Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι δρόμοι της φωτιάς





http://www.deviantart.com/art/Saturday-In-The-Park-167021422
 Ήταν ένα απλό συνηθισμένο αλλά όμορφο όνειρο. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό σε ένα μεγάλο πάρκο απά αυτά τα ωραία αστικά πάρκα, τα ευρωπαϊκά που τα χαζεύουμε στον κινηματογράφο. Στεκόμουν όρθια στη μέση ενός ανοιχτού πλακόστρωτου μονοπατιού που ήταν φαρδύ σαν δρόμος. Δεξιά κι αριστερά υπήρχαν μεγαλοπρεπείς δεντροστοιχίες φορτωμένες με καταπράσινα φύλλα και ροζ άνθη. «Μα τι ωραίος δρόμος!» Σκέφτηκα και μιας δεν με κυνηγούσε κανένας είπα στον εαυτό μου: «Αφού στους εφιάλτες όταν πάω να τρέξω, τα πόδια μου δεν με υπακούν, δε δοκιμάζω τώρα που είμαι σε ωραίο όνειρο, να δω αν θα μου είναι ευκολότερο;» Κι έτσι, παραμιλώντας μέσα στον ύπνο μου και γνωρίζοντας κατά ένα παράξενο τρόπο πως βρίσκομαι σε όνειρο, ξεκίνησα δειλά, δειλά να τρέχω...
 
http://gilad.deviantart.com/art/Running-out-60715034
  Ο κόσμος γύρω μου με κοιτούσε και ευγενικά παραμέριζε για να μου αφήσει χώρο να ξεδιπλώσω το ταλέντο μου. Τα πόδια άρχισαν να κουνιούνται. Πρώτα το ένα και μετά το άλλο, ο διασκελισμός μου όμως ήταν ελαφρύς και η ώθηση μικρή. Τελικά δεν ήταν τα πράγματα τόσο εύκολα όσο νόμιζα. Έβαλλα πείσμα όμως και προσπάθησα ξανά. «Πάμε πάλι είπα» και φτου κι απ΄την αρχή. Και κάπου εκεί έγινα ο περίγελος του υποσυνειδήτου μου και άλλαξαν όλα σαν ταινία. Το σώμα μου άρχισε να κινείται σε
slow motion και από τα αόρατα μεγάφωνα του πάρκου άρχισε να ακούγεται η εισαγωγή από τους Δρόμους της φωτιάς. Άλλο και τούτο, σκέφτηκα και λύθηκα στα γέλια. Γελούσα, γελούσα μέσα στο όνειρο, μέχρι που σταμάτησα να νιώθω τα πόδια μου και συγκεντρώθηκα στο κομμάτι. Και κάπως έτσι ξύπνησα από τα πολλά τα γέλια και τώρα, κάθε φορά που ακούω το soundtrack θυμάμαι στο σκηνικό του ονείρου και διασκεδάζω.  


Σχόλια

  1. Chariots of Fire!
    And Vangelis. Well, yes, it's Greek. My favorite album of Vangelis is "Private Collection".
    I write this now after the Polish :) ok?
    Rydwany ognia!!!
    No i Vangelis. No tak, to Grek. Moja ulubiona płyta Vangelisa to "Private Collection".
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A friend of mine was born in Poland and lived there for some while. Her grandparents were taken there after the civil war in Greece in 1945. The funny thing is that i had seen a hilarious dream where i was i trying to run in slow motion and that song started playing in my head like the soundtrack or the dream. And the image on the post is almost like the scene in my dream. After that i woke up laughing!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...