Όταν ήμουν
πιτσιρικομπομπηρούλα και βαριόμουνα την διαδικασία του μπάνιου, ζητούσα παραγγελιά
από τη μάνα μου, να μου βάλλει στο πικάπ το Μπανάκι μανάκι του συγχωρεμένου
πλέον Σάκη Μπουλά. Και καθότι είχα πάντα μια τάση να μπουρδουκλώνω τις λέξεις
μέσα μου, συν το ότι σιχαινόμουν το σπανάκι, μου φαινόταν πολύ διασκεδαστικό να
υπάρχει ένα τραγούδι που να μιλά για το σπανάκι και το μπανάκι…. Για πότε όμως πέρασαν εκείνα
τα χρόνια και φτάσαμε στο σήμερα, ούτε που τα κατάλαβα. Από τα πικάπ στα youtube και στα ιστολόγια… Τι να πω;
Καλοτάξιδος να ναι ο άνθρωπος, είμαι σίγουρη ότι θα πάει κάπου ωραία και ότι θα
μας στέλνει πολλά τραγουδάκια από κει επάνω…
Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!