Ζωή

 

Το σπίτι της Ζωής και του Ιγνάτιου ήταν ακριβώς δίπλα από την εκκλησία του προφήτη Ηλία. Το μπαλκόνι της κουζίνας τους έχασκε κυριολεκτικά πάνω από το προαύλιο του ναού. Ήταν το γονικό του Ιγνάτιου που καθώς δεν είχε χάσει ούτε ένα "Κύριε Ελέησον" από τα γεννοφάσκια του ίσα τα τώρα που έκανε τη δική του οικογένεια, ήταν αναπόφευκτο και ο επαγγελματικός του προσανατολισμός να είναι ανάλογος. Καθότι και καλλίφωνος αξιώθηκε να γίνει ψάλτης και καθηγητής βυζαντινής μουσικής. 

Η Ζωή που ήταν πολύ περήφανη για τον άντρα της δεν έχανε Λειτουργία για Λειτουργία και πάντα καλοντυμένη και καλοχτενισμένη καθόταν μαζί με τα δυο παιδιά τους στα πρώτα καθίσματα του ναού για να την βλέπουν όλες οι γυναίκες της ενορίας και κυρίως οι συνομίλικες και να τη ζηλεύουν τρόπον τινά. Από τότε όμως που έσκασε μύτη αυτός ο διαολο-κωρονοϊός πήγε να σκάσει και η ίδια. 

-Ακούς εκεί Λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών. Πού ακούστηκε;

-Ζωή αυτά είναι επίσημες αποφάσεις και πρέπει να δείξουμε σεβασμό. Πέρα από τον εφημέριο και τους ψάλτες δεν επιτρέπεται κανείς άλλος μέσα στο ναό. 

-Και τι πειράζει να έρθω κι εγώ μωρέ Ιγνάτιε; Ποιος θα το μάθει;

-Τι λες τώρα βρε Ζωή; Εδώ ούτε η παπαδιά δε θα είναι πώς γίνεται να είσαι εσύ;

-Ε τώρα. Σιγά μη δεν είναι η παπαδιά. Βλακείες μου λες γιατί δεν θέλεις να έρθω.

-Ζωή συγκεντρώσου σε παρακαλώ. Άντε κάτσε να ξεκουραστείς και ούτε που θα το καταλάβεις για πότε θα γυρίσω πίσω. 

Εκείνη όμως δεν έδειχνε να συνετίζεται και πήγε να φορέσει τα Κυριακάτικά της ρούχα σα να μη συνέβαινε τίποτα.

-Αλήθεια τώρα; Μιλάω στον βρόντο;  

-Εγώ θα έρθω και θα φύγω μόνο αν με διώξει ο παπάς

Οκ τότε μισό λεπτό να τον καλέσω. 

-Έλα παπα Λάμπρο καλημέρα σε παρακαλώ μια διευκρίνηση. Η γυναίκα μου θέλει να έρθει στη Λειτουργία μπορείς να της μιλήσεις;

Πριν προλάβει να ολοκληρωσει ο Ιγνάτιος την πρότασή του, η Ζωή είχε ήδη αρπάξει το κινητό από τα χέρια του άντρα της.

Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα με πρόσωπο συνοφρυωμένο από την απογοήτευση έκλεισε το κινητό και επέστρεψε αμίλητη στο σαλόνι. 

Τρείς ώρες αργότερα όταν τελείωσε η Λειτουργία, μπόρεσε ο Ιγνάτιος να διακρίνει τη σιλουέτα της πίσω από την κουρτίνα της κουζίνας κι αμέσως οι παλμοί του ανέβηκαν από το άγχος που τον κατέλαβε. 

-Την είδα. Του είπε κοφτά μόλις τον είδε να ξεπροβάλει στην πόρτα.

-Ποια είδες αγάπη μου;

-Την παπαδιά, την είδα.

-Πού την είδες;

-Ήρθε στην εκκλησία, την είδα. 

-Πετάχτηκε για μισό λεπτό αγάπη μου, δεν έκατσε.

-Ναι, αλλά ήρθε. 

-Κάτι έπρεπε να αφήσει αγάπη μου. Σε παρακαλώ ας το τελειώσουμε όλο αυτό εδώ. Αλήθεια σε παρακαλώ. 

Μερικά λεπτά αργότερα ο Ιγνάτιος ζήτησε από τον παπα Λάμπρο να βρει αντικαταστάτη μέχρι νεοτέρας.

-Έχεις δίκιο ή και οι δυο μας ή κανένας.

Κι αμέσως ένα χαμόγελο ικανοποίησης έσκασε στα χείλη της Ζωής...

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Κι αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην 6η Φωτο- συγγραφική σκυτάλη της Μαίρης

Η λέξη που μου παρέδωσε η Γιούλη από το φύλλο των φίλων ήταν η Ζωή. 

Με τη σειρά μου παραδίδω τη σκυτάλη στην αγαπημένη μας Μαρία από Το Κείμενο

με εικόνα και λέξη στο πνεύμα των εορτών.

Λέξη: Χριστούγεννα

και εικόνα αυτή

Σε άλλα νέα στόλισα κι εγώ ένα όμορφο δεντράκι με πλεκτά στολίδια. Καλή δύναμη σε όλους και όμορφα αλλιώτικα Χριστούγεννα.