ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Οι εορταστικές διακοπές συνεχίζονται . (Διακοπές μέσα στην πόλη, μη φαντάζεσθε) Οικογενειακές υποχρεώσεις, βόλτες και απανωτά συναπαντήματα!  Θέλω να σας πως ότι είστε όλοι πολύ γουρλίδες γιατί όλες οι ευχές σας έπιασαν τόπο! Σας ευχαριστώ για όλα και σας εύχομαι με τη σειρά μου το 2015 να σας βρει περισσότερο υγιείς κι ευτυχισμένους από ποτέ!  Ήδη οι εξελίξεις για τη χώρα μας είναι ελπιδοφόρες. Με το νέο έτος πιστεύω θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι στο να μην πάει καμία ψήφος χαμένη. Σας φιλώ για την ώρα και θα τα πούμε διεξοδικότερα μετά τις γιορτές!  ΥΓ. Μακριά από αλκοόλ και χαρτιά. Κάποιες κακές παραδόσεις πρέπει να εξαλείφονται!  

-Λοιπόν μάγκες, επειδή περάνε οι μέρες και τρέχουν κι οι δουλειές, έχω παραγγελιά από τον Άγιο Βασίλη να σας πω εγώ την ιστορία της νεαράς , που την ξέρω από πρώτο χέρι. Τι λέτε θέλετε; -Ναιιιιιιιιι!!!!!!!!! -Το λοιπόν αρχίζω… «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χαμογελαστό κορίτσι με μακριά μαλλιά, που ζούσε ψηλά στα τείχη της πόλης, σε ένα μικρό και χαμηλό σπιτάκι,   κρυμμένο πίσω από κάτι πολύ ψηλά δέντρα! Στην αυλή του σπιτιού ζούσαν μαζί της δυο σκυλιά, δυο γάτες και πολλά, πολλά σπουργίτια και περιστέρια.   Η μητέρα του, έλειπε όλη μέρα στη δουλειά και εκείνο έμενε σπίτι με τον παππού και τη γιαγιά. Έπλενε, μαγείρευε, συγύριζε, μελετούσε και όταν του το επέτρεπε το πρόγραμμά του, πήγαινε να δει τους φίλους του στην αγορά της πόλης. Όταν το κορίτσι μεγάλωσε αρκετά κι έκλεισε το 25 ο έτος της ηλικίας του,   μία καλή νεράιδα ήρθε στον ύπνο του και του είπε πως ήταν ώρα πια να σταματήσει να φροντίζει μονάχα για τους άλλους και να αρχίσει να μεριμν

Πίσω από τις στολισμένες βιτρίνες, πίσω από τις φορτωμένες γιρλάντες, πίσω από τις πόρτες των σπιτικών, πάντα σιγοκαίει μια ελπίδα, πως κι αυτά τα Χριστούγεννα θα γίνει ένα μικρό θαύμα... Αν με ρωτήσει κανείς, αν τα Χριστούγεννα είναι η πιο σημαντική γιορτή του κόσμου, θα έλεγα χωρίς δισταγμό Ναι! Και το ναι το λέω με όλη μου την καρδιά, όχι απλά γιατί το θρησκευτικό φρόνημα το επιβάλλει, αλλά γιατί τα Χριστούγεννα γίνεται κάτι μοναδικό. Σε όλο τον κόσμο τα Χριστούγεννα εορτάζονται την ίδια ημέρα κι αυτή την ημέρα όλοι οι άνθρωποι θέλουν το ίδιο πράγμα. Θέλουν η ζωή τους να πλημμυρίσει από χαρά κι αγάπη. Αν και η Ανάσταση είναι η κορύφωση του Θείου έργου, για τον άνθρωπο παραμένει ένα μυστήριο που τον μουδιάζει και τον δοκιμάζει, γιατί είναι ένα γεγονός έξω από την προσωπική του εμπειρία. Τα Χριστούγεννα όμως φτιάχνουν ένα σκηνικό ασύγκριτης θαλπωρής. Το θείο βρέφος γεννιέται στην αγκαλιά της πλάσης και όλα τα αστέρια του ουρανού μαζί με τα ζωντανά της γης, γέρνουν πάν

Χθες ήρθε το δώρο του Άγιου Βασίλη και αυτό το δώρο με πήγε πίσω χρόνια πολλά.. με πήγε πίσω εκεί από όπου ξεκίνησα… Είχε ψωμάκι* Είχε καμπάνα* Είχε άρωμα από ξυμένο μολύβι Άρωμα σινικής μελάνης Λάστιχου γόμας, ξυλομπογιάς και κάρβουνου… Είχε άρωμα δροσιάς, άρωμα εφηβείας, άρωμα ονείρου… Στ αλήθεια κρύβει πόνο ένα τέτοιο ταξίδι στα παλιά… Χθες πήρα το δώρο μου, μια μεγάλη τσάντα με καινούρια είδη σχεδίου, όπως τότε που ξεκινούσα δειλά, δειλά τα πρώτα μου φτερουγίσματα. ..   Όλα τότε από το μικρό παράθυρο του φροντιστηρίου φάνταζαν ειδυλλιακά. Περίμενα πως τα μολύβια μου, θα μου άνοιγαν το δρόμο για τα αστέρια… Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά και μεσολάβησαν απογοητεύσεις ένα σωρό, αναβολές, ατυχίες κι αποτυχίες. Από άλλο κόσμο βγήκα και σε άλλο κόσμο μπήκα… Έμαθα περισσότερο να μετράω τα πράγματα που δεν έκανα και να υποτιμώ αυτά που έχτισα. Κάποτε είχα χαρίσει δύο ραπιδογράφους* σε έναν συμμαθητή και συμφοιτητή μου που τους είχε ανάγκη και

-Ρε συ μπήκαν τα Χριστούγεννα έτσι; 20 του μήνα σήμερα! -Πωωω ναι άστα να πάνε… -Δε με λες; Θα συμμαζέψουμε λίγο το σπίτι να γίνει πιο ανθρώπινο; Γιορτές έχουμε! -Άσε ρε βαριέμαι, θέλω να αράξω. -Τι να αράξεις, εσύ όλο πράματα κάνεις. Πλέκεις, ζωγραφίζεις, γράφεις, μαγειρεύεις. -Ναι αλλά θέλω να αράξω σου λέω! -Και τι έμαθα μετακομίζει η μάνα σου; Η κυρία Βάσω που είχε χτυπήσει το μάτι της; Α παρεμπιπτόντως το μάτι καλά; -Ναι κάτι τέτοιο συζητιέται αυτές τις μέρες αλλά μέχρι τελευταία στιγμή δεν ξέρεις, μπορεί να αλλάξει γνώμη. Και το μάτι καλά! -Και πού θα πάει αν επιτρέπεται; -Κέρκυρα για μια νέα αρχή… -Κέρκυρα;;;; Ουάου;; Τι δηλαδή θα γίνεις σαν εκείνα τα κορίτσια που παίρνουν το Φέρι και την τροχήλατη και πάνε στο νησί να δούνε τη μανούλα τους; -Ναι αν πάνε όλα καλά (Άγιε μου Βασίλειε φώτισε την προστατευόμενη σου!) θα φωτογραφίζω κιούπια στην Ανάσταση! -Ουάου! Έχεις πάει ξανά Κέρκυρα; -Αμέ! Και ήταν τέλεια! Όλοι ήταν τρελοί σαν κι εμένα εκεί