ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

    Σε άλλες εποχές οι νευροδιαφορετικοί θα ήταν οι απόκληροι, οι παράταιροι, οι απροσάρμοστοι, αυτοί που θα έπρεπε να κατεβάζουν ουσίες και φαρμάκια για να αντέξουν τη φασαρία αυτού του κόσμου. Αυτοί που θα έμπαιναν σε άσυλα γιατί θα ούρλιαζαν "κάντε λίγο ησυχία επιτέλους".   Τώρα όμως οι συγκυρίες τους δίνουν φωνή. Είναι στα αλήθεια ανάπηρο ένα παιδί που δεν αντέχει τα πολλά οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα ή μήπως ο κόσμος έχει εκτοπίσει την ησυχία; Είναι ένα παιδί ανάπηρο επειδή δεν αντέχει τα αγγίγματα και τις πολλές συναναστροφές ή μήπως οι άνθρωποι είναι παρεμβατικοί και αδιάκριτοι; Έχουν τα παιδιά μαθησιακά προβλήματα ή μήπως το περιβάλλον του σχολείου και του πανεπιστημίου είναι εχθρικό και μονότονο;    Οι νευροδιαφορετικοί άνθρωποι αποκαλούνται ανάπηροι από τους πολλούς γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε έναν άθλιο κι απάνθρωπο κόσμο. Και την αθλιότητα την βλέπουν και οι νευροτυπικοί απλά σε αυτούς αποδίδει άριστα η συστημική πίεση. Οι...

  Oh captain , my captain Μου πήρε καιρό να καταλάβω την ανάγκη των ανθρώπων να αποφεύγουν τις μεγάλες συγκινήσεις. Να φεύγουν μακριά από ανθρώπους και καταστάσεις που τους φανερώνουν έναν ωκεανό συναισθημάτων που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Ελαφρά τη καρδία και γεμάτη από την ορμητικότητα της νιότης αλλά και της ψυχικής δύναμης που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την πολυτέλεια αλλά και το βάσανο να κουβαλούν, είχα μέσα μου ριζωμένη την πεποίθηση ό,τι είναι δειλία και οκνηρία να μη θέλει κανείς να σκάψει στην ψυχή του και να συναντηθεί με μεταμορφωτικές αποκαλύψεις. Να συνευρεθεί με τον άλλον σε ένα επίπεδο πέρα της επιφανειακής χαράς και απόλαυσης και να μπει στον πυρήνα της υπαρξιακής ένωσης. Μου πήρε καιρό να καταλάβω πόσο αυταρχικό είναι να πιέζεις τους άλλους να χτίσουν τις δικές σου αντοχές. Έπρεπε να χάσω κι εγώ τις δικές μου από καθημερινές δοκιμασίες της ζωής για να αντιληφθώ την σπουδαιότητα της αυτοδιάθεσης. Έπρεπε να ασθενήσω εξ’ αιτίας συνθηκών που αντίστοιχα για κάπ...

Oh Captain my Captain Να κρατάς ημερολόγιο λένε και να γράφεις με το χέρι στο τεφτέρι σου, έτσι μόνο αποτυπώνονται καλύτερα τα συναισθήματα και οι σκέψεις στο λόγο. Εγώ πάλι όταν κρατάω στα χέρια μου μολύβι ή πένα αυτομάτως αρχίζω να ζωγραφίζω. Δεν υπάρχει καμία λέξη να θέλει να βουτήξει στο χαρτί, όλες θέλουν να γίνουν σκίτσα. Αντίθετα όταν κάθομαι στον υπολογιστή μου οι σκέψεις και οι ιστορίες πέφτουνε βροχή. Το ρυθμικό κλικ κλικ των πλήκτρων με υπνωτίζει. Δίνω μεγάλη έμφαση στην μορφή και την αίσθηση του πληκτρολογίου. Το θέλω βαρύ στιβαρό με μεγάλα πλήκτρα που αλλάζουν και κουμπώνουν και όταν τα πατάς βγάζουν ένα δυνατό και χορταστικό τακ. Ενίοτε αγαπώ και το πλακέ αθόρυβο με τα βελούδινα λαστιχένια κουμπιά που τα πατάς και βυθίζονται τα δάχτυλά σου μέσα. Πωπω απόλαυση. Γενικά έχω πολλές αισθητηριακές ιδιοτροπίες που σχετίζονται με ήχους, υφές, μυρωδιές και οπτικά ερεθίσματα. Αν κάτι μου δημιουργήσει δυσάρεστη αίσθηση μπορεί να μου προκαλέσει τεράστιο εκνευρισμό και άγχος. Είνα...

  Oh Captain my Captain Σε κάθε επιστροφή του Ήλιου ξυπνάει το εσωτερικό ρολόι της αποτίμησης του έτους αλλά και της ζωής ολόκληρης. Μαζί ξυπνάει και η γιορτινή διάθεση για φιέστες και μεγαλόστομες δηλώσεις τύπου: «Είμαι ακόμα εδώ αντιστεκόμενη στο χρόνο ανοίγοντας πανιά για νέες θάλασσες και νέες κατακτήσεις» και άλλα τέτοια βαρύγδουπα που ενώ ακούγονται γλοιώδη από τη μια, αφήνουν μια πολύ ωραία ψυχική αίσθηση από την άλλη. Κι εκεί είναι που αναρωτιέμαι αν φταίει που δε μας έχουν εκπαιδεύσει να μιλάμε όμορφα στον εαυτό μας. Επιβεβαιώνω ότι δε μας έχουν διδάξει αυτήν την αρετή για να δώσω μεγάλη πάσα στα άστρα που είναι κάθετα για το ποιος είναι ο προορισμός μου σε αυτή τη ζωή. Το αντίστροφο του ευαγγελικού χωρίου «αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου», δηλαδή το αγάπα τον εαυτό σου σαν τον πλησίον σου. Ακούγεται οξύμωρο το ξέρω αλλά έλα που σε αυτόν τον εγωκεντρικό κόσμο υπάρχουν και άνθρωποι που αγαπούν τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό τους. Κι όχι δεν μιλάω για τους κοι...

 Η ανάρτηση μου στο ιστολόγιο μου κατέληξε να είναι μια ετήσια πλέον παράδοση. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι οπτικοακουστικές πλατφόρμες με έχουν κερδίσει και η Γατόσφαιρα παραμένει για συναισθηματικούς λόγους.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη Ιωάννα από το ιστολόγιο Συννεφάκι και τα όμορφα δωράκια που μου έστειλε http://kloanna.blogspot.com/ Κι ένα ακόμη ευχαριστώ στην αγαπημένη μας οικοδέσποινα Μαριλένα που μας συντονίζει κάθε χρόνο και μπαίνει πάντα στον κόπο και τα έξοδα να μας στέλνει αναμνηστικά δωράκια. https://marilenaspotofart.wordpress.com/ Εύχομαι σε όλες και όλους καλή κι ευλογημένη χρονιά κι όλη η ευγένεια που διαθέτετε να σας έρχεται πίσω στο πολλαπλάσιο. Για τους πιο ορεξάτους φίλους στο κανάλι μου δείχνω τα δωράκια αναλυτικότερα