ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Ένα love story επιστημονικής φαντασίας Για αλλού πήγαινε η ιστορία αυτή κι αλλού κατέληξε.  Ένα διαστημικό γαλαξιακό στόρι για την αγάπη.. «Θα σε πάω στ’ αστέρια!» Μου είπες και με έσφιξες γερά στην αγκαλιά σου. «Μια μέρα θα σε πάω στ’ αστέρια… Αυτός ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για μας μωρό μου… Είναι όλα τόσο αταίριαστα στην αγάπη μας. Αυτός ο κόσμος είναι μια κούρσα επιβίωσης! Μία ζούγκλα γεμάτη αγρίμια! Θα μας κατασπαράξουν δεν το βλέπεις;» «Η αγάπη όλα τα μπορεί.» Σου απάντησα. «Είναι άδικο να βάζεις τον κόσμο ανάμεσά μας. Αν μ' αγαπάς μπορούμε να νικήσουμε όλα τα εμπόδια!» «Σςςς αγάπη μου μη μιλάς. Θα δεις πως έτσι είναι καλύτερο για όλους μας. Το ξέρω πως τώρα μπορεί να σου φαίνεται άδικο αλλά εγώ αυτόν τον κόσμο τον ξέρω καλά. Δεν υπάρχει χώρος για ρομαντικούς έρωτες…» Αν έχετε αγωνία η συνέχεια κλασικά  εδώ ΥΓ. Νιώθω πολύ άσχημα όταν ανεβάζω καινούρια ανάρτηση και δεν έχω χρόνο να περάσω από όλους σας :(( αλλά η αλήθεια είναι ότι τρώγομαι να δηλώσω παρουσία

Για όλους τους τοξικούς ανθρώπους που έμαθαν να καταδυναστεύουν τους άλλους. Να φυλάγεσαι αυτό αυτούς, που παρακολουθούνε κάθε σου βήμα για να μετρήσουν τα στραβοπατήματά σου. Να φυλάγεσαι από αυτούς, που παρακολουθούν κάθε σου κίνηση για να σου βρούνε λάθη. Να φυλάγεσαι από όλους εκείνους, που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω για σου βρουν ψεγάδια, που σημειώνουν μία-μία τις λέξεις σου για να σου προσάψουν κατηγορίες, που σκαλίζουν τις ευαισθησίες σου για σε πουν δειλό, που ερεθίζουν το θυμό σου για να σε βγάλουν φταίχτη. Η συνέχεια  εδώ ΥΓ. Σήμερα με περίμενε η έκπληξη της  Μαρίας Νι , ένα γκλαμουράτο βραχιολάκι εντελώς στα γούστα μου. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως για μένα ήταν, που αυτό το δωράκι έπεσε στα χέρια μου μετά από κλήρωση, που ούτε φλουρί δε μου κάθεται εμένα γενικά. Πριν ένα μήνα ακριβώς όταν ολοκληρώθηκε  Ο 13ος διαγωνισμός φωτογραφίζειν  της Μαρίας, ήταν μία περίοδος εντελώς μουντζωμένη για μένα! Όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο! Και τσουπ να σου η κλήρ

Πόσα και πόσα βράδια πέρασαν με μπαγιάτικο καφέ κι αμερικάνικες ταινίες; Βράδια κουρασμένα, βράδια ξενυχτισμένα, ατέλειωτης μελέτης, που όλο έλεγες « κάνε ένα κουράγιο ακόμα, μάθημα είναι κι αυτό σαν όλα τα άλλα, θα περάσει ». Και πόσες φορές δεν είπες αυτό το ένα κουράγιο ακόμα και είδες τη νιότη σου, να σου ξεγλιστρά σαν το αφρισμένο σαπούνι; Κόπιασες, μόχθησες για να μπεις σε ένα πανεπιστήμιο κι εσύ σαν όλους τους άλλους, γιατί έτσι σου 'πανε αυτοί που 'θελαν το «καλό» σου. Κι ακόμα κι όταν σε είδανε να γονατίζεις και να μαραζώνεις, εκείνοι πάλι επέμεναν πως τάχα μου ήταν για το «καλό» σου. η συνέχεια  εδώ πραγματικά τα περάσματά σας από την enfo έχουν σημασία!  και φυσικά έχετε όλοι ανοιχτή πρόσκληση να γίνετε μέλη!  Τις καλημέρες μου!!!

Για τους φίλους τους παλιούς που ο χρόνος έχει ξεθωριάσει την όψη τους Για κείνους τους φίλους που η απόσταση τους πήρε για πάντα μακριά μας Για τους φίλους που άλλαξαν συνήθειες και ζωή κι έγιναν πια αγνώριστοι στα μάτια μας Για τους φίλους που σαν φίλοι βρέθηκαν στο διάβα μας αλλά χωριστήκαμε σαν εχθροί Για τους φίλους που ανταλλάξαμε όρκους αιώνιας αγάπης και μια μέρα έγιναν καπνός Για τους φίλους που περπατήσαμε χιλιόμετρα αλλά βρήκαν άλλους συντρόφους στην πορεία Για τους φίλους που στα δύσκολα λύγισαν σαν το κλαράκι Για τους φίλους που τους αφήσαμε κι εμείς να μας αφήσουν η συνέχεια  εδώ Να είστε όλοι καλά (ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος και δεν προλαβαίνω να σας τιμήσω αναλόγως)

http://enfo.gr/ar4238 Να ‘ναι λέει μια νύχτα δροσερή μ’ ολόλαμπρα αστέρια κι εμείς πάνω σε ένα αμάξι δίχως ουρανό, να τρέχουμε στους δρόμους μιας πολιτείας φωτεινής και το αεράκι να μας χαϊδεύει απαλά τα χέρια. Να χαζεύουμε στα πεζοδρόμια χαρούμενους περαστικούς, παρέες, φίλους, ζευγαράκια, τρελούς και γνωστικούς. Κόσμο πολλή να μπαινοβγαίνει στα μπαράκια κι από τα ηχεία μας να παίζουνε μουσικές στο φουλ και να αντηχούν μέχρι το φεγγάρι ταξιδιάρικες ηλεκτρικές κιθάρες. Κι εσύ δίπλα μου να με ακούς να τραγουδώ και να μου λες: «Θα είσαι το κορίτσι μου για  πάντα !» Κι εγώ μαζί σου να ξαναγίνομαι δέκα οκτώ χρονών και να σου λέω: «Θα είσαι το αγόρι μου για  πάντα !» Κι αυτή η νύχτα να ‘ναι  παντοτινά  καλοκαιρινή σε έναν κόσμο που τα όνειρα κρατούν για  πάντα ! Παρακαλώ ανοίξτε τέρμα τα ηχεία και ακούστε! Πάμε!!!

Με λιακάδα και χρώματα να αρχίζουν οι ετοιμασίες.  Ένας να 'ναι στα κάρβουνα κι άλλος στο τηγάνι. Οι συνήθεις ύποπτοι να παραμονεύουν για κεράσματα. Και μετά το γεύμα η γλυκιά ραστώνη της Άνοιξης.  Χριστός Ανέστη και ότι καλό λαχταράει η καρδιά μας να έρθει. Και ένα τραγουδάκι για να θυμόμαστε τη συναυλία στις 22 του Απρίλη στο Σταυρό του Νότο.

Και η ζωή συνεχίζεται... Μια ιδέα από τον Επιτάφιο μας... Μια ιδέα από τα πλεκτά αυγά μας...  Και πολλές ευχές από μένα και τον Τζίμη το πανκιό που είναι χαρούμενος στο καινούριο του σπίτι μαζί με τα άλλα παιχνίδια της μικρής ανιψιάς! 

Είναι ένα μοιρολόι που το ακούω μια φορά το χρόνο κάθε Μεγάλη Παρασκευή.  Ένα μοιρολόι αλλιώτικο αλλά τόσο βαθύ.  Let me stay here by your side be one with you my precious child Let me cover your bed with tears I will save you from all fears I burn the candles for your soul I sing you prayers as the preacher told I bring you flowers, I dress in black though I know this cannot give you back Chorus: I sleep by your shadow remembering your light In my heart I'm with you every night Far goes your journey into the unknown wherever you might be be well my son Why just you my flesh and blood I cannot live nor understand my dearest treasures to be found six feet under in sacred ground Watch me bleed you lucky ones I envy you your living sons I'll give mine the strength of my faithful breath I will mourn him to my death Read more:  Candlemass - 'mourner's Lament' Lyrics | MetroLyrics   Πένθος και ελπίδα πάνε μαζί χέρι-χέρι. Πάντα κάτι χάνουμε και κάτι ά

Ματούλα Ζαμάνη & Μαρία Παπαγεωργίου  με μια «σχεδία» Ματούλα Ζαμάνη & Μαρία Παπαγεωργίου με μια «σχεδία» Την Τετάρτη 22 Απριλίου, στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, η Μαρία Παπαγεωργίου και η Ματούλα Ζαμάνη ενώνουν τις δυνάμεις τους με το enfo.gr , σε μια συναυλία για την υποστήριξη του περιοδικού δρόμου «σχεδία» . Η Μαρία Παπαγεωργίου και η Ματούλα Ζαμάνη μας ταξιδεύουν με μια «σχεδία» στο πρώτο τους μουσικό ραντεβού επί σκηνής, παρουσιάζοντας η καθεμία το δικό της ιδιαίτερο πρόγραμμα. Την Τετάρτη 22 Απριλίου, στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου (ώρα έναρξης 21:00 ), η διαδικτυακή κοινότητα enfo.gr μας προσκαλεί σε μια βραδιά με ισχυρό καλλιτεχνικό αλλά και κοινωνικό πρόσημο, για την υποστήριξη του περιοδικού δρόμου «σχεδία» . «Με τους ανθρώπους που αγαπάμε, για τους ανθρώπους που αγαπάμε, ελπίζουμε να κάνουμε τον τόπο αυτό πιο ανθρώπινο» , δήλωσαν η Μαρία Παπαγεωργίου και η Ματούλα Ζαμάνη. «Όπως ακριβώς συμβαίνει με

Σαν βλέπω όνειρα το βράδυ είναι τόσο ζωντανά που ανταναριάζει η ψυχή μου. Από τέτοιο όνειρο ξύπνησα εχθές και άλλη έγνοια δεν είχα εξόν από το τι θα μου συνέβαινε μέσα στη μέρα. Βρε τι λαχτάρα θα με βρει πάλι, συλλογιζόμουνα κι έκαμα συνέχεια το σταυρό μου. Καμπάνες πένθιμες ακούστηκαν από την εκκλησιά και αφού Μεγάλη Παρασκευή δεν έφτασε ακόμα, κάποιο θανατικό θα χτύπησε πάλι το χωριό. Κόσμος πολύς μαζώχτηκε στο προαύλιο και μεγάλη πομπή έφτασε ως τα μνήματα. Βρε πού στο καλό βρεθήκανε τόσοι νοματαίοι στο κορφοβούνι; Είχαμε τόσο σπουδαίο συντοπίτη και δεν το ξέρα; Κι όλο και ζύγωνε πιο πολύ το μπουλούκι και όλο και ξεχώριζα κι από καμιά φάτσα από το παραθύρι μου. Σιγά, σιγά οι νοματαίοι έφταναν και μέχρι το κατώφλι μου. Μέσα στην ανακατωσούρα μια γυναίκα γύρω στα πενήντα κοντοστάθηκε στην αυλόπορτά μου και σκούπισε με ένα μεταξωτό μαντίλι το φαρδύ μέτωπό της. Μα τω Θεώ σας λέω, τέτοιο μέτωπο πλατύ δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Έτσι όπως έπεφτε ο ήλιος πάνω του, στραφτοκοπο

Κοριτσάκι μου καλό Από τη μέρα που φώλιασες στην κοιλίτσα της μανούλας σου, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλησα να σου πω. Σε βλέπω μέρα με τη μέρα να μεγαλώνεις, να γελάς και να βιάζεσαι να γνωρίσεις τον κόσμο. Σε βλέπω με πόση λαχτάρα θέλεις να μιλήσεις και να κάνεις όσα κάνουν οι μεγάλοι. Γλυκό μου κοριτσάκι, θέλω να σου πω πως σε περιμέναμε χρόνια. Σε περιμέναμε από τότε που πηγαίναμε με τη μανούλα σου σχολείο και δίναμε όρκο πως εμείς δεν θα γινόμασταν ποτέ σαν τις δικές μας μάνες. Γιατί να ξέρεις κοριτσάκι μου ότι δεν είναι όλα τα παιδάκια το κόσμου τυχερά. Είσαι όμως ματάκια μου είσαι, γιατί δεν έτυχες, πέτυχες. Σε περιμέναμε από χρόνια πριν. Πίσω από κάθε απόφαση, από κάθε στόχο και κάθε όνειρο βρισκόσουν εσύ. Γιατί τα παιδιά για να έρθουν στον κόσμο ευτυχισμένα, πρώτα τους στρώνουμε τον δρόμο, με τις πράξεις μας και τις επιλογές μας. Ξέραμε καλά πως κάθε τι που θα κάναμε στη ζωή μας, καλό ή κακό θα είχε αντίκτυπο σε σένα, γιατί οι αμαρτίες των γονέων, πάντα παιδεύουνε τα τέκν