ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Τυπικά τελευταία μέρα του καλοκαιριού σήμερα και η μέρα έχει μικρύνει αισθητά. Ξημερώνει στις επτά και νυχτώνει κατά τις οκτώ. Όλοι μας αρχίζουμε και μπαίνουμε σε ρυθμούς χειμερινούς, χωρίς να σημαίνει κάτι κακό αυτό. Εξάλλου εμένα με ανεβάζει πολύ το αίσθημα της εγρήγορσης που μου φέρνει το φθινόπωρο. Η χαρά του νέου ξεκινήματος και η ελπίδα πως αυτή τη φορά τα πράγματα θα τα κάνω καλύτερα από ότι παλιότερα. Δεν ξέρω αν συμμερίζεστε τη δική μου τη χαρά αλλά σας έχω πρόταση για έναν εορταστικό καφέ έξω στη λιακάδα. Θεσσαλονίκη στο κέντρο της πόλης στο στενό της Ζεύξιδος, ( τον πεζόδρομο κάθετα στην Ικτίνου ντε!) κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, μαζί με τα νεοφερμένα καραβάνια των πρωτοετών φοιτητών. (Να σας πω κι ένα μυστικό; Σαν τύχει να περάσετε αυτές τις μέρες από τα πανεπιστήμια και σας ζυγώσουν τίποτα παραταξιακοί για εγγραφές, να είστε χαρούμενοι. Θα έχετε περάσει το test drive της ηλικίας.) Ένα στέκι όαση (όπως και όλα τα υπόλοιπα μαγαζάκια της οδού). Τ

Είμαστε ξανά σπασμένοι αλλά αυτήν τη φορά εδώ:----------> Έτσι κι αλλιώς ήσουν πάντα διαλυμένος... Τρέχω να προλάβω τις ημερομηνίες της εξέτασης, γι αυτό χρειάζομαι και τι δική σας θετική ενέργεια. Σας στέλνω φιλιά και χαιρετίσματα από αυτήν την σύντομη ανάρτηση. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα περάσματά σας και τα μηνύματα που μου αφήνετε. Να ξέρετε ότι μου κρατάτε υπέροχη συντροφιά και μου δίνετε κουράγιο και αντοχές. Λίγη υπομονή και κατανόηση μόνο που δεν σας επισκέπτομαι τακτικά. Τι να κάνουμε, ανωτέρα βία βλέπετε.  Σας δίνω μια μικρούλα γεύση από το περιεχόμενο της μελέτης μου, για να ξέρετε κι εσείς τι είναι αυτό που τέλος πάντων με έχει καθηλώσει επί τόσους μήνες στον υπολογιστή μου. Σχέδια, σχέδια, σχέδια. Μπορεί να μην πήγα διακοπές αλλά οι μελέτες μου είναι για ένα παραθαλάσσιο πάρκο. Εικονικό πάρκο βεβαίως, βεβαίως για να περάσω τις τελευταίες εξετάσεις μου. Έχω κι αυτόν τον μυστήριο κύριο που μου κάνει παρέα. Βλοσυρός και απόκοσμος, με κοιτάει αφ υψηλού και μ

Τρελαίνομαι σε λέω! Ως Σαλονικιά διαμαρτύρομαι και παραιτούμε. Αυτό το πράγμα είναι χτύπημα κάτω από τη μέση, είναι μέγιστη προσβολή της τιμής μου. Ή θα γίνει τέτοιο πάρκο στη Θεσσαλονίκη ή θα τα μαζέψω και θα φύγω! Ακούς εκεί στον παγωμένο αμερικάνικο Βορρά να υπάρχει πάρκο με γιγαντιαία καλαμάκια κι εμείς εδώ στην φραπεδομάνα να την βγάζουμε ακόμα με τα κούτσικα; Όνειρο ζωής παιδιά! Όνειρο ζωής! Από σήμερα μπαίνει στο Buckret List αυτό το ταξίδι στο Βανκούβερ. Να πάω εκεί, κάτω από τα γιγαντιαία καλαμάκια και να θρονιαστώ με έναν κουβά φραπέ! πηγή: http://www.landezine.com/index.php/2014/03/mid-main-park-hapa-collaborative/

Παράδοξον αλλά αυτόν τον καιρό η ζωή μου καταλαμβάνει με το ζόρι δύο τετραγωνικά μέτρα. Όσο χώρο πιάνει τέλος πάντων η πολυθρόνα και το γραφείο του υπολογιστή μου. Όλος ο κόσμος μου πάνω σε λίγα εκατοστά επιφάνειας. Αφού κάπου, κάπου πιάνω τον εαυτό μου να γελάει νευρικά στο άσχετο, χωρίς λόγο. Άρχισα να το χάνω σιγά, σιγά ε; Οι φίλοι μου λένε πως το είχα χαμένο από καιρό οπότε η απώλεια δεν θα είναι αισθητή, γι αυτό και είπα να μην χολοσκάσω. Εξετάσεις είναι θα περάσουν. Κι ευχής έργον να περάσουν με επιτυχία. Να λευτερωθώ. Ε και μιας και είπα λευτερωθώ, βρε καλή λευτεριά και στο αδέρφι μου. (το θετό μου αδέρφι γιατί από τα άλλα δεν έχουμε).  Γεννάμε, παιδιά γεννάμε! Ναι δε σας το λεγα τόσο καιρό για να μη το ματιάσω αλλά γεννάμε.  Η παιδική μου φίλη, η γλυκιά μου φιλεναδούλα που κάναμε όλες τις ζαβολιές μαζί θα γίνει μαμά! Ασύλληπτο! Κι εγώ που έχω σε λίγες μέρες τα γενέθλιά μου θα λάβω σαν δώρο το πρώτο μου ανιψάκι.  Ουάου! Όχι πως δεν έχω πραγματικά ανίψια (έστω κι από τα

Βρισκόμαστε στην 25ης Μαρτίου ανάμεσα στις λεωφόρους Γεωργίου Παπανδρέου και Βασιλίσης Όλγας. Στο δεξί μας χέρι όπως κοιτούμε τη θάλασσα, υπάρχει μια μικρή οδός που σπανίως στρέφουμε το κεφάλι μας να την δούμε. Η οδός Καλλιγά. Σε αυτήν την οδό, υπάρχει καταχωνιασμένο ένα μικρό αρχοντικό του 1900. Πυκνές φυτεύσεις και βαριά κιγκλιδώματα κρύβουν επιμελώς την όψη της όμορφης κατοικίας Κεχαγιά. Μισή κατοικούμενη και μισή στοιχειωμένη επιμένει πεισματικά να ζει σε μια άλλη εποχή.

Καλημέρα σας και καλή Κυριακή. Ανάπαυση και χόμπι για τους περισσότερους από εσάς ελπίζω. Για μένα εργασία και χαρά, (τα γνωστά). Η καμπάνα του χωριού χτυπάει πένθιμα σαν να είναι Μεγάλη Παρασκευή, σήμα πως κάποιος πέθανε στην περιοχή και θα γίνει σε λίγες ώρες η κηδεία του. Πολύ παράξενη συνήθεια που σίγουρα όσοι είμαστε μεγαλωμένοι σε μεγάλες πόλεις δεν την έχουμε ζήσει. Τι κι αν το μέρος που μένω έχει αναπτυχθεί και έχει συγχωνευτεί με έναν μεγάλο δήμο και θεωρείται πλέον προάστιο της Θεσσαλονίκης; Τι κι αν η εργολαβική σκαπάνη έχει γεμίσει το μέρος με νεόδμητες μεζονέτες νεόπλουτων και νεοφερμένων γενικά; Στην ουσία μιλάμε για χωριό, για ένα καθαρά κτηνοτροφικό χωρίο με την κλασσική επαρχιακή νοοτροπία με ότι κι αν σημαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι άσχημα, κυρίως από την πλευρά του έντονου τοπικισμού και της κακομεταχείρισης των ζώων. Αλλά να που συμβαίνουν και δυο τρία πράγματα που αξίζει τον κόπο να τα επαινέσω. Ναι η καμπάνα του ενοριακού ναού χτυπάει πέ

Ένα γρήγορο πέρασμα για καλημέρα. Η ζέστη επέστρεψε και κάνει τα πράγματα ξανά δύσκολα. Στο μεταξύ άλλος ένας σεισμός ήρθε να προστεθεί στον ρηγματικό κλοιό  που έχει σχηματιστεί από τα 3 εστιακά κέντρα Βόλβης, Καλαμαριάς και Νέων Μουδιανιών. Και όλοι οι σεισμοί μαζί με τους μικρότερους συνοδευτικούς να λαμβάνουν χώρα τις πρωινές ώρες. Χθες μάλιστα ήμουν πάρα πολύ ανήσυχη, δεν ξέρω αν μπορώ να το συσχετίσω αλλά σίγουρα όταν γίνεται ένας σεισμός η γη ανακουφίζεται, αποφορτίζεται  κι αυτό γίνεται αισθητό... Θα σας πω μια καλημέρα με μερικά σκιτσάκια και ίσως να επιστρέψω στη διάρκεια της ημέρας...

Όταν είσαι κοπέλα και έχεις χρόνια ορμονολογικά προβλήματα το κυνήγι της ομορφιάς είναι ένας τεράστιος άθλος. Ποιος αλήθεια μπορεί να τα βάλλει με έναν εξαιρετικά αργό μεταβολισμό; Αλήθεια ποιος;  Η αυστηρή διατροφή και η βαριά συστηματική γυμναστική πάντα δείχνει να είναι μονόδρομος. Βαριά συστηματική γυμναστική είπα; Αυτό μεταφράζεται συνήθως σε ατελείωτες ώρες αεροβικής και ασκήσεις ενδυνάμωσης. Ειδικά όταν ο κοινωνικός ρατσισμός σε αναγκάζει να κυνηγάς το ''ιδανικό'' κατά κόσμον βάρος, δηλαδή τα 10 κιλά κάτω από το ύψος σου, η ζωή σου επικεντρώνεται πλέον μονάχα στην επίτευξη αυτού του στόχου. Αγκαλιά με ζυγαριές, δοσομετρητές, με αμέτρητα όργανα γυμναστικής και με μία και μοναδική εμμονή στο κεφάλι, να γίνεσαι κάθε μέρα όλο και πιο αποδοτικός και ''χτισμένος''. Από ένα σημείο και μετά σταματάς να είσαι εσύ και ταυτίζεσαι με τους τετρακέφαλους και τους δικέφαλους σου κι αν μια μέρα σηκώσεις τα ίδια κιλά με την προηγούμενη φορά, νιώθεις μάλλον

Γκρρρρρρρρρρρρρρρρ!!!!!!!!!! Ξημερώματα με την αυγούλα κι όλα τα παράθυρα ανοιχτά να μπαίνει η δροσούλα. Αρώματα φρεσκάδας και νωπού χώματος και βοτάνων, τιτιβίσματα πουλιών, λευκό απαλό φως. Ωραία πράγματα θα πει κανείς... Αμέ ωραιότατα. Και κάπου εκεί ψηλοζαλισμένη από την ολονύχτια δουλειά στον υπολογιστή, σα να πιάνει το αυτί μου κάτι κρότους από πυροτεχνήματα. Πυροτεχνήματα έχουμε συχνά πυκνά στην περιοχή από τα κοντινά κέντρα δεξιώσεων. Αλλά πυροτεχνήματα έξι κι επτά η ώρα το πρωί;;;;;; Αδύνατον, Και τότε είναι που μου έρχεται η αναλαμπή και θυμάμαι πως κάτι είχα ακούσει για έναρξη κυνηγιού στις 20 Αυγούστου. 20 Αυγούστου με τέλη Φλεβάρη είπαν θα κρατήσει η κυνηγετική περίοδος και τάξτε μου μένω κοντά στο βουνό και τα ακούω όλα πεντακάθαρα. Τους πυροβολισμούς, τα γαβγίσματα, τα αγροτικά, τα τζιπ όλα. Η χειρότερή μου από όλες τι απόψεις. Η χειρότερή μου γιατί έχω πάθος με τα άγρια ζώα. Σέβομαι και αγαπώ τα ελεύθερα ζώα της φύσης σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα οικόσιτ

Πολύ καλημέρα σας Επιτέλους δρόσισε! Και δρόσισε για τα καλά μάλιστα. Αγαπημένος καιρός η ψυχρούλα με ήλιο. Έχει πέσει πολύ δουλειά και μελέτη και συνεπώς περνάω ακόμα περισσότερες ώρες στον υπολογιστή. Τα μεγάλα απογευματινά διαλείμματα τελείωσαν κι αυτό  αυτομάτως σημαίνει πως τελείωσαν και οι διακοπές στο μπαλκόνι .. Δεν με πειράζει όμως γιατί δρόσισε αληθινά και με φυσάει το αεράκι κι από εδώ που κάθομαι και σας γράφω. Πολλά περάσματα δεν μπορώ να κάνω από τα ιστολόγια σας γιατί στη φάση που είμαι δεν επιτρέπεται να ξεμυαλιστώ ούτε λεπτό. Δαγκώνομαι πραγματικά που πρέπει να μένω προσηλωμένη στη δουλειά, αλλά βρήκα μία πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική λύση για να καταπολεμώ την νευρικότητά μου. Βρήκα μερικές εκπληκτικές ιστοσελίδες με ηχογραφημένα βιβλία κι έτσι μπορώ να συνδυάζω την εργασία με την απόλαυση. Καφές, βιβλία και γραφιστική δουλειά. Η πρώτη ιστοσελίδα είναι με ελληνικές ηχογραφήσεις http://isobitis.com/ , Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Οι άλλες είναι με αγγλικές η