Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης Ανοιξιάτικο βραδάκι και το αστεροσκοπείο είχε γεμίσει από δεκάδες επισκέπτες που προσήλθαν για να θαυμάσουν τη μεγάλη βροχή αστεριών. Ερωτευμένα ζευγάρια, ερασιτέχνες αστρονόμοι, φοιτητές, αστροφυσικοί αλλά και απλοί περαστικοί γεμάτοι περιέργεια. Από τη δύση του ηλίου ήδη είχε στηθεί μπροστά στο πάρκο μία μικρή γιορτή με ποτά και κεράσματα που άλλαζαν χέρια. Η νύχτα έπεφτε γλυκά και το καθαρό στερέωμα ήταν το καλύτερο δώρο για τους δεκάδες παρατηρητές. Το κέφι είχε ανάψει κι όλοι πήραν τις θέσεις τους. Κουβερτάκια στρωμένα στο γκαζόν, αυτοσχέδια τηλεσκόπια, μουσικούλα από τις παρέες, αστεία και πειράγματα. Οι πιο απαιτητικοί δε είχαν στοιχηθεί μπροστά στην είσοδο του αστεροσκοπείου περιμένοντας να απολαύσουν το φαινόμενο μέσα από το φακό του μεγάλου τηλεσκοπίου. Όλα έδειχναν ειρηνικά και όμορφα και κανείς δε μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε μετά. Ένας μουσάτος τύπος με σπαστά γκρίζα μα