ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Βρισκόμαστε στο κέντρο της Χαλκίδας, μπροστά σε έναν πύργο που εκ πρώτης όψεως φαντάζει ιστορικός. Κι όμως το κτίσμα είναι σχετικά σύγχρονο και  η χρήση του αρκετά παράξενη  έως  και άχαρη. Για πολλές δεκαετίες  από την  κορυφή του πύργου  ηχούσε  η σειρήνα  που  ξυπνούσε τους Χαλκιδέους  εργάτες  για να ετοιμαστούν  για τα εργοστάσιά τους. Ρω το 

Τι καλοκαίρι κι αυτό; Όλα καίγονται. Τα δάση μας, τα μπατζάκια μας, η χώρα μας, όλα! Κι εκεί που έλεγες πως οι βροχούλες θα κρατούσαν όλη τη σεζόν, μαζί με τις πολιτικές αναταραχές ήρθαν και οι καύσωνες. Να φυσήξει λίγο αεράκι τουλάχιστον βρε αδερφέ, να πάρουμε μια ανάσα! Φύσηξε και το αεράκι και κάηκαν όλα! Άστο λέμε, άστο! Δεν σώνεται το πράμα από πουθενά. Η θερμοκρασία ανεβαίνει και τα κλιματιστικά είναι είδος πολυτελείας πλέον. Άσε που είναι και ανθυγιεινά και τέρμα αντι-οικολογικά. Μέσα στο κεφάλι μου νιώθω το μυαλό μου να βράζει σαν γιουβαρλάκι σε καυτή κατσαρόλα. Το βλακόμετρο στο βλέμμα έχει χτυπήσει κόκκινο και το καλαμάκι του φραπέ λιώνει στο στόμα. Απέναντι για θέα ένας επαρχιακός χωματόδρομος και κάτι ξεραμένα αγριόχορτα. Έστω όμως κι αυτό το άγονο τοπίο είναι πολύ καλύτερο από τα απλωμένα σώβρακα στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές. Η συνέχεια  εδώ ΥΓ. Τι κάνετε φίλοι μου; Πώς την παλεύετε με τη ζέστη; Αν είστε θαλασσίτσα μάλλον είστε από τους τυχερούς. Εγώ

Κυριακή πρωί και σε όλη τη χώρα απλωνόταν η διαμάχη του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Με την ανατολή του ηλίου άνοιγαν οι κάλπες και με τη δύση έπρεπε να προφτάσουμε έναν γάμο στη Χαλκίδα. Κι ενώ το φιλικό μας ζευγάρι μας περίμενε από το προηγούμενο μεσημέρι, το καθήκον μας σαν πολίτες μας καλούσε.  Νωρίς με την αυγούλα πήγαμε στο εκλογικό μας κέντρο και μετά από λίγη ώρα αφήσαμε το χάος πίσω μας και κινήσαμε οδικώς για το Νότο. Γέλια και χαρές στο δρόμο, με την παρέα στριμωγμένη μέσα στο μικρό αυτοκίνητο, με τα στοιχήματα για το εκλογικό αποτέλεσμα να δίνουν και να παίρνουν. Μετά από ένα εύκολο και ασφαλές τετράωρο ταξίδι, μια ηλιόλουστη και αποπνικτικά ζεστή πόλη μας περίμενε. Τα τρελά νερά λαμπύριζαν καταγάλανα, μέσα στον Ευβοϊκό κόλπο και τα κράσπεδα ξέβραζαν όλη την κάψα του ήλιου.  Τα όσα ακολούθησαν στο γάμο αλλά και στην διαμονή μας στην Χαλκίδα πολλά και διάφορα και δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μία μόνο ανάρτηση. Αρχικώς οι συγκυρίες για αυτό το ταξίδι μου φαίνονταν πολύ ατυχεί

Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο λαός. Θα πρέπει με την ψήφο του να αποδείξει αν έχει αντιληφθεί  το βάρος της ιστορικής ευθύνης, αν αγαπάει τη χώρα του,  αν σέβεται αυτά που διδάχτηκε. Με το δημοψήφισμα της 5 ης  Ιουλίου αποφασίζω  για τη ζωή που θέλω να ζήσω, αλλά πολύ περισσότερο,  αποφασίζω για την Ελλάδα που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές. Λέω ΟΧΙ γιατί βάζω την πατρίδα μου πάνω και πέρα από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη Λέω ΟΧΙ γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Ελευθερία της σκέψης. Δεν θα τις θάψω με την ψήφο μου. Λέω ΟΧΙ γιατί η μακραίωνη Ιστορία της πατρίδας μου  είναι γεμάτη από ΟΧΙ, αντίσταση και αγώνες. Όποτε είπε ΝΑΙ πόνεσε περισσότερο Λέω ΟΧΙ γιατί εκατομμύρια Έλληνες πριν από μένα πότισαν με το αίμα τους αυτά τα χώματα. Δεν έχω το δικαίωμα να παραδώσω ούτε μέτρο λιγότερης Ελλάδας Λέω ΟΧΙ γιατί αυτό θα έλεγαν και ο Μεγαλέξανδρος, ο Λεωνίδας, ο Καραϊσκάκης, οι ήρωες της Πίνδου Λέω ΟΧΙ γιατί το χρωστώ στην Ιστορία της πα

Αν διαφέρει σε κάτι ο δυτικός πολιτισμός από τα θεοκρατικά κράτη της Ανατολής είναι, ότι οι άνθρωποι της δύσης έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν το θάνατο της αρεσκείας τους και το σπουδαιότερο από όλα, ότι αυτόν τον θάνατο τον θεωρούν και σωτηρία. Στην πολιτισμένη Ευρώπη του Διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ολιγαρχία φόρεσε το ένδυμα της Δημοκρατίας και βρήκε άλλα τεχνάσματα για να εκμαιεύσει την κυριαρχία από τους λαούς. Άπαξ οι Ευρωπαίοι πολίτες διακήρυξαν την ελευθερία τους πίσω στον 18ο αιώνα, δύο τρόποι απέμειναν για να τη χάσουν ξανά, είτε να μαρτυρήσουν για αυτήν μέσα σε δικτατορίες και μαζικές σφαγές, είτε να την παραχωρήσουν οι ίδιοι οικειοθελώς. Και σε μια εξευγενισμένη Ευρώπη των αγαστών προθέσεων μάλλον το δεύτερο σενάριο υπήρξε και το πιο θεμιτό, μιας και οι πόλεμοι και τα πραξικοπήματα αποδείχθηκαν μάλλον ανίκανα να καταφέρουν αυτό που μόνο η πονηριά και η δολιότητα μπορεί να επιτύχει. Στη Θεολογία λένε πως το πονηρό πνεύμα δεν μπορεί ποτέ να μπει απροσκάλε