ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Εκτάκτως παρούσα για το Αριστάκι και τις  Ιστορίες της Νύχτας Η Μαρία έμενε στην Άνω πόλη, σε ένα οροφο-διαμέρισμα κάτσε καλά, μιας ιδιόκτητης μικρής πολυκατοικίας. Το διαμέρισμα αυτό ήταν εξωφρενικά μεγάλο για τις ανάγκες μιας φοιτήτριας και πολύ λουσάτο παρακαλώ. Όχι, της Μαρίας δεν της περίσσευαν λεφτά, απλά το σπίτι είχε από πίσω μία στενάχωρη ιστορία που το κατέτασσε σε ειδική κατηγορία ακινήτου. Οι ιδιοκτήτες, ένα πολύ ευγενικό ζευγάρι μεσηλίκων, είχαν φυλάξει το διαμέρισμα για την κόρη τους την οποία έχασαν δυστυχώς πρόωρα και εντελώς ξαφνικά. Γι αυτό το λόγο κρατούσαν το ενοίκιο πολύ χαμηλά κι όταν μάλιστα γνώρισαν και τη Μαρία, είχαν ένα λόγο παραπάνω να τη δουν περισσότερο σαν παιδί τους, παρά σαν ενοικιάστρια. Στο διαμέρισμα αυτό η Μαρία έκατσε κανά δυο χρόνια κι εμείς που μέναμε τότε όλοι πολύ κοντά, το είχαμε κάνει δεύτερο σπίτι μας γιατί μας χωρούσε όλους μας και μας περίσσευε κιόλας. Ειδικά στις περιόδους της εξεταστικής πηγαίναμε από το μεσημεράκι εκεί για διάβα

Όλα μέσα μου μπερδεμένα… Έννοιες, ευθύνες, κοινωνικά στερεότυπα, αδιαφορία, όλα. Όταν ένα παιδί υποφέρει πάντα κάποιος γείτονας σωπαίνει.. Πίσω από κλειστές πόρτες, το «Ιερό Άβατο» της οικογένειας βασιλεύει. Γονείς τέρατα –μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία, η πρόθεση πάντα μετράει- βασανίζουν τα μικρά παιδιά τους απλά και μόνο επειδή υπάρχουν. Η αιτία; Πάνω κάτω πάντα η ίδια. Ουσίες, αντίστοιχα βιώματα κακοποίησης ή ψυχικές διαταραχές που δεν έφτασαν ποτέ στο ντιβάνι του ψυχοθεραπευτή γιατί η ρετσινιά της τρέλας είναι βαριά – πολύ πιο βαριά από το να σακατεύεις το παιδί σου. Γιατί είπαμε «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» κι ο γονιός  τα κάνει όλα για το «καλό» του παιδιού! Όλα κι όλα! Κι όταν δεν είναι ξύλο, είναι λέξεις, είναι αδιαφορία, είναι παραμέληση, είναι ψυχικός πόλεμος. Και πάντα ένα χαιρέκακο πλήθος ανθρώπων της στενής οικογένειας τριγύρω που, χειροκροτεί κι επικροτεί, γιατί επιτέλους βρέθηκε ένα καινούριο θύμα να σταυρωθεί για τις αμαρτίες τους. Η συνέχεια εδώ ΥΓ. Τ

Πρώτα από όλα χρόνια πολλά σε όλες τις Ρηνούλες μας! Και ειδικά χρόνια πολλά και σε μια δικιά μου Ειρήνη που έχει φέτος και την πρώτη επέτειο γάμου της! Πέρασαν 4 χρόνια από την πρώτη ανάρτηση του Γαλαξία κι ούτε που το κατάλαβα. Ίσως γιατί τα δύο πρώτα χρόνια δεν το είχα πάρει ζεστά το θέμα. Η ημερομηνία όμως είναι καταγεγραμμένη και προδίδει το χρόνο που πέρασε. Αγαπημένος μήνας ο Μάιος και δε μου έκανε καθόλου εντύπωση που το ιστολόγιο αυτό υπήρξε Μαγιάτικη έμπνευση. Αυτό το διάστημα, όπως πολλοί φίλοι θα έχετε καταλάβει βρίσκομαι σε μία ανάπαυλα. Είναι μεγάλη ανάγκη να κάνω μία ανασυγκρότηση του σκληρού μου δίσκου και να μετρήσω τα επόμενά μου βήματα. Μαζί μοιραστήκαμε πολλές λύπες και χαρές αλλά όταν αρχίζουν οι λύπες να γίνονται περισσότερες και η υγεία να παίρνει την κατιούσα, τότε το καμπανάκι μάλλον σημαίνει κίνδυνο. Γι αυτό κι εγώ είπα να λάβω δραστικά, δραστικότατα μέτρα και να ξεκινήσω την επιχείρηση σκούπα! Να κάνω ένα format στη ζωή μου και να αποβάλλω άσχημα β