Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2014

Ολύμπιος στοά

Και τι δηλαδή επειδή φτιάξαμε ένα καινούριο blog θα εγκαταλείψουμε την παρέα; Όχι δα, εδώ θα λέμε τα δικά μας κι εκεί τα πάνω, πάνω. Πώς να το κάνουμε; Όχι τίποτα άλλο δηλαδή αλλά κι εμένα τα αγγλικά μου είναι χάλια και ζορίζομαι με όλα αυτά τα λεξικά και τα συντακτικά. Από το καλοκαίρι ήθελα να σας δείξω αυτό το καφενεδάκι κι όλο το αμελούσα. Οι φωτογραφίες δεν είναι και πολύ καλές αλλά για την ώρα την κάνουν τη δουλειά τους. Βρισκόμαστε στην Ολύμπιο στοά στην οδό Λέοντος Σοφού, την κάθετο στην Φράγκων, στη δυτική μεριά της πόλης δηλαδή, πλησίον του κρατικού Ωδείου Βορείου Ελλάδος. Από πάνω περνάει η Εγνατία. Σας λέω ότι δύσκολα περνάει κάνεις από εκεί αν δεν έχει συγκεκριμένη δουλειά να κάνει. Συνήθως ο κόσμος σε αυτό το κομμάτι της πόλης διασχίζει τις κεντρικές οδούς για να πάει απευθείας στο κέντρο. Εκ των πραγμάτων δεν  έχει και καμιά τρελή περατζάδα σε αυτές της γειτονιές. Μονάχα εμπορικά καταστήματα χονδρικής, κτίρια γραφείων και μερικά ξενυχάδικα (τα γνωστά στέκια

Salonique mon amour

Σας καλωσορίζω στο καινούριο μου ιστολόγιο το Salonique mon amour . (Θεσσαλονίκη αγάπη μου) δηλαδή, το οποίο μιλά φυσικά για τι άλλο; Την Θεσσαλονίκη μας. Είναι ολοκαίνουριο, φρέσκο, φρέσκο και ευελπιστώ σιγά, σιγά να πάρει τα πάνω του. Για αρχή οι αναρτήσεις θα είναι κατά κύριο λόγο φωτογραφικές και στη συνέχεια θα εμπλουτιστούν με διάφορα θεματάκια από την πόλη. Τα κείμενα είναι στα αγγλικά για να καταλαβαίνουν και οι ξένοι φίλοι μας που το έχουν παράπονο εδώ καιρό, αλλά φυσικά ότι ανεβαίνει εκεί, θα ανεβαίνει κι εδώ στο γαλαξία μας σε μετάφραση, οπότε κανείς δεν θα είναι παραπονεμένος. Ξέρω ότι είστε γουρλίδες φίλοι μου και θα μου κάνετε καλό ποδαρικό.

Μικρές περιπλανήσεις... στο κέντρο τη πόλης

Στις μικρές περιπλανήσεις που σε συντροφεύει πάντα η ανάγκη για το τυχαίο και η αγάπη για το φευγιό. Σε αυτές τις μοναχικές τις βόλτες που συνομιλείς με τα κτίσματα της πόλης και τα δέντρα των δρόμων. Σε αυτούς τους περιπάτους που μαζεύεις τις σκέψεις σου και βάζεις σε τάξη τη ζωή σου. Σε αυτές τις μακριές πεζοπορίες που βρίσκεις το χρόνο να πεις όλες τις προσευχές σου μαζεμένες. Σ αυτές θα κοντοσταθείς μπροστά από εισόδους και βιτρίνες και θα αναρωτηθείς ποιοι είναι όλοι αυτοί οι ένοικοι και οι περαστικοί που δεν τους ξέρεις; Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι θαμώνες, οι διαβάτες, οι περιπλανώμενοι και οι βιαστικοί; Ποια είναι όλα αυτά τα ωραία μέρη που δεν προφταίνεις να επισκεφτείς; Κι όταν πια περάσει η ώρα σου κι αρχίσουν οι δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν, τότε είναι ωραία που τα πόδια σου σε πηγαίνουν πάντα σπίτι... Γιατί όσα φανταχτερά στέκια κι αν σε ξελογιάσουν, όσοι ωραίοι δρόμοι κι αν σε αγκαλιάσουν πουθενά ο καφές δε θα ναι π

Στις ''ενοχές''...

Διασχίζοντας σήμερα την πλατεία Ναυαρίνου, έπεσα πάνω σε ένα καινούριο μαγαζί. Μεγάλες τάβλες στο πεζοδρόμιο και κρεμασμένες ζαρντινιέρες στα παραθύρια του γωνιακού νεοκλασικού. Είχα ραντεβού λίγα μέτρα παρά κάτω με μια καρντασίνα  αρχιτεκτόνισσα -καλοτεχνίτισα, τσίφτισα και μερακλού που έχει και τα γεννέθλιά της σήμερα παρακαλώ και με το που τη βλέπω της λέω τα μαντάτα. Το και το ανακαίνισαν τον ημιόροφο του τάδε νεοκλασικού! Φτερά στα πόδια μας λοιπόν για να δούμε τον καινούριο χώρο. Και τι να σας λεώ ρε παιδιά! Άλλο πράμα! Αρχοντιά! Βέβαια τώρα θα πείτε οι Ενοχές πού κολλάνε σαν όνομα για ένα τόσο όμορφο μέρος, τι να σας πω; Μετά το Τσούκου Τσούκου του δικού μας μαγαζιού όλα τα περιμένω! Είπαμε είμαστε τρελοί εδώ πάνω, μας έχει πειράξει ο πολλής φραπές! Τώρα όπως που ξαναβλέπω καλά την πινακίδα του μαγαζιού με την Εύα να κόβει το μήλο, ίσως και να εννοεί ο ποιητής ότι είναι τόσο αμαρτολά απολαυστικό το μαγαζί που σου προκαλεί ενοχές... Τέσπα, εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα;

Πάμε Άμστερνταμ; # 1

Είναι κι αυτές οι μέρες που νιώθεις σαν κοπανημένο χταπόδι στα βράχια.  Πας να σηκώσεις το ένα χέρι, πονάει, πας να σηκώσεις το άλλο κι αυτό πονάει.  Πίνεις, πίνεις καφέ και το μάτι δεν ανοίγει. Και τι είναι αυτό όμως μπροστά στα βάσανα  των ανθρώπων που αγωνιούν για τη ζωή τους; Τίποτα δεν είναι. Άντε πάμε να κάνουμε ένα μίνι ταξιδάκι στο Άμστερνταμ. Οι φωτογραφίες είναι ευγενική χορηγία των κουμπάρων μου κι αφού της πέρασα ένα χεράκι από το photoshop για να τις κάνω πιο όμορφες σας τις παρουσιάζω.