Ήταν μια ηλιόλουστη
μέρα σαν την σημερινή και καθώς βρισκόμουν στο κέντρο, είπα να σουλατσάρω και
λίγο στην παραλία. Καθώς λοιπόν περπατούσα αμέριμνη κι απολάμβανα τον καθαρό
ουρανό, να σου μπροστά μου ένας σκύλος κολυμβητής. Στην αρχή βλέποντας ένα
σκύλο μέσα στον Θερμαϊκό τρόμαξα. Πάει το καημένο έπεσε μέσα σκέφτηκα. Μετά από
λίγο όμως, βλέπω τον μάγκα να βγαίνει από το νερό σαν κύριος, να τινάζεται, να
ανεβαίνει τα σκαλιά της προκυμαίας και να επιστρέφει στο αρχικό του σημείο.
Εκεί αφού γάβγιζε για κάμποση ώρα τα γλαροπούλια και τις αποδημητικές
αγριόπαπιες, κάνει ένα σάλτο και ξαναπέφτει στο νερό και φτου κι απ’ την αρχή.
Σιγά, σιγά μαζεύτηκαν κι άλλοι περαστικοί να απολαύσουν το θέαμα, αλλά ο σκύλος
δεν μας έδωσε καμία μα καμία σημασία. Συνέχισε απτόητος να κυνηγάει γλαροπούλια.
Αυτές είναι οι μικρές εκπλήξεις της ζωής. Ξεκινάς για μια μοναχική βόλτα και
πέφτεις πάνω στο καλύτερο θέαμα.
Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!