Ήταν μια ηλιόλουστη
μέρα σαν την σημερινή και καθώς βρισκόμουν στο κέντρο, είπα να σουλατσάρω και
λίγο στην παραλία. Καθώς λοιπόν περπατούσα αμέριμνη κι απολάμβανα τον καθαρό
ουρανό, να σου μπροστά μου ένας σκύλος κολυμβητής. Στην αρχή βλέποντας ένα
σκύλο μέσα στον Θερμαϊκό τρόμαξα. Πάει το καημένο έπεσε μέσα σκέφτηκα. Μετά από
λίγο όμως, βλέπω τον μάγκα να βγαίνει από το νερό σαν κύριος, να τινάζεται, να
ανεβαίνει τα σκαλιά της προκυμαίας και να επιστρέφει στο αρχικό του σημείο.
Εκεί αφού γάβγιζε για κάμποση ώρα τα γλαροπούλια και τις αποδημητικές
αγριόπαπιες, κάνει ένα σάλτο και ξαναπέφτει στο νερό και φτου κι απ’ την αρχή.
Σιγά, σιγά μαζεύτηκαν κι άλλοι περαστικοί να απολαύσουν το θέαμα, αλλά ο σκύλος
δεν μας έδωσε καμία μα καμία σημασία. Συνέχισε απτόητος να κυνηγάει γλαροπούλια.
Αυτές είναι οι μικρές εκπλήξεις της ζωής. Ξεκινάς για μια μοναχική βόλτα και
πέφτεις πάνω στο καλύτερο θέαμα.
Ένα ευτράπελο μπορεί να σταθεί αφορμή για να έρθεις αντιμέτωπος με πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα. Το δικό μου ευτράπελο που στάθηκε και αφορμή για να στείλω συμμετοχή στης Αριστέας, σχετίζεται με την συμπεριφορά και την αυτοέκφραση και συγκεκριμένα με τον τρόπο με τον οποίο κάποιος/α εκφράζει την ερωτική του διάθεση. Λογικό και ανθρώπινο οι χώροι διασκέδασης να συνδέονται κυρίως με την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Το πώς όμως κάποιος ή κάποια θα επιλέξει να δείξει ότι είναι διαθέσιμος ή διαθέσιμη πάντα με προβλημάτιζε. Πείτε με συντηρητική, κομπλεξική ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά αφήστε με να θεωρώ πως το νούμερο ένα προσόν σε έναν άνθρωπο είναι το κυμπαριλίκι του. Η αρχοντιά του δηλαδή και η αξιοπρέπεια του, το μέτρο και οι ισορροπίες που κρατάει σε όλα τα πράματα. Τα άκρα πάντα με τρόμαζαν. Ανέκαθεν με τρόμαζαν οι σεμνότυφοι άνθρωποι, ανέκαθεν με τρόμαζαν και οι αχαλίνωτοι άνθρωποι. Μα θα μου πεις οι άνθρωποι είναι πιεσμένοι, οι καιροί είναι αλλοπρόσαλλοι , οι σχέσε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!