Είναι στ΄ αλήθεια σκληρό το αντάμωμα με το μέσα μας. Θέλει υπομονή να σταθείς εμπρός του και να μη το βάλεις στα πόδια. Να αναμετρηθείς με το βάθος του και τις προκλήσεις που σου φέρνει στο διάβα σου. Κάποιοι αρχέγονοι φόβοι στέκουν εκεί και σου φράζουν το δρόμο. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα είναι ενσαρκωμένοι σε πραγματικά πρόσωπα της καθημερινότητά μας που μόνο αν καταλάβουμε πως είναι οι προβολές του μυαλού μας θα μπορέσουμε να τους υπερνικήσουμε. Τα πράγματα είναι απλά, πιάνεις έναν αγαπημένο από το χέρι και περπατάς. Τουλάχιστον έχουμε πάντα αυτή την ευχέρεια να παίρνουμε μαζί μας και συμμαχητές σε αυτόν τον αγώνα. Μα προσοχή, συμμαχητές για να βγούμε παρέα από το λαβύρινθό μας και όχι θύματα που θα τα τραβήξουμε στο βαθύ μας σκοτάδι. Κι εκεί θέλει σοφή κρίση για να ξεχωρίσεις ποιοι έχουν αυτά τα κότσια και τη λεβεντιά να παλέψουν στο πλάι σου. Ποιοι θέλουν πράγματι να βρεις το ξέφωτο σου και όχι να σε χώσουν χαιρέκακα ακόμα πιο βαθιά στην απελπισία. Και πώς χωρίζε