ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Ήμουνα σκληρή μαζί σου το ξέρω... Σε πέταξα στις ρόδες αυτοκινήτων, σου μαύρισα τα μάτια. Σε πέταξα κάτω από τον μονόζυγο, σου έσπασα τα νεύρα. Μα εσύ βλέπεις πέρα από όλα αυτά. Με έκανες παρέα όταν ψήλωνα και φορούσα πάνες για την ακράτεια. Με έκανες παρέα όταν οι άλλοι με περνούσαν για αγόρι. Με έκανες παρέα όταν δεν μπορούσα να κάνω βήμα μόνη μου. Με κάνεις παρέα και τώρα που γίναμε μεγάλα παιδιά. Κάποτε αλλάζαμε μαρκαδόρους και τώρα αντιρυτιδικές. Σε λίγο θα αλλάζουμε μωρουδικά και σε μερικά χρόνια θα αλλάζουμε πλαστικούς χειρουργούς, μέχρι να περάσουν κι άλλες δεκαετίες και να αλλάζουμε μασέλες. Όσο ο κόσμος θα μένει στη θέση του, πάντα θα υπάρχει τρόπος να παραμένουμε παιδιά και μαζί σου να χαίρομαι κι εγώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"Εγώ δεν έχω φίλους γιατί όλοι με ζηλεύουν" Άνθρωποι κατατρεγμένοι, άνθρωποι που κουβαλούν ένα σπάνιο προτέρημα για το οποίο όλοι οι υπόλοιποι τους φθονούν και τους εχθρεύονται. Άνθρωποι συγκλονιστικά καλοί που  οι άλλοι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη τους. Άνθρωποι συγκλονιστικά όμορφοι που οι άλλοι τους ανταγωνίζονται. Άνθρωποι πετυχημένοι, έξυπνοι, πλούσιοι, μορφωμένοι. Άνθρωποι που έχουν κάτι  που τους κάνει να ξεχωρίζουν και βιώνουν το τίμημα της μοναξιάς. Όλοι μας έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους και όλοι μας έχουμε φάει το παραμύθι τους. Όλοι μας σπεύσαμε να δώσουμε αγάπη και συμπαράσταση σε ανθρώπους που δεν γνώρισαν ποτέ το αγαθό της φιλίας. Τους αγκαλιάσαμε, τους συντρέξαμε, τους κάναμε όλα τους τα χατίρια γιατί η ζωή δεν στάθηκε καλή μαζί τους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ να μιλούν για τον εαυτό τους. Οι ωραίοι δεν σταμάτησαν ποτέ να μιλάνε για την ομορφιά τους και τις κατακτήσεις τους. Οι καλόψυχοι δεν στα

Η ανατολική Θεσσαλονίκη βρήκε το στέκι της.  Θυμάμαι την νέα παραλία της Θεσσαλονίκης πριν την εκπόνηση του σχεδίου ανάπλασης. Τότε που αν ήθελες να κάτσεις για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα έπρεπε να πιάσεις σειρά προτεραιότητας για τα στριμωχτά κόκκινα παλιομοδίτικα παγκάκια. Εκείνα τα παγκάκια που ήταν χωμένα μέσα σε φωλιές από θάμνους, σκηνικό που παρέπεμπε περισσότερο σε πονηρό ραντεβουδάκι και σε κρυψώνα επιδειξία. Να μην μιλήσω για τον χώρο μπροστά από το Μέγαρο μουσικής που ήταν το άτυπο ξενοδοχείο αυτοκινήτων ''Ο πόθος'' για άστεγα και παράνομα ζευγάρια.   Βέβαια και αυτά έχουν την γοητεία τους αλλά δεν εξυπηρετούν σε κάτι.   Τώρα πια και η νέα παραλία απέκτησε με τη σειρά της παρείστικο χαρακτήρα. Οι βόλτες μετά τη δύση του ήλιου είναι ασφαλείς και η κίνηση άνετη. Ο κόσμος της ανατολικής Θεσσαλονίκης έχει αγκαλιάσει το έργο και δείχνει να το απολαμβάνει δεόντως. Ο περίπατος είναι γεμάτος χρώματα, παιδικά γέλια, χαρούμενα γαβγίσματα και κιθάρες.  Ένας

Η Μπέλα και η ιστορία της...   Η Μπέλα δεν είναι το μοναδικό σκυλί που εγκαταλείπεται στο δρόμο από το αφεντικό του και δυστυχώς δεν θα είναι ούτε και το τελευταίο... Βέβαια η ζωή ενός τετράποδου στην φύση δεν θα έλεγα ότι είναι και τόσο δύσκολη, απεναντίας είμαι από τους υπέρμαχους της άποψης πως τα ζώα είναι πολύ πιο ευτυχισμένα κοντά στη φύση, αρκεί όλο αυτό να γίνεται υπό προϋποθέσεις. Ο μεγαλύτερος εχθρός ενός αδέσποτου σκύλου δεν είναι η ''ορμφάνια'' και η απουσία αφεντικού αλλά η εχθρότητα των ανθρώπων.   Σαφώς κανένας άνθρωπος δεν είναι υποχρεωμένος να συμπαθεί με το ζόρι τα τετράποδα και να τα φροντίζει. Αυτό όμως που με μεγάλη μου απογοήτευση παρατηρώ είναι ότι η αντιπάθεια αυτή πολλές φορές παίρνει τις διαστάσεις αγιάτρευτου μίσους και σαδισμού. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι με μεγάλη ευκολία σκοτώνουν και βασανίζουν ένα ζωντανό με την ίδια ευκολία που θα σκότωναν μία μύγα. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι μερικοί εξ αυτών παίρνουν τεράστια  ικανοποίηση