Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Μη φοβάσαι αγάπη μου, θα σε σηκώσω εγώ!»

link

Μια παλιά ιστορία αστεία αλλά και συγκινητική για την αθώα καρδιά ενός μικρού κοριτσιού... Ακολουθήστε την μικρή μου φίλη σε αυτό τον σύνδεσμο http://enfo.gr/ar2753
Ετικέτες

Σχόλια

  1. Ειρήνη17 Ιουλίου 2014 στις 4:13 μ.μ.

    Πω πω τι όμορφο κείμενο Χριστίνα!!! "Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κάνει το πλησίασμα στις ζωές μας. Αν σου αρέσει ο καφές θα έρθει και θα πιει έναν καφέ μαζί σου, έτσι απλά…" Τι είπες κορίτσι μου... με σκλάβωσες :)) Το κοριτσάκι απίθανα συγκινητικό, η ψυχούλα μου!!! Γλυκά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή17 Ιουλίου 2014 στις 6:01 μ.μ.

      Ήταν πολύ καλούλα και πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενη! Θα μου μείνει αυτό! Τα παιδιά μας δείχνουν το δρόμο κι εμείς ακολουθούμε Ρηνιό!

      Διαγραφή
  2. Maria Fe18 Ιουλίου 2014 στις 3:49 π.μ.

    Με συγκινησες βρε Χριστινακι μου... Τι να πω για το μικρο αυτο κοριτσακι ? Μπραβο και παλι μπραβο !
    ΕΙναι αυτοι που λεμε καμια φορα... Μην φερθεις ασχημα σε τετοιου ειδους ατομα που για να ειναι στον δρομο και να κανουν αυτο που κανουν σιγουρα καποιος λογος υπαρχει.
    Εχουμε απλα μαθει να τους διωχνουμε και να βριζουμε λες και εμεις ειμαστε καλυτεροι απο αυτους επειδη εχουμε καποιες ανεσεις παραπανω..
    Η ντροπη ειναι σε μας...
    Η καλοσυνη και η αγαπη δεν εχουν ουτε φυλη ουτε κοινωνικη ταξη ουτε τιποτα.
    Η καθε ψυχη εχει την μοναδικοτητα της και δεν ξερεις ποτε θα βρεθει στον δρομο σου και τι εχει να σου προσφερει
    Καλο ειναι να ειμαστε και μεις λιγο πιο ''ανοιχτοι'' σαν ανθρωποι
    Πολαλ φιλια και καληεμρα να εχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή19 Ιουλίου 2014 στις 1:11 π.μ.

      Ναι Μαράκι, αυτά τα παιδάκια κουβαλάνε μεγάλη ιστορία. Μια καλή κουβέντα αν ακούσουν θα σε αγαπούν για πάντα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...
33 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα