Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλωσόρισμα

Η νεροποντή κατέβηκε και στην Αθήνα. Προβληματικές οι πόλεις μας παρά την ομορφιά τους. Μπαζωμένα ρέματα, σακατεμένα δάση, άναρχη δόμηση. Τα γνωστά. Μόνο που στην Αθήνα, σαν μεγαλούπολη που είναι, τα ανθρωπιστικά προβλήματα είναι εντονότερα.


Σήμερα είχα πει πως απόκαμα και είναι αλήθεια. Λίγο οι τροπικές συνθήκες των τελευταίων εβδομάδων, λίγο κάτι θεματάκια υγείας, λίγο η στεναχώρια από τα δράματα που συμβαίνουν γύρω μας, ε δεν θέλει και πολύ να πέσουν οι ασφάλειες.

Σαν έπιασε όμως το βραδάκι είδα πολλά περάσματα από καινούριους ανθρώπους. Είδα περάσματα από ανθρώπους που αφιέρωσαν λίγο χρόνο στον μικρό μου γαλαξία κι αναθάρρησα. Δεν ξέρω σε τι οφείλω αυτήν την ευχάριστη συγκυρία αλλά νιώθω την ανάγκη να πω ένα Καλωσορίσατε.

Είναι παράξενα τα πράγματα εδώ, λίγο πολύχρωμα θα έλεγα. Εδώ υπάρχει το μαύρο του θυμού και της αγωνίας, εδώ υπάρχει και το γαλάζιο της ελπίδας και της χαράς. Οι φίλοι μου είναι κι αυτοί πολύμορφοι κι από διαφορετικά μετερίζια. Εδώ θα βρεις προσκυνητές, θα βρεις προσευχητές, θα βρεις κοπελιές με ψάθινα καπέλα, θα βρεις ανήσυχες μανούλες, θα βρεις φιλόζωους εθελοντές, θα βρεις καλλιτέχνες, θα βρεις ανταριασμένους, βασανισμένους, αποτραβηγμένους, θα βρεις ακτιβιστές, επαναστάτες, άθεους. Χίλιοι καλοί χωράμε κι όλοι έχουμε κάτι κοινό, λίγη αγάπη, λίγη καλοσύνη, λίγη ελπίδα για αυτό το καλύτερο που θέλουμε να ξημερώσει..

Η παρέα μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνει και η ευθύνη που αισθάνομαι για αυτά που έχουν αξία να γραφτούν και να ειπωθούν. Δεν ξέρω με ποιούς από εσάς έχω τα περισσότερα κοινά, αλλά σίγουρα αυτά που έχω να μοιραστώ είναι πάμπολλα, όσα τα αστέρια ενός γαλαξία...


Σας καλωσορίσω λοιπόν με λίγες όμορφες εικόνες από τον μικρόκοσμό μου...








Σχόλια

  1. Mε συγκίνησε το όμορφο καλωσόρισμά σου Χριστίνα, ειλικρινές κι ευγενικό, όσο για την τετράποδη ομορφιά της φωτογραφίας, δεν έχω λόγια !!!! Σας ευχαριστώ και τις δύο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι Κλαύδια που σου άρεσε. Η τετράποδη κυρία είναι η Roxy το μικρό μου ζιζάνιο. Τώρα που έμαθε να ποζάρει θα τη βλέπετε όλο και συχνότερα.

      Διαγραφή
  2. Ο μικρόκοσμος σου είναι γεμάτος ομορφιές Χριστίνα μου!
    Καλά να περνάς!
    Τα φιλιά μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Αριστέα μου χρυσοχέρα μου! Τα λατρεύω τα ντεκουπάζ, θέλω πολύ να δοκιμάσω κι εγώ σε κάποια φάση! Να είσαι καλά και να ξεκουράζεσαι!

      Διαγραφή
  3. Χριστίνα, είσαι πολύ γλυκό πλάσμα :)) Η μόνη που σε συναγωνίζεται, είναι η απίθανη σκυλοφατσούλα!!! Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστίνα μου για τα βουλωμένα φρεάτια της Θεσσαλονίκης,να πεις άλλη φορά!!Πού πνιγόμαστε κάθε φορά,που ρίχνει δυο σταγόνες!!

    Εύχομαι η παρέα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο και θα μεγαλώνει,γιατί όσα γράφεις αξίζει να τα διαβάσει κάποιος και να σκεφτεί και κάτι παραπάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...