Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ζαχαραοπλάστης και τα κουρκουμπίνια #2

link
Μια παλιά-καινούρια ιστορία εμπλουτισμένη και εξελιγμένη που θα βρείτε στο http://enfo.gr/ar2688
Οι παλαιότεροι φίλοι σίγουρα θα θυμάστε την ιστορία του τροφαντού ζαχαροπλάστη. Μόνο που αυτή τη φορά, η ιστορία πάει και λίγο παραπέρα. Το αναλύει λίγο το θέμα διαφορετικά.

Η στήριξή σας είναι πάντα μα πάντα πολύτιμη για μένα, αφού χωρίς εσάς δεν θα υπήρχε μεράκι και όρεξη για αφηγήσεις και αρθράκια. Κάντε κλικ στον σύνδεσμο και μάθετε περισσότερα για αυτόν τον ζαχαροπλάστη και όλα τα άλλα που επακολούθησαν.


http://enfo.gr/ar2688
Ετικέτες

Σχόλια

  1. Unknown5 Ιουλίου 2014 στις 2:49 μ.μ.

    Μπράβο Χριστίνα!!!! Πολύ χάρηκα που είδα δικό σου άρθρο στο enfo.gr! Εύχομαι να δώ και άλλα κείμενά σου, γιατί έχεις εξαιρετική γραφή!!!! Φιλιά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειρήνη5 Ιουλίου 2014 στις 7:11 μ.μ.

    Υπέροχο το κείμενο σου, Χριστίνα!!! Και για μένα είναι πολύτιμο, να είμαι αποδέκτης, όμορφων αφηγήσεων :)) Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ariadni St.5 Ιουλίου 2014 στις 9:17 μ.μ.

    Μπραβο Χριστίνα μου, αυτο ειναι το σωστο να στηριζουμε αυτες τις επιχειρησεις :) !!!!! Καλη συνεχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστίνα Πεταλωτή6 Ιουλίου 2014 στις 12:04 π.μ.

    Βίκυ,Ειρήνη, Αριάδνη στην καθεμιά σας από ένα σβουριχτό φιλί! Ευχαριστώ ρε κορίτσια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Woman in Blogs6 Ιουλίου 2014 στις 12:32 π.μ.

    Είναι ακριβώς όπως το γράφεις, μια αλυσίδα από ψυχικούς δεσμούς που μόνο εκεί μπορεί να στεριώσει.
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Memaria6 Ιουλίου 2014 στις 11:27 μ.μ.

    Και το ανέλυσες το θέμα όχι μόνο διαφορετικά, αλλά λέγοντας και μεγάλες αλήθειες!!!
    Κρίμα που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πως αν δεν επιλέγουν συνοικιακά μαγαζιά κάνουν το μεγαλύτερο κακό στην οικονομία, αλλά και στην ανθρωπιά τους τελικά...
    Στο τέλος θα μείνουν με ανθρώπους μηχανές που δεν θα τολμούν ούτε να χαμογελάσουν από το φόβο των παγερά σκληρών αφεντικών τους (και θα πληρώνονται, όπως και τώρα με ψίχουλα)!
    Κι όταν κλείσει και το τελευταίο μαγαζί θα τους μαδήσουν κυριολεκτικά τους πελάτες τους αυτοί που κόπτονται σήμερα τάχα για την οικονομία και τη φθήνια...κρίμα που κάποιοι ξέχασαν πως είναι να σου χαμογελά η φουρνάρισσα και να σε κερνάει και κάτι!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ιω Τζίντα7 Ιουλίου 2014 στις 1:27 μ.μ.

    "έμπαινε Γιούτσο.."!!!

    τα είπες όλα..

    καλησπέρα και καλή εβδομάδα- ζωγράφε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χριστίνα Πεταλωτή7 Ιουλίου 2014 στις 4:27 μ.μ.

    Αλεξάνδρα, Μαρία και Ιώ ένα σβουριχτό φιλάκι και για σας!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...
33 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα