Η Λουσία έιναι μια δασκάλα φιλόζωος. Ένα βραδάκι πριν από τρία χρόνια είδε μία σκυλίτσα έξω από το σπίτι της να ψαχουλεύει στα σκουπίδια. Βγήκε έξω και τάισε την πεινασμένη σκυλίτσα. Το επόμενο βράδυ η σκυλίτσα ήρθε και πάλι αλλά η Λουσία ήταν πιο οργανωμένη. Έφτιαξε ένα φαγάκι απλό με ριζάκι για την όμορφη σκυλίτσα κι έτσι έγιναν φίλες. Η Λουσία από τότε γνωρίζοντας πως η σκυλίτσα έχει ανάγκη από την φροντίδα της, αποφάσισε κάθε βράδυ να μένει σπίτι για να ταΐζει την τετράποδη φίλη της. Ένα από τα πολλά βράδια η Λουσία είδε πως η σκυλίτσα δεν έτρωγε όλο το φαγητό της. Αφού χόρταινε λίγο την πείνα της έπαιρνε τη σακούλα και την κουβαλούσε μακρυά. Η Λουσία αποφάσισε να την ακολουθήσει και βρέθηκε τελικά μπροστά σε μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης. Η σκυλίτσα έπαιρνε τη σακούλα και την πήγαινε 4 μίλια μακρυά, στην άλλη άκρη της πόλης, διασχίζοντας επικίνδυνες λεωφόρους για να την πάει στους φίλους της. Η σκυλίτσα είχε όνομα και την έλεγαν Λιλίκα και ήταν ένα από τα πολλά σκυλάκια που είχαν βρει καταφύγιο δίπλα σε μια φτωχή οικογένεια που ζούσε σε μια μάντρα με παλιά αντικείμενα. Η Λιλίκα ήταν θαρραλέα και πονόψυχη και νοιαζόταν για τους φίλους της. Κι έτσι η Λουσία η γλυκιά δασκάλα κοντά στην Λιλίκα, γνώρισε και την φτωχή οικογένεια που είχε μια ζεστή αγκαλιά για όλους...
Χθες όμως είδα κι άλλη μια θαρραλέα σκυλίτσα. Εκεί κάπου το μεσημεράκι καθήμενη σε μια θέση του αστικού στη γραμμή του 3, βλέπω με την άκρη του ματιού μου μια γλυκιά χνουδωτή μουσούδα να μπαίνει στο λεωφορείο. Θαύμα λέω, σκύλος μέσα σε αστική γραμμή; Η γλυκιά λαμπραντορίνα ήταν σκύλος συνοδός μια τυφλής κοπέλας. Με συγκίνησε ο κόσμος που καλοδέχθηκε τη σκυλίτσα με ένα χάδι κι ένα χαμόγελο. Η σκυλίτσα όμως δεν είχε χρόνο για κοινωνικότητες, το μυαλό της ήταν προσηλωμένο στην νεαρή της φίλη που βασιζόταν αποκλειστικά στα τετράποδα μάτια της...
Και κοντά σε αυτά τα όμορφα είδα και αυτόν το κύριο, το καλό Officer Johnson που μαζί με τους συναδέλφους του στο Fort Worth Police Department περιμάζεψαν κάτι ορφανά γατάκια και τα ταϊζουν με βάρδιες μέχρι να τους βρουν σπιτάκι. Νομίζω πως τα μάτια του κυρίου Τζόνσον φωνάζουν μόνο καλοσύνη.
Καταρχάς η Roxy είναι κουκλάρα, με το γυαλί και το φιόγκο :)) Δάκρυσα με την μεγαλοψυχία της σκυλίτσας... Μια χαρά την αντέχουν, τέτοια χαρά, Χριστινάκι μου... γιατί ο άνθρωπος συχνά ούτε ίσα με την Λιλίκα δεν είναι! Σε φιλώ γλυκά!
Στην εκπνοή του χρόνου σας εύχομαι ολόψυχα Χρόνια πολλά και ένα ευτυχισμένο 2023 με δύναμη και δημιουργικότητα. Τα τελευταία χρόνια οι δραστηριότητές μου έχουν μετακυλιστεί στο instagram @kristi_petaloti και στο youtube Kristi Petaloti . Παρ' όλα αυτά είναι συγκινητικό που κάποιοι παλιοί φίλοι συνεχίζετε να με τιμάτε με την παρουσία σας και τη σκέψη σας. Θαυμάζω το μεράκι σας να κρατάτε την παράδοση και να διοργανώνετε ακόμα δράσεις. Η Γατόσφαιρα θα μείνει για πάντα ανοιχτή έστω και για κάποιες σποραδικές αναρτήσεις. Παραμένει το πρώτο μου σπιτικό, το σημείο έναρξης πολλών ωραίων πραγμάτων και μπορεί στο μέλλον αν αλλάξει κάτι στην διάρθρωση του Blogger ή και του Wordpress να με βολέψει να γίνω ξανά τακτικότερη. Όπως φανερώνει και ο τίτλος της ανάρτησης έχουμε μυστικό Άγιο Βασίλη μια δράση θεσμό της βλογκογειτονιάς μας που συντονίζει κάθε χρόνο ακούραστη η αγαπημένη μας Μαριλένα marilenaspotofart . Ο δικός μου μυστικός Άγιος Βασίλης είναι η Σμαραγδούλα μας smaragdenia-roul
Πόσες φορές ενηλικιώνεται ο άνθρωπος; Όσες χρειάζεται θα πω. Στα είκοσι παίρνεις για πρώτη φορά την ελευθερία στα χέρια σου, μια ελευθερία που την παρανοείς και την ξοδεύεις αλόγιστα. Θέλεις να ζήσεις και να δοκιμάσεις πράγματα και λες σε όλα ναι κι αυτά τα ναι μια μέρα σε εκδικούνται. Ευτυχώς όμως έρχεται η δεύτερη ενηλικίωση εκεί κοντά στα σαράντα που σου λέει πως ήρθε η ώρα μάθεις να διαχειρίζεσαι αυτήν την ελευθερία προς όφελός σου. Το καμπανάκι του χρόνου και της νιότης που θα αρχίσει να σε εγκαταλείπει σου θυμίζουν ότι δεν χρωστάς σε κανέναν τίποτα παρά μόνο στον εαυτό σου. Χρωστάς τις βόλτες που σε ευχαριστούν με τον τρόπο που εσύ γουστάρεις. Χρωστάς τις ώρες ανάπαυσης χωρίς να πρέπει να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Χρωστάς τους φίλους που σου δίνουν χαρά και χαμόγελα και όχι εκείνους που θα σε ψυχοπλακώσουν. Στον κόσμο που ζούμε οι εξουσίες χρειάζονται στρατιώτες. Εκκλησία, Κράτος, Επαναστάσεις όλοι χρειάζονται στρατιώτες να αγωνιστούν για λογαριασμό τους. Η Εκκλησία θέλει
Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη Μίνι Σκυτάλη#1 της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των Γνωμικών Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να στηθούν, να περπατ
Καταρχάς η Roxy είναι κουκλάρα, με το γυαλί και το φιόγκο :)) Δάκρυσα με την μεγαλοψυχία της σκυλίτσας... Μια χαρά την αντέχουν, τέτοια χαρά, Χριστινάκι μου... γιατί ο άνθρωπος συχνά ούτε ίσα με την Λιλίκα δεν είναι! Σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες το ψέματα! Ρεζίλιδες έιμαστε...
ΔιαγραφήΓια ακόμη μια φορά τα ζώα μας διδάσκουν την αγάπη,την βοήθεια,την προσφορά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε 'σένα και την όμορφη σου :))
Ρε μας πήρανε φαλάγγι λέμε! Μας είδαν άχρηστους και μας κάνουν πλάκα. ΄Άμα δούμε καμιά μέρα σκύλο να μας βρίζει δε θα εκπλαγώ καθόλου!
ΔιαγραφήChristina, beautiful stories :)
ΑπάντησηΔιαγραφή