Σαν τον σπόρο του σιναπιού...

Κάτω από βαριές τσιμεντένιες πλάκες και θεόρατους ουρανοξύστες, κάτω από ασφαλτοστρωμένα οδοστρώματα και τις πυκνές πεζοδρομήσεις, πάντα ένα μικρό λουλουδάκι έχει τον τρόπο του να ξεφυτρώσει στις χαραμάδες. Όλη η ισχύς του κόσμου και όλα τα τερατουργήματα του δεν είναι ικανά να σταματήσουν ένα μικρό λουλούδι.

Οι φυλές του Ειρηνικού πάντα ξεχωρίζουν τον καλό πολεμιστή από την ικανότητά του να αντέχει στον πόνο. Δεν είναι η τεχνική του, δεν είναι η δύναμή του, δεν είναι το ανάστημά του, αλλά η αντοχή του να υπομένει... Και μάντεψε ο χαμένος τα παίρνει όλα...

Δες ξανά εκείνα τα παιδάκια που χαίρονταν τον ήλιο και έπαιζαν στην ακροθαλασσιά χωρίς να λογαριάζουν το θάνατο που τους έστηνε καρτέρι. Δες αυτούς που θάβουν κάθε μέρα τα παιδιά τους κι όμως συνεχίζουν να παντρεύονται, να ονειρεύονται, να χαίρονται, να αντιστέκονται και να φέρνουν στον κόσμο καινούρια ζωή.  Κι εμείς εδώ τι κάνουμε; Σταματούμε να γεννάμε παιδιά γιατί φοβόμαστε την οικονομική στενότητα. Λιγοψυχούμε και κουλουριαζόμαστε στη γωνιά μας.

Όμως μέσα από τόσο σκοτάδι κάτι κινείται. Η ανθρωπιά αντιστέκεται και βγαίνει μπροστά. Το στόμα του λύκου φαίνεται αχόρταγο και τα δόντια του καλά ακονισμένα. Κάνει θόρυβο, βρυχάται, λυσσομανάει, ουρλιάζει, κατασπαράζει. Κι όμως κάτι αντιστέκεται...

 

Επιστολή του ήρωα Νορβηγού γιατρού που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Γάζα, Dr. Mads Gilbert MD PhD

Posted on Ιουλίου 20, 2014 by intifadagr

Αγαπητοί φίλοι,
Η χθεσινή νύχτα ήταν ακραία. Η «χερσαία εισβολή» στη Γάζα είχε αποτέλεσμα δεκάδες θύματα και αυτοκίνητα γεμάτα με ακρωτηριασμένους, σπαρασσόμενους, αιμορραγούντες, με ρίγη, ετοιμοθάνατους – κάθε είδους τραυματισμένους Παλαιστινίους, όλων των ηλικιών, όλοι άμαχοι,
όλοι αθώοι.
Οι ήρωες στα ασθενοφόρα και σε όλα τα νοσοκομεία της Γάζας εργάζονται 12-24ωρες βάρδιες, χλωμοί από την κούραση και τον απάνθρωπο φόρτο εργασίας (χωρίς πληρωμή όλων στη Shifa τους τελευταίους 4 μήνες),
νοιάζονται, συζητούν, προσπαθούν να κατανοήσουν το ακατάληπτο χάος των πτωμάτων, των μεγεθών, των άκρων, όσων περπατούν, όσων δεν περπατούν, όσων αναπνέουν, όσων δεν αναπνέουν, όσων αιμορραγούν, όσων δεν
αιμορραγούν, ανθρώπων. ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

Τώρα, για μία ακόμη φορά αντιμετωπίζονται σαν ζώα από «τον πιο ηθικόστρατό στον κόσμο» (sic!).
Ο σεβασμός μου για τους τραυματίες είναι απέραντος, στη συγκρατημένη αποφασιστικότητά τους μέσα στον πόνο, την αγωνία και το σοκ, ο θαυμασμός μου για το προσωπικό και τους εθελοντές είναι ατέρμονος, η εγγύτητά μου στο παλαιστινιακό “sumud” μου δίνει δύναμη, αν και είναι
στιγμές που θέλω απλώς να ουρλιάξω, να κρατήσω κάποιον σφιχτά, να κλάψω, να μυρίσω το δέρμα και τα μαλλιά του ζεστού παιδιού, που είναι
καλυμμένο με αίμα, να προστατευτούμε μέσα σε μια αιώνια αγκαλιά – αλλά
δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια, ούτε εκείνοι έχουν.

Σταχτιά πρόσωπα – Ω ΟΧΙ! όχι ένα ακόμη φορτίο με δεκάδες
ακρωτηριασμένους και αιμορραγούντες, έχουμε ακόμη λίμνες αίματος στο πάτωμα της Εντατικής, σωρούς από ποτισμένες στο αίμα γάζες που στάζουν να καθαρίσουμε –ω- οι καθαριστές/στριες, παντού, γρήγορα φτυαρίζουν το
αίμα και τους ιστούς που απορρίπτονται, τα μαλλιά, τα ρούχα, τους ορούς –τα απομεινάρια του θανάτου- όλα απομακρύνονται… για να προετοιμαστούν ξανά, για να επαναληφθούν πάλι από την αρχή.
Πάνω από 100 περιστατικά εισήλθαν στη Shifa τις τελευταίες 24 ώρες.
Αρκετά για ένα μεγάλο καλά εξοπλισμένο με τα πάντα νοσοκομείο, αλλά εδώ – σχεδόν τίποτα: ηλεκτρικό, νερό, αναλώσιμα, φάρμακα, πίνακες πορείας ασθενών,
όργανα, οθόνες – όλα σκουριασμένα και σαν να προήλθαν από μουσεία νοσοκομείων του χθες.
Αλλά δεν παραπονιούνται, αυτοί οι ήρωες.
Συνεχίζουν, όπως οι μαχητές, προχωρούν, με ασύληπτη αποφασιστικότητα.
Και καθώς σας γράφω αυτά τα λόγια, μόνος, σ’ ένα κρεβάτι, τα δάκρυά μου κυλούν, τα ζεστά αλλά άχρηστα δάκρυα της οδύνης και της θλίψης, της οργής και του φόβου. Δεν συμβαίνει αυτό!
Και μετά, τώρα μόλις, η ορχήστρα της ισραηλινής πολεμικής μηχανής ξεκινά ξανά τη μακάβρια συμφωνία της, τώρα δα: ριπές πυροβολικού από τα πλοία του ναυτικού ακριβώς κάτω στις ακτές, η βοή των F16, των αποκρουστικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (αραβικά «Zennanis», αυτά που μουρμουρίζουν), και σωρηδόν τα Απάτσι. Τόσα πολλά κατασκευασμένα και πληρωμένα στις και από τις ΗΠΑ.
Κύριε Ομπάμα – έχετε καρδιά;
Σας προσκαλώ – περάστε μια νύχτα – μια μόνο νύχτα – μαζί μας στη Σίφα.
Ίσως μεταμφιεσμένος σαν καθαριστής. Είμαι 100% σίγουρος, ότι θα άλλαζε η Ιστορία.
Κανένας άνθρωπος με καρδιά ΚΑΙ ισχύ δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει
μια νύχτα στη Σίφα χωρίς να φύγει αποφασισμένος να τερματίσει τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.
Αλλά οι άκαρδοι και οι ανηλεείς έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους και έχουν προγραμματίσει μία ακόμη “dahyia” σφαγή στη Γάζα.
Τα ποτάμια του αίματος θα συνεχίσουν να ρέουν την υπόλοιπη νύχτα.
Μπορώ να τους ακούω που έχουν κουρδίσει τα όργανα του θανάτου.
Παρακαλώ. Κάντε ό,τι μπορείτε. Αυτό, ΑΥΤΟ δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Μαντς
Γάζα, Κατεχόμενη Παλαιστίνη

Ο Mads Gilbert είναι Καθηγητής και Επικεφαλής Κλινικής, στην Κλινική Επείγουσας Ιατρικής, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόρειας Νορβηγίας, στο Τρόμσο, στη Νορβηγία. Είναι εθελοντής στη Γάζα.

Πηγές: https://www.facebook.com/pages/The-Palestinian-Medical-Relief-Society

"Η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει με σπόρο σιναπιού, που τον πήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο χωράφι του. Είναι μικρότερος από όλους τους σπόρους, όταν όμως μεγαλώσει, ξεπερνά όλα τα λαχανικά και γίνεται δέντρο, ώστε να έρχονται τα πουλιά και να φωλιάζουν στα κλαδιά του."

                                                                                                             Κατά Ματθαίον κεφ ιγ' 31-32

(*αν θες αντί για Βασιλεία των Ουρανών βάλλε τη λέξη Αγάπη, το ίδιο κάνει...)