It's tea time....at London

 Στον ύπνο σου το έβλεπες το Λονδίνο;;
Ναι στον ύπνο μου και δεν ήθελα να ξυπνήσω με τίποτα. Μετά θυμήθηκα και τη φίλη μου τη Μαρία που μου φέρνει πάντα δωράκι φωτογραφίες από τις επισκέψεις της εκεί κι όλο μου παραπονίεται ότι δεν τις αξιοποιώ καταλλήλως. Μέγα ψέμα βέβαια γιατί έχω κάνει 4 αφιερώματα στο παρελθόν, αλλά οι πρώτες αναρτήσεις κάθε ιστολογίου είναι καταδικασμένες να μένουν πάντα στην αφάνεια. Για αυτό θα τις ανεβάσω ξανά μανά πιο περιποιημένες αυτή τη φορά!

Anyway! Πάμε τώρα μια τσάρκα στο Λονδίνο να ξεσκάσουμε λίγάκι και αν θέλετε περισσότερες βόλτες πεταχτήτε στη όμορφη Θεσσαλονίκη στο Salonique mon amour φυσικά.

ΥΓ.
Πολλές φορές οι ευαίσθητοι και καλόψυχοι άνθρωποι θεωρούν πως η δουλειά τους είναι να ανησυχούν για τους πάντες και τα πάντα. Μάλιστα μπροστά στον πόνο και τα βάσανα των συνανθρώπων τους νιώθουν ενοχικά αν τύχει και είναι σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους. Ως ένα σημείο είναι πολύ συγκινητικό αυτό, καθώς αν περιμέναμε από τους αναίσθητους σωθήκαμε...  Όμως άλλο το νοιάζομαι και άλλο το ταυτίζομαι. Νοιάζομαι σημαίνει να έχω το νου μου να μπορώ να είμαι χρήσιμος στον διπλανό μου αλλά όχι να πέσω σε πένθος και κατάθλιψη . Κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας έχει και ένα σκοπό. Ένα δράμα που φαίνεται τεράστιο στα μάτια μας μπορεί, για τον άνθρωπο ή την κοινωνία που το βιώνει να έχει εποικοδομητικό και διδακτικό χαρακτήρα. Το πιο λαμπρό παράδειγμα τέτοιου εποικοδομητικού δράματος είναι η περίπτωση του Χαμόγελου του Παιδιού. Όσοι θυμούνται το περιστατικό το Χαμόγελο του Παιδιού γεννήθηκε από την επιθυμία ενός μικρού παιδιού που έπασχε από καρκίνο. Πολύ άδικο έτσι δεν είναι; Παρόλα αυτά ήταν ένα παιδί χορτάτο από αγάπη, τόσο χορτάτο μάλιστα που ένιωθε έτοιμο να πετάξει για άλλα μέρη… Και τώρα χάρη σε αυτό το παιδάκι βρίσκουν αγάπη και παρηγοριά έφηβοι και παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ στοργή και προστασία.  
  

 

Εμείς δυστυχώς μέσα στην αθώα ευαισθησία μας στεναχωριόμαστε γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να αποτρέψουμε όλα τα άσχημα του κόσμου. Όχι δεν την έχουμε αυτή τη δύναμη και ούτε θα την αποκτήσουμε ποτέ, γιατί δεν πρέπει να την αποκτήσουμε. Η δική μας δουλειά δεν είναι αρρωσταίνουμε από τη στεναχώρια μας, ούτε να εμποδίζουμε καταστάσεις. Η δική μας δουλειά είναι να συνεισφέρουμε και να παρηγορούμε τους διπλανούς μας, όσο μας το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Η δική μας δουλειά είναι να χτίζουμε όμορφες σχέσεις, αγαπημένα σπιτικά και υγιείς οικογένειες για να καλλιεργούνται μέσα σε αυτά υγιείς ανθρώπινοι ψυχισμοί.

Κάθε κακό ξεπηδάει από διαταγμένους ψυχισμούς. Ο παράφρον που θα πατήσει γκάζι και θα παρασύρει τέσσερις πεζούς, ο άπληστος επιχειρηματίας που θα ξεκινήσει έργα σε αφύλαχτη εθνική οδό και θα προκαλέσει καραμπόλα, ο ψυχοπαθής δικτάτορας που θα σκορπίσει το χάος σε μια ολόκληρη χώρα. Πίσω από κάθε μεγάλο κακό κρύβεται ένας άνθρωπος ή μια ομάδα ανθρώπων με σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Συνεπώς όλα μα όλα ξεκινούν από τον πυρήνα όλων των πραγμάτων. Από την οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον. 

Όσο λοιπόν εμείς θα μεριμνούμε για τις σχέσεις που χτίζουμε, για τα σπιτικά που ανοίγουμε, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, εργαζόμαστε ήδη πολύ σκληρά για να κάνουμε αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.

Την αγάπη μου