Μιλώντας για νεύρα, αντιπάθειες και άλλα πάθη

Σαν άνθρωπος κι εγώ έχω τέλος πάντων τις αντιπάθειές μου. Αντιπαθώ απλά πράγματα καθημερινά κι ανθρώπινα, σαν τον συνωστισμό σε δημόσιους χώρους, σαν το μποτιλιάρισμα στους δρόμους, σαν τις βαριές δουλειές του σπιτιού και άλλα τέτοια που σε όλους μας λίγο πολύ είναι δυσάρεστα. Μετά αντιπαθώ κάποια πράγματα που σχετίζονται με προτιμήσεις. Αντιπαθώ για παράδειγμα το τσιγάρο, τα βαριά λαϊκά, τη βαριά κουλούρα, τα δυσνόητα νοήματα, τις ψεύτικες κολακείες  και τις ειδήσεις στο mega. Σε ένα επίπεδο πιο πάνω αντιπαθώ συγκεκριμένες συμπεριφορές. Αντιπαθώ την αγένεια, την αδιακρισία, την φιλαρέσκεια, τη μιζέρια, την κακία, την αλαζονεία και την επιθετικότητα.

 Επειδή όμως όλα είναι ανθρώπινα και έχω κι εγώ τα κουσούρια μου, που ανα περιόδους γίνονται εντονότερα, ε φροντίζω όσο μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια. Όλοι έχουμε κακές στιγμές βρε αδερφέ δε χάλασε κι ο κόσμος, η πρόθεσή μας είναι αυτή που μετράει.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως κάποιες αρνητικές συμπεριφορές γίνονται παγιωμένες καταστάσεις από μερικά άτομα και τότε μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω τον άνθρωπο από το κουσούρι του. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο για παράδειγμα έναν άνθρωπο που περιαυτολογεί διαρκώς να μην τον δω στο τέλος σαν ψώνιο. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιον που οδηγεί διαρκώς μεθυσμένος να μην τον δω σαν μα@@κα και ούτω καθεξής. Εκεί πραγματικά αρχίζω και στροφάρω άσχημα και έρχομαι αντιμέτωπη με τις δικές μου κακίες. Μπορώ ευκολότατα να ενισχύσω μέσα μου το αίσθημα της αντιπάθειας και να το μετατρέψω σταδιακά σε εμπάθεια. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ένα κλικ υπόθεση, μονάχα ένα κλικ. Οι εμπάθειες όμως ακόμα κι αν κρύβουν αγαθές προθέσεις αργά ή γρήγορα γίνονται τοξικά συναισθήματα που βλάπτουν εμάς τους ίδιους. Θολώνουν την κρίση μας και καταναλώνουν την πολύτιμη ενέργεια και το χρόνο μας.

Η δική μου λύση σε αυτό το μέγιστο ζήτημα των αντιπαθητικών ανθρώπων που συναντώ, είναι είτε το να τους αποφεύγω για να μην επηρεάζομαι αρνητικά από εκείνους, είτε το να βλέπω το πράγμα από την κωμική του πλευρά. Βέβαια αν έχουμε να κάνουμε με παραβατικές συμπεριφορές που καταπατούν  τα δικαιώματα ανθρώπων και ζώων, εκεί φυσικά λειτουργώ σαν ευσυνείδητος πολίτης. Εκεί δεν χωράνε διακριτικότητες.

Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι να μην γίνομαι εγώ σαν αυτούς που αντιπαθώ , γιατί καμιά φορά ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι για τα καλά! Και φυσικά επειδή από μόνη μου δεν είμαι ικανή να κρίνω και να παρατηρήσω τον εαυτό μου, ζητάω την βοήθεια των οικείων μου, οι οποίοι με τις θετικές τους παρατηρήσεις με επαναφέρουν στην τάξη. Πολλές φορές μάλιστα ακούω με μεγάλη προσοχή και τις παρατηρήσεις των ξένων. Τις μελετώ και τις επεξεργάζομαι. Κάποιες φορές είναι πράγματι καλοπροαίρετες και πολύ ωφέλιμες, κάποιες άλλες πάλι είναι απλώς κακεντρεχείς και μοχθηρές. Γιατί ως γνωστών υπάρχουν και άνθρωποι που θρέφονται από τις κακίες τους, είτε γιατί είναι πολύ δυστυχισμένοι και περνούν μια δύσκολη φάση, είτε γιατί είναι πραγματικά κακόψυχοι. 

Είναι πολύ γνωστή η τακτική που ακλουθούν αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν να εκτονώσουν την επιθετικότητα τους στους άλλους. Ξεκινούν πάντα με ένα αρνητικό σχόλιο για να σε πικάρουν  και μόλις δουν πως ανταποκρίνεσαι έστω και ευγενικά, συνεχίζουν να σε προκαλούν περιμένοντας να θυμώσεις και να παίξεις το παιχνίδι τους. Αυτό βέβαια το κάνουν πολύ συχνά και τα σκυλιά και οι γάτες που ψοφάνε για καυγά. Πάει πάντοτε το πιο πονηρό και ύπουλα, ύπουλα μπριζώνει το άλλο για να ξεκινήσει το μακελειό. Το σκυλί μου για παράδειγμα το κάνει συνέχεια. ¨Έρχεται διαρκώς και με τσιγκλάει για να παίξουμε ξύλο. Έχει βρει το άτιμο τα πράγματα που με εκνευρίζουν και τα κάνει επίτηδες για να γίνει χαμός στο σπίτι.

Τo διαδίκτυο βρίθει από τέτοια άτομα που λειτουργούν έτσι ιντριγκαδόρικα και ως ένα σημείο το κατανοώ γιατί τα βάσανα είναι πολλά και οι διέξοδοι ελάχιστοι.  Μάλιστα πολλοί από αυτούς είναι και καλά παιδιά. Μου χει τύχει σε φάση, να πιάσω και φιλία στο έτσι με άτομο που ήθελε να στήσει καυγαδάκι κάτω από μία είδηση και πες πες καταλήξαμε να λέμε τον πόνο μας στο inbox. Και γιατί όλο αυτό; Γιατί κι εγώ είμαι φουλ νευρικό κι επιθετικό άτομο λόγω των ορμονικών μου θεμάτων (τεστοστερόνη όχι αστεία) και ξέρω πως καμιά φορά η επιθετικότητα δεν σηματοδοτεί κατά ανάγκην έναν κακό άνθρωπο.

 Κανένας δεν γεννιέται χωρίς κουσούρια, αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας. Ακόμα κι από την κούνια τους κάποια μωρά είναι νευρόσπαστα και κάποια άλλα αρνάκια. Το ζητούμενο είναι να μην καλλιεργούμε  αυτά τα κουσούρια μας όσο μεγαλώνουμε κι αυτό είναι θέμα επιλογής. Δεν είμαστε τα κουσούρια μας, είμαστε οι επιλογές μας. Αυτό είναι που μας ξεχωρίζει και μας χαρακτηρίζει στην τελική, οι συνειδητές επιλογές μας.

  

ΥΓ. Νιώθετε χάλια; Θέλετε να τα σπάσετε όλα; Έχετε, νεύρα, θυμό κι απογοήτευση;  

Χαζέψτε και κανένα μπαρμπαδούδι. Βάλτε κανά παιδικό να γελάσετε, φωνάξτε και λίγο, εκτονωθέιτε, ξεσπάστε, κάντε καραγκιοζιλίκια. 

Μας έχει φάει η σοβαρότητα να ούμε!

Όλα να τα κάνουμε τέλεια μη πούνε τίποτα οι γείτονες.

Βρε άντε από κει!