Ένας άγνωστος φίλος από τα ξένα

Drink, Por Favor?

Ήταν μια μέρα σαν κι αυτή, 11 του Οκτώβρη και πάλι που είχαμε βγει βραδινή βόλτα με τις στενές μου φίλες. Στο μαγαζί που κάτσαμε, όλα ήταν ήσυχα και εκτός από εμάς υπήρχαν άλλες πέντε έξι παρέες. Ωραία μουσικούλα, καλή παρεούλα, ψηλή κουβέντα και η βραδιά κυλούσε υπέροχα. Τη στιγμή που είχε ανάψει το κέφι, μπήκαν στο μαγαζί δύο νεαροί που έμοιαζαν ξένοι και τότε συνέβη ένα παράξενο περιστατικό. 

Ο ένας από τους δύο ήρθε και μου έπιασε την κουβέντα, χαράς στο πράμα θα μου πείτε, ένας τουρίστας που ψαχνόταν για γνωριμίες.. Κι όμως  τα πράγματα δεν ήταν και τόσο επιπόλαια. Έτσι όπως πλησίασε ο νεαρός και τον είδα από κοντά, έμεινα έκπληκτή όταν παρατήρησα πόσο πολύ μου έμοιαζε. Όλα του τα χαρακτηριστικά ήταν σχεδόν πανομοιότυπα με τα δικά μου εκτός από τα χρώματά του που ήταν πιο βόρεια. Χαρούμενος και χαμογελαστός μου συστήθηκε και μου είπε πως βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη μονάχα για δύο μέρες. Ήταν από τη Βαυαρία και είχε κερδίσει σε διαγωνισμό ένα διήμερο ταξίδι στην πόλη μας. Από την Θεσσαλονίκη δεν μπόρεσε να δει πολλά, αλλά αυτές οι δύο οι μέρες του ήταν υπεραρκετές για να αγαπήσει τους ανθρώπους.

- Είστε πολύ καλοί και χαμογελαστοί άνθρωποι εδώ. Μου είπε. Στην Γερμανία πάνω δεν έχουμε καλούς ανθρώπους κι όλοι είναι πονηροί.

- Μα όχι. Του λέω. Δεν είμαστε τόσο καλοί όσο νομίζεις απλά εσύ είσαι χαμογελαστός και καλοπροαίρετος κι έπεσες σε καλούς ανθρώπους.

 -Όχι, όχι είστε καλοί σου λέω. Επέμενε. Να δες και τον εαυτό σου πόσο καλή και χαμογελαστή είσαι! Εμείς επάνω είμαστε χάλια και τώρα τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα γιατί ανέβηκαν στην εξουσία οι χριστιανοδημοκράτες! Μαύρο φίδι που μας έφαγε! Αυτή η Μέρκελ ειδικά είναι η χειρότερη. Άστα, σκέτη απογοήτευση.

:iconhyper-tom: My First Time in New York

  Ρε παιδιά μα τω Θεώ σας μιλάω, ο τύπος μου έλεγε για τη Μέρκελ, ήταν η χρονιά που μόλις είχε πρωτοεκλεχθεί! Το 2005! Και ποιος θα μου το λεγε πως αυτός ο άγνωστος ξένος θα ήταν και προφήτης συν της άλλης.

Το παλικάρι που είχε και την ίδια ηλικία με μένα, δεν έκατσε πολύ, ήταν πράγματι πολύ βιαστικός γιατί είχε να προλάβει και την πτήση του. Δέκα λεπτά κουβέντα όλο κι όλο του ποδαριού. Και μέσα σε όλα αυτά που είπαμε, μου είπε και το εξής κουλό. Να μην εγκαταλείψω ποτέ τις σπουδές μου, λες και ήξερε ο καημένος ότι είχα πρόβλημα με της σπουδές μου. 

-Οι σπουδές σου είναι το πεπρωμένο σου, να μην τις αφήσεις ποτέ και να χαμογελάς πάντα.

Αυτό ήταν. Αυτό το πράγμα μου είπε, ύστερα με έσφιξε στην αγκαλιά του σαν να με ήξερε χρόνια, με φίλησε στο μάγουλο και μου ευχήθηκε καλή τύχη στη ζωή μου.

-Πολύ θα θελα να έρθεις στη Βαυαρία αλλά το ξέρω πως δεν θα έρθεις ποτέ. Να είσαι καλά κι όπως είπαμε.

  Κάποιοι λένε πως όταν ο Θεός θέλει να μας πει κάτι μας στέλνει ανθρώπους στο δρόμο μας για να μας μεταφέρουν τα μαντάτα. Παράξενη κι αλλόκοτη ήταν για μένα αυτή η συνάντηση κι εγώ νόμιζα πως είχα απέναντί μου έναν δικό μου άνθρωπο που ήρθε να μου δώσει κουράγιο, γιατί πάντα μα πάντα είχα προβλήματα με τις σπουδές μου. Ατυχίες, αποτυχίες, αναβολές, καθυστερήσεις, απρόοπτα και προπαντός  λιγοψυχία, μεγάλη λιγοψυχία και ανασφάλεια. Αλλά  ποιος ξέρει καλύτερα το γραμμένο μας από το Θεό; Ποιος ξέρει αν οι απογοητεύσεις μας είναι μονάχα προσωρινές και αν οι επιλογές μας εν τέλη μας οδηγήσουν σε ένα λαμπρό μέλλον; Κανένας δεν το ξέρει και γι αυτό στα δύσκολα έρχονται πάντα αυτοί οι καλοσυνάτοι άγνωστοι που μας δίνουν την ενθάρρυνση που μας λείπει. Κι αυτοί οι καλοσυνάτοι άνθρωποι είναι πολλοί και έχουν πάντα την ίδια αγάπη και σπιρτάδα στα μάτια.

 

 Κι επειδή δεν είμαστε μικρά παιδιά να μην επιτρέπεται να μιλάμε σε αγνώστους, σας λέω να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά κι ακόμα πιο ανοιχτή την καρδιά σας, γιατί ποτέ δεν ξέρετε ποιος καλός άνθρωπός μπορεί να βρεθεί στο διάβα σας. Και θα ταν ακόμα πιο ωραία αν ήμασταν κι εμείς σε θέση να πούμε μια καλή κουβέντα σε έναν άγνωστο, να του κόψουμε ένα εισητήριο στο αστικό, να τον βαστάξουμε σαν θελήσει να κατέβει από τις σκάλες, να του δείξουμε το δρόμο αν έχει χαθεί, να του δώσουμε τη σειρά μας στα σούπερ μαρκετ, να του κρατήσουμε μια θέση στην ουρά της τράπεζας αν δεν προλαβαίνει να περιμένει. Βάλτε τέλος πάντων την φαντασία σας να δουλέψει και σκαρφιστείτε τρόπους για να φανείτε χρήσιμοι στον άγνωστο διπλανό σας. 

Υ.Γ. Μια υπομονή ακόμα παιδιά, μια υπομονή ακόμα. Μη το βάζεται ποτέ μα ποτέ κάτω!