Μικρές περιπλανήσεις... στο κέντρο τη πόλης

Στις μικρές περιπλανήσεις που σε συντροφεύει πάντα η ανάγκη για το τυχαίο και η αγάπη για το φευγιό.

Σε αυτές τις μοναχικές τις βόλτες που συνομιλείς με τα κτίσματα της πόλης και τα δέντρα των δρόμων.

Σε αυτούς τους περιπάτους που μαζεύεις τις σκέψεις σου και βάζεις σε τάξη τη ζωή σου.

Σε αυτές τις μακριές πεζοπορίες που βρίσκεις το χρόνο να πεις όλες τις προσευχές σου μαζεμένες.

Σ αυτές θα κοντοσταθείς μπροστά από εισόδους και βιτρίνες και θα αναρωτηθείς ποιοι είναι όλοι αυτοί οι ένοικοι και οι περαστικοί που δεν τους ξέρεις;

Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι θαμώνες, οι διαβάτες, οι περιπλανώμενοι και οι βιαστικοί;

Ποια είναι όλα αυτά τα ωραία μέρη που δεν προφταίνεις να επισκεφτείς;

Κι όταν πια περάσει η ώρα σου κι αρχίσουν οι δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν, τότε είναι ωραία που τα πόδια σου σε πηγαίνουν πάντα σπίτι...

Γιατί όσα φανταχτερά στέκια κι αν σε ξελογιάσουν, όσοι ωραίοι δρόμοι κι αν σε αγκαλιάσουν πουθενά ο καφές δε θα ναι πιο γλυκός από τον καφέ του σπιτικού σου...

Το καπουτσίνο από τα χεράκια της αγαπημένης μου Αναστασίας, θα ναι πάντα το πιο ωραίο

και η γωνίτσα μας στο μπαρ, η πιο φιλόξενη!

Η Αναστασούλα (τσούκου τσούκου ) είναι η μικρούλα της παρέας μας και σήμερα έχει γενέθλια. Και τι παράξενα πλάσματα που είμαστε εμείς οι γυναίκες, όσο νέες κι αν είμαστε πάντα ο χρόνος μας τρομάζει. Μας πιέζει μας στριμώχνει... Τουλάχιστον αν μεγαλώνουμε όλοι παρέα τα χρόνια κυλάνε πιο ευτυχισμένα...