Αν ποτέ δείτε μία τρελή στους δρόμους της Θεσσαλονίκης να περπατάει με το κεφάλι ψηλά και να δακρύζει κοιτώντας τα κτίρια, αυτή θα είμαι σίγουρα εγώ. Περιχαρής όπως ήμουνα μετά την θετική έκβαση των εκκρεμοτήτων μου με την γραμματεία του Πανεπιστημίου, είπα να κάνω επιτέλους εκείνο το δώρο γενεθλίων στον εαυτό μου και να απολαύσω ένα περιπατητικό διήμερο στο κέντρο της Πόλης. Καφεδάκια, συναντήσεις, λίγα ψώνια για τον χειμερινό ανεφοδιασμό και πολλές, πολλές φωτογραφίες. Σήμερα θα σας χαρίσω ένα στιγμιότυπο από την προσφάτως ανανεωμένη οδό Κομνηνών και θα σας προτείνω να διαβάσετε και αυτό: Προλαβαίνω να ζήσω;
Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Πρώτα-πρώτα, χαίρομαι πολύ για την θετική έκβαση :)))) Τι ωραία, η Θεσσαλονικιώτικη βόλτα, Χριστίνα!!! Να σαι καλά κοριτσάρα μου!!! Σε φιλώ πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή....Με άγχωσες, λες να μην προλαβαίνω να ζήσω;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήαχχαχαχαχχα θα σε έχω στο νου μου Χριστίνα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Φιλιά
ας ευχηθούμε να μην χαλάσουν ποτέ οι αρχιτεκτονικές ομορφιές των πόλεων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για τη βόλτα Χριστίνα !!! Εχω κι έγώ ένα περιέργο πάθος για τα παλιά κτίρια, οι φωτογραφίες σου εξαιρετικές , τα συγχαρητήριά μου σ΄αυτούς που ανέδειξαν τα υπέροχα κτίρια της Θεσσαλονίκης, ομολογώ ότι έγινε καταπληκτική δουλειά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου υπέροχο, όσο μεγαλώνουμε ο χρόνος κυλάει πιό γρήγορα, τρέχει, καλπάζει, προλαβαίνουμε να ζήσουμε άραγε;;;;;
Αχ πόσο μου έχουν λείψει αυτές οι βόλτες...........μου λείπει η Θεσσαλονικούλα!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Χριστίνα μου :)
Τι ζωντανές φωτογραφίες είναι αυτές; Σαν να περπατούσα ξανά στους γνώριμους αυτούς δρόμους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα που είδα τις φωτογραφίες συνειδητοποίησα ότι έχω να έρθω Θεσσαλονίκη σχεδόν 4 μήνες! Καιρός να κάνω τη βολτίτσα μου, μου φαίνεται....
Ελπίζω να πέρασες τόσο καλά και να απόλαυσες την απόδραση στην πόλη σου όσο εμείς τις φώτο :-)))
Καλό ξημέρωμα κοριτσάκι μου!
Ή η Κομνηνών έγινε αγνώριστη ή εσύ βγάζεις πολύ ωραίες φωτογραφίες!!! Μάλλον και τα δύο και μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω πολύ καιρό να κατέβω στο κέντρο με τα πόδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε το χρόνο φίλο σου και θα ζήσεις αυτό που σου αναλογεί...
Καλημέρα!
Υπέροχα κτίρια και φανταστικές οι φωτογραφίες σου, οι οποίες με ταξίδεψαν κάπου που δεν έχω πάει ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή εύχομαι!
Αχ ! Θεσσαλονικιά μου καρντασίνα! Υπέροχη παρουσίαση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι έχω να ανέβω Θεσσαλονίκη αισίως...5 χρόνια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε ερχόμουν κάθε καλοκαίρι, αλλά τώρα πια...πάει καιρός...
Πολύ χάρηκα με τη βόλτα μας σήμερα, μου έφτιαξες το κέφι!!! Μου αρέσει πολύ να βλέπω φωτογραφίες!!! Και χάρηκα ακόμα πιο πολύ με τα ευχάριστα νέα! :)))
Όσο για το κείμενό σου, τι να πω, είναι αληθινό πέρα για πέρα, όμως αρκεί να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, να ζούμε τη χαρά, τη λύπη, την αγάπη, να τη μοιραζόμαστε... να, κάπως έτσι είμαστε γεμάτοι, νομίζω :)
Σε φιλώ πολύ γλυκά και σου εύχομαι μια πολύ όμορφη Κυριακή! :)))))
υγ1: Να μας πηγαίνεις συχνά βολτίτσες!!
υγ2: Parov Stelar και Lost in Amsterdam, σταθερή αξία για εμένα!
Όμορφη βόλτα μας έκανες... κι εχω τοσα χρόναι να ανεβω Θεσσαλονικη :)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://beautyfollower.blogspot.gr
Καλή επιτυχία με την σχολή σου Χριστίνα!!! Τι ωραία βόλτα μας πήγες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω δυο χρόνια να ανέβω στην λατρεμένη Θεσσαλονίκη!!! Με τα ονόματα στους δρόμους δεν τα πάω καλά, άσε δεν παίζομαι, αλλά από προσανατολισμό ούτε gps να χα καταπιεί!!!! :))) Τώρα προσπαθώ να συντοντιστώ να καταλάβω που είσαι!!! Αχαχαχα!!!
Σε φιλώ!!
Αν ήμουνα στη Θεσσαλονίκη σίγουρα θάμασταν δυο τρελλές που θα περπατούσαμε με τα κεφάλια ψηλά,δακρυσμένα.ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΟΛΗ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες ό,τι έζησα το Μάϊο που μας πέρασε κι ο,τι κι εγω κατέγραψα και ανάρτησα (ίδιες εικόνες ακριβώς)
Σου εύχομαι ΝΑ ΖΕΙΣ & Ν ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ την Πόλη που ζεις. Είναι Μοναδική!
Καλή σου μέρα Χριστίνα
οσο για τα εμπόδια της τελευταάις σου ανάρτησης ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ!!
Εμ αφού είσαι Ζακυνθινιά ψυχή τσης ψυχή μου, δε θα δακρίσεις με τα αρχοντικά μιας άλλης πόλης; Ψάχνω να βρω την ανάρτησή σου!!!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Χαρά μου που πέρασες!!!
Συγγνώμη Κυρία, κάπου εδώ είχα αφήσει ένα σχολιάκι ,τόσο δα,εξηφανίσθη;;;;Εχω φάει όλες τις αναρτήσεις και δε με βρίσκω πουθενά,επειδή είναι περασμένη η ώρα και οι ομορφιές της Θεσσαλονίκης είναι ατέλειωτες και η ίδια πλανεύτρα,αφήνω τη δικη μου εμπειρία http://kantomagapi.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html και σας Καληνυχτίζω...απόψε θα την ονειρευτώ μέσα απο τις όμορφες φωτό σου Χριστίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Αχ να σαι καλά Χαρά μου! Καμιά φορά χάνονται τα σχόλια, ανάλογα τον browser! Τέλειο το αφιέρωμα σου! Σ ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες!!!
Διαγραφή