Σας εύχομαι ολόψυχα καλή σχολική χρονιά με μια φωτογραφία από το μικρό μας βιβλιοπωλείο. Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς. Καλή δύναμη και στους εκπαιδευτικούς. Παιδάκια μπορεί να μην έχω ακόμα αλλά έκανα για πολλά χρόνια μαθήματα σε παιδιά που δυσκολεύονταν στο σχολείο και σας λέω εκ πείρας πως η σχολική ύλη είναι πραγματικά δύσκολη. Τα παιδιά βασανίζονται πολύ και υποφέρουν. Όσο γίνεται εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να τα εμψυχώνουμε και κυρίως να μη τα φορτώνουμε με πολλές παράπλευρες επιβαρυντικές δραστηριότητες.
Ο ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και παιχνίδι είναι πολύτιμος και απαραίτητος. Ας μην ξεχνάμε πως αυτά είναι τα καλύτερά τους χρόνια τα οποία θα πρέπει αργότερα να τα θυμούνται με χαρά. Προτεραιότητά μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να βρουν τις προτιμήσεις τους και τις κλίσεις τους παρά να τα πιέσουμε να καλουπωθούν στο απάνθρωπο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μην κοιτάτε τους ελέγχους τους, ξεχάστε τους βαθμούς κι ενδιαφερθείτε για τις λίγες γνώσεις που αποκόμισαν. Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν την μελέτη όταν δεν έχουν το άγχος της εξέτασης και όταν δουν πως οι γνώσεις που απέκτησαν έχουν κάποια πρακτική χρησιμότητα. Κι αυτό το διδάσκονται μόνο μέσα από τα δημιουργικά ενδιαφέροντα. Δείτε μια ωραία ταινία μαζί και αναλύστε την. Ακούστε ένα ωραίο τραγούδι και συζητήστε για τους στίχους. Διαβάστε μαζί ένα παιδικό και εφηβικό βιβλίο και κουβεντιάστε το. Ας δουν τα παιδιά σας την μελέτη σαν έναν ακόμα τρόπο επικοινωνίας μαζί σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ωραίες συζητήσεις ξεκινούν όταν μελετάτε μαζί με τα παιδιά σας. Τα παιδιά έχουν έμφυτη τη φιλομάθεια αλλά για πράγματα που θεωρούν εκείνα χρήσιμα και εκτός των άλλων διαθέτουν και μια εκπληκτική αντίληψη για τα πράγματα. Μαγεύονται με μία ωραία ιστορία, ερωτεύονται μια ωραία ζωγραφιά. Διψούν να κατανοήσουν τον κόσμο.
Μη τους μιλήσετε ποτέ γα το πανεπιστήμιο και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Από μόνα τους εκείνα σαν έρθει ο κατάλληλος καιρός θα αποφασίσουν τι αγαπούν περισσότερο. Εσείς ανιχνεύστε τα ταλέντα τους και επικεντρωθείτε σε αυτά.
Είχα την τύχη να φοιτήσω σε ένα υπέροχο σχολείο με καθηγητές διαμάντια που μας αγαπούσαν όλους έναν προς έναν. Ασχολιόντουσαν όλοι μαζί μας και μας έδιναν μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Όταν μάλιστα κάποιο παιδί είχε πρόβλημα σε ένα μάθημα αλλά είχε διάθεση να μάθει, του αφιέρωναν περισσότερο χρόνο. Ήξεραν την κλίση του καθενός μας και μας κατεύθυναν προς τα εκεί. Χαρακτηριστικά δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν προετοιμαζόμουν για πανελλαδικές και είχα πολύ βαρύ πρόγραμμα, που με άφηναν να σκιτσάρω μέσα στο μάθημα για να κάνω εξάσκηση στο σχέδιο. Πολλές φορές αφιέρωναν την ώρα του μαθήματος για να κάνουμε συζητήσεις για πράγματα που μας απασχολούσαν. Προβληματισμούς, ενδιαφέροντα, ανησυχίες.
Τέτοιοι καθηγητές σπανίζουν στις μέρες μας γιατί το σύστημα τους δένει τα χέρια. Κι όμως μπορώ να σας πω, πως από κείνο το σχολείο όλα τα παιδιά περάσαμε στο πανεπιστήμιο ακόμα και όσα από εμάς δεν αγαπούσαμε το διάβασμα. Ο σεβασμός και η ζεστασιά που εισπράτταμε, η αποδοχή, η κατανόηση και η ενθάρρυνση, μας έκανε να ξεχνάμε την κούρασή μας και την αντιπάθειά μας για τη μελέτη. Είδα με τα μάτια μου μαθητές που για χρόνια τα είχαν όλα φορτωμένα στον κόκορα και αλητεύανε δεξιά κι αριστερά να πέφτουν με τα μούτρα στο διάβασμα και να κάνουν τρελά άλματα στη μετέπειτα ζωή τους. Είδα παιδιά που εκ πρώτης δεν έπαιρναν καθόλου τα γράμματα, να παίρνουν αργότερα με τη σειρά μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Κι όλα αυτά γιατί η αξία που μας έδιναν αυτοί οι καθηγητές σαν πρόσωπα ήταν τόσο μεγάλη που δυνάμωνε την πίστη στον εαυτό μας.
Ακολουθώντας λοιπόν το παράδειγμα αυτών των καθηγητών ας ξεκινήσουμε από σήμερα να δουλεύουμε πάνω στην αυτοπεποίθηση των παιδιών και η ορθογραφία και η προπαίδεια θα έρθουν κάπου στην πορεία.
Να είστε όλοι καλά!
Καλή αρχή να χουν και τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί φυσικά!!! Αν αγαπά κανείς την δουλειά του κάνει λειτούργημα, έτσι το βλέπω!! Ησουν πολύ τυχερή με τους καθηγητές σου Χριστίνα μου!! Εμάς οι περισσότεροι άρπα κόλλα, να βγει η ύλη.. Κανά δυο μόνο διαμάντια ξεχώριζαν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες οι σκέψεις σου!! Μακάρι να τις εφάρμοζαν έστω και στο μισό!! Τα παιδιά έχουν ανάγκη από προτροπή, ερέθισμα, κίνητρο. Ενα δάσκαλο να εμπνέει.. Δυστυχώς όλα πλέον λειτουργούν σύμφωνα με την διδακτική ύλη, τις πανελλήνιες και τους μετέπειτα άνεργους φοιτητές..
Ομως η παιδεία είναι ανεκτίμητο εφόδιο!! Καλή αρχή λοιπόν!!
Σε φιλώ και καλό σ/κ να χεις!
Να το κρατήσουμε το τελευταίο γιατί μου φαίνεται επίτηδες το σκατεύουν το εκπαιδευτικό σύστημα για να προωθήσουν την ιδιωτική εκπαίδευση! Το νου μας!
ΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις σ'αυτά που γράφεις.......μακάρι να είχαμε κι εμείς τέτοιους καθηγητές...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα Χριστίνα μου :)
υ.γ. Ωραίο το τραγούδι που διάλεξες, μου θύμισες παλιές ευχάριστες στιγμές :)
Καλή Ωραιοζήλη χαίρομαι που σου άρεσε! Ωραία τραγουδάκια που ακούγαμε παλιά.
ΔιαγραφήΧριστίνα μου πολύ σωστή και πάλι σε βρίσκω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν αγάπησα ποτέ το σχολείο και όλο το σύστημα εκπαίδευσης που μας μετέτρεπε σε παπαγαλάκια και όχι στην ουσιαστική γνώση.. Είχα παθολογικό άγχος με τις εξετάσεις και ενώ στην τάξη μέχρι το γυμνάσιο ήμουν στους καλύτερους μαθητές μετά οι βαθμοί μου έπεφταν κατακόρυφα..
Ήμουν από αυτούς που ήθελαν σπρώξιμο, τρομερά ανασφαλής.. δεν σήκωνα χέρι μη πω κάτι λάθος και με κοροϊδέψουν γιατί οι συμμαθητές μου ήταν αρκετά σκληροί και ανώριμοι.. Έπεσα σε καθηγητές μέχρι και το λύκειο απαίσιους που μας υποβάθμιζαν τους μέτριους μαθητές. Κι έτσι άρχισα να τεμπελιάζω στο διάβασμα μιας και δεν το ένιωθα δημιουργικό ενώ θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα πράγματα.
Είσαι πολύ τυχερή που έπεσες σε καλούς εκπαιδευτικούς, είναι πολύ σημαντικό αυτό για την πορεία ενός μαθητή.
Πάντως βλέπω σήμερα συμμαθητές μου που δεν πέρασαν πουθενά, να έχουν πιο άνετη ζωή γιατί έκαναν επαγγέλματα με καλύτερη αποκατάσταση και οι περισσότεροι που έχουμε πτυχίο ταλαιπωρούμαστε διαρκώς.. Το να περάσεις σε μια καλή σχολή δε λέει τίποτα, το θέμα είναι να κάνεις συνδυαστικές έξυπνες κινήσεις, να ψάχνεσαι και άλλους τομείς, πράγμα λίγο δύσκολο βέβαια τα τελευταία χρόνια.
Εύχομαι σε όλα τα παιδιά να έχουν μια δημιουργική σχολική χρονιά και στους γονείς να μη τα φορτώνουν με 100 παράπλευρες δραστηριότητες!
Αυτό ακριβώς που περιγράφεις το έζησα μέσα στο πανεπιστήμιο που σε κάθε μάθημα δουλεύαμε με παρουσιάσεις και μου έτυχε ολόκληρο αμφιθέατρο να γελάει μαζί μου! Φαντάζεσαι;; Να λέω κάτι να μη το κοροϊδεύει ο καθηγητής και μετά να γελάνε 100 άτομα μαζί μου!! Άσε που αν δεν αρέσει κάτι σε έναν καθηγητή σε κάνει σκουπίδι μπροστά σε όλους! Φρίκη! Να τα βράσω τέτοια πτυχία!
ΔιαγραφήΠολύ σωστά όλα αυτά που λες Χριστίνα μου!! Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε τους μαθητές να προσπαθούν και να αγαπήσουν τη μελέτη!!! Και εγώ ευτυχώς φάνηκα τυχερή και είχα καθηγητές που μας κατανοούσαν και μας βοηθούσαν σε οτιδήποτε!!! Καλή σχολική χρονιά σε όλους με δύναμη και υπομονή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή*το βιβλιοπωλείο σας φαίνεται πολύ όμορφο!! Καλές δουλειές!!!
Μπράβο Βασιλικούλα μου, να κρατήσεις την αγάπη τους γιατί στο πανεπιστήμιο δεν είναι όλοι καθηγητές καλοί με τα παιδιά. Σε ευχαριστώ για την ευχή σου!
ΔιαγραφήΤι ωραίες αναμνήσεις.... τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα! Αλλά επέλεξα να ασχοληθώ με μαθητές, επομένως κάθε χρόνο ...γίνομαι ξανά μικρή μαζί με τους μαθητές μου και το σχολείο το έχω μαζί μου συνεχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σχολική χρονιά να έχουν τα παιδάκια, αλλά και στους εκπαιδευτικούς!
Πολλά πολλά φιλάκιαααααααααααα κοπελάρα μου!!!!
Καλό σαββατοκύριακο να έχεις! :)))))
Κι εμένα μα αρέσει να διδάσκω αλλά δίνομαι τόσο πολύ που στο τέλος αρρωσταίνω. Ειδικά αν έχω να κάνω με ευαίσθητα και στενάχωρα παιδάκια χάνω τα αυγά και τα πασχάλια. Εσύ όμως θα είσαι πιο στιβαρή!
ΔιαγραφήΧριστινα η ανάρτηση σου αυτή είναι καταπληκτική! Φοβάμαι μη γίνω υστερική μαμά που θα πιέζει το παιδί να κάνει τις ασκήσεις του, γιατί είναι αιθεροβάμων το καμάρι μου αλλά μου έδωσες φοβερό κουράγιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!
Ναι Δεσποινάκι μου ναι! Μην αγχώνεσαι και να σε απασχολεί μονάχα το φιλότιμο των παιδιών σου γιατί αυτό πρέπει απαραίτητα να το μάθουν. Τα υπόλοιπα με ένα μπράβο έρχονται. Θα το δεις! Κι εμείς εδώ είμαστε!
ΔιαγραφήΓεια σου Κική μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχολείο το μισούσα, το διάβασμα το αγαπούσα και το αγαπώ! Διάβαζα πολύ, αλλά ουχί τα του σχολείου :))) Τον μικρό, ποτέ δεν τον πίεσα να μάθει κάτι, κι ούτε πρόκειται... Ντροπή θα ήταν να το κάνω άλλωστε, εγώ η κάποτε αδιάφορη μαθήτρια. Και να σου πω, αν και μικρούλης, χωρίς πίεση έχει μάθει πολλά πράγματα για την ηλικία του! Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου Χριστίνα και συμφωνώ :) Καλό Σαββατοκύριακο, σε φιλώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σχολική χρονιά λοιπόν σε όλους μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Χριστίνα!
ουφ! επιτέλους τα κατάφερα και μπήκα (κολλούσε συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα, εύχομαι να σε βρίσκω ακμαία και δυναμική όπως σε άφησα.
πόσο δίκιο έχεις σε αυτά που περιγράφεις στην ανάρτησή σου.. και πόσο απέχουν τα σημερινά σχολεία -στιβαχτήρια ψυχών..
να έχεις ένα όμορφο ΣΚ
τα φιλιά μου Χριστινάκι
Είπα να περάσω να πω κι εγώ την καλησπέρα μου,Χριστίνα μου :)) Καλή σχολική χρονιά σε μικρούς και σε μεγάλους.:)) Συνάδελφος είσαι? (αν και έχω 1 χρόνο για πτυχίο..τρέχω μ αρχαιολογίες βλέπεις).:P
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα ξανά πούμε,φιλάκια πολλά :))
Καλησπέρα γλυκό μου πλάσμα!πόσο σωστά το έθεσες το θέμα της μαθησιακής συμπεριφοράς και ειδικά όσον αφορά τους γονείς!συνήθως υιοθετούν μιά εντελώς ανώριμη στάση και η πίεση που ασκούν στα παιδιά τους για τη μελέτη φέρνει το εντελώς αντίθετιο αποτέλεσμα!ίσως κάποια όνειρά τους που δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν π.χ μία ανώτατη σχολή,ένα επάγγελμα που οι ίδιοι ήθελαν να κάνουν και ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε το βγάζουν σαν απωθημένο στα παιδιά τους..με ολέθρια αποτελέσματα..να αντιπαθήσει το παιδί το σχολείο..απο την άλλη το Εκπαιδευτικό μας σύστημα που νοσεί απίστευτα θέλει τα 6χρονα με τη μία επιστήμονες...στην Ολλανδία απο την άλλη-μου ήρθε στο νου μία χώρα που ξέρω πως λειτουργεί εκεί η Εκπαίδευση-εκεί οι μαθητές λοιπόν στα πρώτα χρόνια της μαθητικής τους ζωής διδάσκονται μουσικη ζωγραφική αγγειοπλαστική χορό θέατρο κοινωνική συμπεριφορά και πολλά άλλα ανώδυνα και μη πιεστικά για τον ψυχικό τους κόσμο..έτσι σιγά σιγά γίνονται άτομα που αγαπούν το περιβάλλον τις καλές τέχνες και τον πολιτισμό και με την ωριμότητα που αποκτούν απο μόνα τους σπρώχνονται να διαβάζχουν τα μαθήματά τους..κι έτσι αργότερα είναι και πιό εύκολο να επιλέξουν και το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν!ας γίνει και εδώ,που δεν το βλέπω!εξαιρετική η ανάρτηση για άφθονο προβληματισμό!μπράβο κορίτσι μου!!πολλά φιλάκια και ένα όμορφο Σ/Κ σου εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή σε όλους τους μαθητές! Εγω ούσα αλληλέγγυα έριξα μια βουτια στη θάλασσα χθες για όλους αχαχχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Φιλιά
Πόσο μου άρεσε η ανάρτησή σου. Εγώ είμαι από αυτούς που τα μαθητικά τα χρόνια δεν θέλω να τα θυμάμαι. Πέρασα ωραία στο σχολείο, ήμουν άριστη μαθήτρια, πάντα απουσιολόγος, μα δεν ήμουν το κλασικό σπασικλάκι. Ήμουν τσαμπουκάς, αντιδρούσα στους καθηγητές και η φωνή μου ήταν πα΄ντα σεβαστή, και ίσως γι' αυτό και τα μέλη του 15λους με βάζαν πάντα μπροστά αντί του προέδρου. Διάβαζα πολύ γιατί μου άρεσε πολύ το διάβασμα απλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως όταν μου φόρτωσαν καθηγητές-γονείς-συγγενείς τόσες προσδοκίες που στην τελική δεν ήταν δικές μου φρίκαρα και τα παράτησα όλα στην τελευταία χρονιά. Ζητούσαν την εκπλήρωση δικών τους ονείρων ο καθένας για τους λόγους του και ότι μέχρι πριν έκανα με ευχαρίστηση ξαφνικά έγινε ασήκωτος σταυρός. Πήγαινα για ιατρική τρομάρα μου, όχι γιατί μου άρεσε (ως λειτούργημα μου αρέσε αλλά δεν έβλεπα τελικά τον εαυτό μου μέσα σ'αυτό), αλλά γιατί μου το επιβάλλαν οι καθηγητές "δεν νοείται μαθήτρια του 19 να πας για κάτι λιγότερο" και επειδή το θέατρο και η συγγραφή που ήταν κρυφός πόθος, δεν ήταν να διατυπώνεται φωναχτά στην κοινωνία που ζούσα τα κατάπια όλα. Πέρασα το μεγαλύτερο άγχος που έχω περάσει ποτέ στη ζωή μου (πήρα 30 κιλά...ναι ναι ναι τόση η φρίκη), μίσησα το σχολείο και ότι αυτό συνεπάγεται.... αν δεν περάσεις δεν αξίζεις τίποτα, Δυστυχώς το εκπαιδευτικό σύστημα με τα χρόνια γίνεται χειρότερο. Δεν ξέρω αν θα κάνω ποτέ παιδιά, πάντως έτσι όπως τα σκέφτομαι τώρα τα πράγματα, θα τους επιτρέψω να ανακαλύψουν μόνα τους το δρόμο τους, χωρίς πιέσεις, μα με βουβή παρακολούθηση και ετοιμότητα να τρέξω δίπλα τους αν χρειαστούν την συμβουλή μου. Λάθος να οραματίζεσαι στα παιδία σου ή στους μαθητές σου, την πραγματοποίηση των δικών σου ονείρων και προσδοκιών...... :-((
Αγγίζεις τελευταία με τις αναρτήσεις σου ευαίσθητες χορδές..