Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πέρασμα...

Ένα γρήγορο πέρασμα για καλημέρα. Η ζέστη επέστρεψε και κάνει τα πράγματα ξανά δύσκολα. Στο μεταξύ άλλος ένας σεισμός ήρθε να προστεθεί στον ρηγματικό κλοιό  που έχει σχηματιστεί από τα 3 εστιακά κέντρα Βόλβης, Καλαμαριάς και Νέων Μουδιανιών. Και όλοι οι σεισμοί μαζί με τους μικρότερους συνοδευτικούς να λαμβάνουν χώρα τις πρωινές ώρες. Χθες μάλιστα ήμουν πάρα πολύ ανήσυχη, δεν ξέρω αν μπορώ να το συσχετίσω αλλά σίγουρα όταν γίνεται ένας σεισμός η γη ανακουφίζεται, αποφορτίζεται  κι αυτό γίνεται αισθητό...

Θα σας πω μια καλημέρα με μερικά σκιτσάκια και ίσως να επιστρέψω στη διάρκεια της ημέρας...





Ετικέτες

Σχόλια

  1. Memaria22 Αυγούστου 2014 στις 2:16 μ.μ.

    Και μας είπες όμορφη καλημέρα!!
    Πάρα πολύ ωραία τα σκίτσα σου!
    Όσο για τους σεισμούς, καλύτερα να ανακουφίζεται η γη έτσι, παρά να τα μαζεύει και να εκτονώνεται μια στο τόσο...εκεί είναι το κακό και ισχύει και για τους ανθρώπους!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ariadni St.22 Αυγούστου 2014 στις 5:18 μ.μ.

    Καλώς τη μας! Πολύ ωραία τα σκίτσα σου! Η ζέστη έκανε την εμφάνιση της, αλλά ευτυχώς έχουμε air condition. Όσο για το σεισμό ελπίζω να είστε καλά και να μην ταραχτηκατε πολύ. φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή23 Αυγούστου 2014 στις 6:54 π.μ.

      Για την ώρα μέχρι 6 ρίχτερ το έχει φτάσει. Το ρήγμα της Βόλβης όμως είναι επίφοβο, είναι αυτό που χτύπησε το 78 και έκανε ζημιές. Είσαι τυχερή που έχεις κλιματισμό, γενικά αντέχω την ζέστη αλλά φέτος με πείραξε πάρα πολύ.

      Διαγραφή
  3. metaxia nikolopoulou22 Αυγούστου 2014 στις 6:04 μ.μ.

    Χριστίνα τα σκίτσα σου ειναι υπέροχα ειδικά το τελευταίο !!!!και τα γραπτά σου επίσης,!!!συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου!!καλή συνέχεια, χωρίς σεισμούς!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. airis22 Αυγούστου 2014 στις 6:43 μ.μ.

    Α πουλάκι μου! Σκιτσάρεις ε; Άρα είσαι καλλιτέχνης!
    Πότε θες να σε βοηθήσω και στο ντεκουπάζ ;
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή23 Αυγούστου 2014 στις 6:49 π.μ.

      Α θα το θελα πολύ αλλά για την ώρα δεν έχω καθόλου χρόνο, έχω να περάσω κάτι εξετάσεις, ελπίζω να τα καταφέρω.

      Διαγραφή
    2. airis26 Αυγούστου 2014 στις 4:01 μ.μ.

      Καλή επιτυχία να έχεις χαρά μου και δεν χανόμαστε ;-)
      Αν κι εγώ αυτές τις μέρες είμαι χαμένη!
      Θα δω τις δυο νεότερες αναρτήσεις σου από το σπίτι ( είμαι ακόμα στη δουλειά κι έως τις 5 και..)
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. Ωραιοζήλη!22 Αυγούστου 2014 στις 11:12 μ.μ.

    Πολύ όμορφα τα σκίτσα....πιο πολύ μου άρεσε το πρώτο....δικά σου είναι;;;;
    Καλή σου νύχτα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα