Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

URBAN


Τυπικά τελευταία μέρα του καλοκαιριού σήμερα και η μέρα έχει μικρύνει αισθητά. Ξημερώνει στις επτά και νυχτώνει κατά τις οκτώ. Όλοι μας αρχίζουμε και μπαίνουμε σε ρυθμούς χειμερινούς, χωρίς να σημαίνει κάτι κακό αυτό. Εξάλλου εμένα με ανεβάζει πολύ το αίσθημα της εγρήγορσης που μου φέρνει το φθινόπωρο. Η χαρά του νέου ξεκινήματος και η ελπίδα πως αυτή τη φορά τα πράγματα θα τα κάνω καλύτερα από ότι παλιότερα. Δεν ξέρω αν συμμερίζεστε τη δική μου τη χαρά αλλά σας έχω πρόταση για έναν εορταστικό καφέ έξω στη λιακάδα.


Θεσσαλονίκη στο κέντρο της πόλης στο στενό της Ζεύξιδος, ( τον πεζόδρομο κάθετα στην Ικτίνου ντε!) κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, μαζί με τα νεοφερμένα καραβάνια των πρωτοετών φοιτητών. (Να σας πω κι ένα μυστικό; Σαν τύχει να περάσετε αυτές τις μέρες από τα πανεπιστήμια και σας ζυγώσουν τίποτα παραταξιακοί για εγγραφές, να είστε χαρούμενοι. Θα έχετε περάσει το test drive της ηλικίας.)


Ένα στέκι όαση (όπως και όλα τα υπόλοιπα μαγαζάκια της οδού). Το συγκεκριμένο όμως είναι έτσι διαμορφωμένο που ενδείκνυται κυρίως για τους θερμούς ηλιόλουστους μήνες . Για αυτό λοιπόν σπεύσατε να το απολαύσετε τώρα που γυρίζει. 







Σχόλια

  1. Αχ, ένα καφεδάκι ευχαρίστως θα το έπινα εκεί...κι έχει μια ζέστη εδώ πάλι σήμερα!
    Έρχομαι για δροσιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι ναι, το θυμαμαι το urban! Συνηθως καθομασταν στο παστα φλορα κ λιγο αργοτερα σε ενα απο αυτα που ειναι μπροστα απο το σχολειο κ εχει κουνιες (αν ειναι ακομα εκει).

    Καλο φθινοπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εννιά στις δέκα φορές, όλο και κάποια μνήμη μου ανακαλείς, τρελοσαλονικιά :)))) έχω περάσει κι από αυτό το στέκι, αχ έρμα μου νιάτα... Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :) :) Μόλις διάβασα το σχόλιό σου, τίποτα δεν είναι τυχαίο!!
    Και συνήθως δεν ταιριάζω με παρθενάκια (κι ας είμαι), εσένα σε διάβαζα και ταυτιζόμουν σε πολλά!
    Στείλε μου mail, όποτε θες γιατί δεν έχω καταλάβει Θεσσαλονίκη μένεις μόνιμα ή σπουδάζεις;;
    Και ναι μένω δίπλα από το Μαρούσι από το 1990..!
    Για την ανεμελιά που μου είπες, δεν την έχασα λόγω ηλικίας μετά τα 27, αλλά από τα 19 λόγω πολύ σοβαρών προβλημάτων υγείας στην οικογένειά μου.

    Πολύ χαίρομαι που βρήκα έναν άνθρωπο να του αρέσει το φθινόπωρο, έχει πέσει πολύ κλάμα και οδυρμός για το καλοκαίρι που φεύγει.. δεν το καταλαβαίνω! Δεν θα ήταν βαρετό αν είχαμε μόνιμα καλοκαίρι; Τρελαίνομαι για αλλαγές και για την εγρήγορση του φθινοπώρου που αναφέρεις!

    Καλό μήνα να έχουμε και καλή δύναμη σε όλους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα!
    Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο να έχουμε!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...