Επιτέλους δρόσισε! Και δρόσισε για τα καλά μάλιστα. Αγαπημένος καιρός η ψυχρούλα με ήλιο. Έχει πέσει πολύ δουλειά και μελέτη και συνεπώς περνάω ακόμα περισσότερες ώρες στον υπολογιστή. Τα μεγάλα απογευματινά διαλείμματα τελείωσαν κι αυτό αυτομάτως σημαίνει πως τελείωσαν και οι διακοπές στο μπαλκόνι.. Δεν με πειράζει όμως γιατί δρόσισε αληθινά και με φυσάει το αεράκι κι από εδώ που κάθομαι και σας γράφω. Πολλά περάσματα δεν μπορώ να κάνω από τα ιστολόγια σας γιατί στη φάση που είμαι δεν επιτρέπεται να ξεμυαλιστώ ούτε λεπτό. Δαγκώνομαι πραγματικά που πρέπει να μένω προσηλωμένη στη δουλειά, αλλά βρήκα μία πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική λύση για να καταπολεμώ την νευρικότητά μου. Βρήκα μερικές εκπληκτικές ιστοσελίδες με ηχογραφημένα βιβλία κι έτσι μπορώ να συνδυάζω την εργασία με την απόλαυση. Καφές, βιβλία και γραφιστική δουλειά.
Η πρώτη ιστοσελίδα είναι με ελληνικές ηχογραφήσεις http://isobitis.com/, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Οι άλλες είναι με αγγλικές ηχογραφήσεις http://www.booksshouldbefree.com/
http://amblingbooks.com/free_audio_books
http://www.bookrix.com/books.html
Δοκίμασα να ξεκινήσω μερικούς τίτλους και είδα πως έτσι τρέχει πολύ πιο γρήγορα ένα βιβλίο, ειδικά αν αυτό είναι λίγο κουραστικό και θέλω να το διαβάσω για εγκυκλοπαιδικούς λόγους κυρίως (όπως λέγαμε). Μάλιστα ίσως έτσι, μπορέσω να επανεκτιμήσω και το περιεχόμενο μερικών.
Όμως θέλω να την πω και την αμαρτία μου και να γκρινιάξω και επί τη ευκαιρία. Είναι κάποια βιβλία ρε παιδιά που είναι πολύ υπερεκτιμημένα κατά τη γνώμη μου. Έπιασα επιτέλους το "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις'' του Μπουσκάλια και απογοητεύτηκα, τόσο μα τόσο πολύ! Όχι όμως επειδή δε μου άρεσε αυτό που διάβασα (άκουσα για την ακρίβεια), όχι γιατί διαφώνησα με κάτι αλλά γιατί μου άφησε στο τέλος ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ για πολλά πράγματα.
1. Αν όχι σχεδόν όλα, αλλά σίγουρα τα μισά από όσα λέγονται μέσα σε αυτό το βιβλίο είναι πράγματα που τα γνωρίζουμε ή τουλάχιστον τα μαθαίνουμε βιωματικά. Είναι πράγματα που μας τα μαθαίνουν οι σοφές μας οι γιαγιάδες, οι καλοί μας οι δάσκαλοι, οι φίλοι μας, οι πνευματικοί μας το Ευαγγέλειο, ο κινηματογράφος, το θέατρο, η μουσική, η προσευχή, ο εαυτός μας. Πράγματα απλά, καθημερινά βιωματικά, που άλλοι τα εφαρμόζουμε και άλλοι όχι. Και εδώ έρχεται το πρώτο μεγάλο ερώτημα. Γιατί όλα αυτά τα απλά πραγματάκια περί αξίας των στιγμών, των αξιών, των ανθρώπινων σχέσεων κλπ τα ψηλοπροσπερνούμε όταν τα ακούμε από το στόμα ενός κοντινού μας προσώπου, αλλά παθαίνουμε την πλάκα μας όταν τα διαβάζουμε από κάποιον που έχει αποκτήσει φήμη και όνομα;
"Α δεν έχουν σημασία τα πτυχία μας και τα λεφτά μας! Σημασία έχει η αγάπη και το μοίρασμα! Το είπε και ο διάσημος Μπουσκάλια που του το έμαθε ένας γκουρού στην Ινδία''
Και δώστου να με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο και να μου λέει:
"Αχ παιδάκι μου πόσο δίκιο είχες για εκείνο το Χ θέμα τελικά. Να! Το λέει και ο Μπουσκάλια!''
2. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 80 και συγκλόνισε την αμερικάνικη πραγματικότητα. Την συγκλόνισε γιατί όλοι ξέρουμε τους απάνθρωπους αμερικάνικους ρυθμούς ζωής που έφθασαν κι εδώ τελικά και να, που καταλήξαμε κι εμείς στο σημείο να χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν τον Μπουσκάλια να μας υπενθυμίζουν τα αυτονόητα. Και η γκρίνια δεν απευθύνεται στον Μπουσκάλια που έκανε το απλούστατο, να μεταδώσει την υπέροχη ιταλιάνικη κουλτούρα του στο αμερικανικό κοινό, αλλά ούτε και στον αναγνώστη που θαυμάσει τα γραφόμενά του. Η γκρίνια απευθύνεται στην κουλτούρα μας που έχει ξεπέσει.
3. Καλά ρε παιδιά γιατί κλωτσάτε όταν σας λέει ο γονιός σας ή ο παπάς σας να στεριώσετε με έναν άνθρωπο και να ανοίξετε σπιτικό και μόλις σας το πει ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης συγκλονίζεστε; Οκ ναι ίσως ο γονιός και ο παπάς να σας το λένε ενίοτε από παρεμβατικότητα και αυταρχισμό αλλά και πάλι η ουσία μερικών πραγμάτων είναι αυταπόδεικτη πιστεύω.
Το να πραγματεύεται ένα βιβλίο κάποιες ωραίες αξίες είναι πάντα πολύ όμορφο. Το να λανσάρει όμως ένα βιβλίο κάποια αυτονόητα πράγματα σαν επαναστατικές ιδέες, ε τότε μάλλον φίλοι μου έχουμε αποτύχει παταγωδώς σαν κοινωνία. Να διαβάσω μια ωραία ιστορία αγάπης και να την απολαύσω μάλιστα, αλλά να πρέπει να μου πει κάποιος πως το μυστικό της ύπαρξης είναι η αγάπη κι εγώ να παθαίνω κοκομπλόκο όταν ήδη ένας Σωκράτης ήπιε κώνειο για την αγάπη και ένας κοτζαμάν Θεός σταυρώθηκε για αυτήν.. εμ τι να πω;
Μα θα μου πείτε πως πάντα χρειαζόμαστε μια υπενθύμιση. Ναι ναι ναι αλλά ρε παιδιά προσέξτε κάποιοι μας έχουν μιλήσει από αιώνες γι αυτά τα ωραία πράγματα δωρεάν και κάποιοι σύγχρονοι προφέσορες γίνονται μεγάλοι και τρανοί και πλούσιοι από αυτό. Και δώστε βάση γιατί πέρα από τον Μπουσκάλια που μπορεί ο άνθρωπος να είχε αγαθότατες προθέσεις στο κάτω, κάτω και το πιστεύω αυτό, γύρω από το θέμα της αυτοβελτίωσης και της ''γνώσης'' της ζωής έχει στηθεί από την δεκαετία του 70 μία τρελή βιομηχανία. Όλοι μας μιλάνε για έναν εσωτερικό εαυτό, για την αξία της ενδοσκόπησης, την πολυτιμότητα της χαράς,την δύναμη του θετικού οραματισμού, την ουσία της αξιοποίησης της στιγμής και μας πουλάνε με τις ντουζίνες τα βιβλία, τα ματζούνια, τα φυλαχτά, τα προγράμματα meditation και όλα τα σχετικά τέλος πάντων. Και επιστρέφω ξανά στο ερώτημα. Τι από όλα αυτά που διαβάζουμε σε αυτά τα βιβλία είναι έξω από την μεσογειακή μας κουλτούρα. Τι; Τι από όλα αυτά δεν τα έχουμε μέσα στην φιλοσοφική και θρησκευτική μας παράδοση; Γιατί όταν μας τα σερβίρει ένας διάσημος ακαδημαϊκός εκστασιαζόμαστε κι όταν μας τα λέει ένας πνευματικός βγάζουμε μπιμπίκια; Γιατί ρε παιδιά; Γιατί;
Αυτά για σήμερα. Ξέρω πόσο αγαπάτε οι περισσότεροι αυτό το βιβλίο και καλά κάνετε γιατί μιλάει για αλήθειες. Αλλά επειδή πέρασα κι εγώ στη ζωή μου μια χοντρή φάση που έψαχνα τη γνώση σε τέτοιου είδους βιβλία και μετά αυτοχαστουκιζόμουν που την είχα μπροστά μου και την σνόμπαρα, ε γι αυτό είπα σήμερα να σας γκρινιάξω λίγο.
Τα φιλιά τα δικά μου και της Ρώξης!
.jpg)
Μμμ! Αν και προσπαθω να μην ειμαι προκατειλημμενη για βιβλια κ να διαβαζω οσα μπορω, ειναι μερικα τοσο πολυσυζητημενα (βλεπε πχ Κοελιο) και κλισεδιαρικα που μεχρι στιγμης τα αποφευγω. Και να που τωρα συμφωνουμε! :) Καλη δουλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ τα κλισεδιάρικα προσπαθώ να τα δανείζομαι, αλλά πιστεύω πως τελικά αυτά πρέπει να τα μελετάμε διεξοδικότερα γιατί έτσι αντλούμε περισσότερες πληροφορίες για την κουλτούρα της σύγχρονης κοινωνίας μας. Αυτά τα βιβλία είναι το ζωντανό ψυχογράφημα του πολιτισμού μας, καλού χαμνού δεν έχει σημασία, η ενημέρωση είναι πάντα ενημέρωση. Ευχαριστώ Εύη, πραγματικά κάθε ευχή είναι πολύτιμη αυτήν τη στιγμή.
ΔιαγραφήΧριστίνα έχω διαβάσει κι εγώ το ''Να ζεις,ν' αγαπάς και να μαθαίνεις'' κάπως αποσπασματικά βέβαια,γιατί βιβλία που δεν έχουν μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος δυσκολεύομαι κάπως ν' ακολουθήσω το ρυθμό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων...έχεις δίκιο στο ότι το βιβλίο δεν παρουσιάζει και καμιά τρομερή αλήθεια,αλλά ίσως και απλές διαπιστώσεις της καθημερινής ζωής.Πιστεύω πάντως,πως το βιβλίο αγαπήθηκε και για τον εξής λόγο:πολλές φορές σημασία δεν έχει μόνο το περιεχόμενο των όσων λέμε,αλλά και ο τρόπος που τα λέμε.Και ο Μπουσκάλια τα έγραψε τόσο απλά και τόσο τρυφερά,όταν τον διαβάζεις είναι σαν να τον έχεις απέναντί σου και να μιλάτε.
Προφανώς και εντυπωσίασε το αμερικανικό κοινό λόγω του διαφορετικού από το δικό μας τρόπο ζωής ίσως και εξαιτίας των πληγών,που υπήρχαν ακόμα στην κοινωνία λόγω Βιετνάμ.
Αυτό,που θα θυμάμαι πάντα από το βιβλίο είναι το ''Πράγματα,που δεν έκανες'' το ποιήμα της νεαρής κοπέλας,προς το νεκρό σύντροφό της.Μας θυμίζει να δείχνουμε την αγάπη μας κάθε μέρα,πράγμα που δεν κάνουμε.
Σίγουρα όλα αυτά τα ακούμε και από την οικογένειά μας,ίσως και από πνευματικούς.Να σου πω την αλήθεια,εμένα δε μου κάθεται καλά να τα ακούω από ιερωμένους γιατί στις θρησκείες οι καλές πράξεις έχουν πάντα μέσα τους και τη λογική της ''ανταπόδοσης''.Κάνεις κάτι καλό-θα πας στον παράδεισο ή τέλος πάντων ό,τι θεωρεί παράδεισο η κάθε θρησκεία.Μακάρι να φτάσουμε στο σημείο ό,τι κάνουμε να το κάνουμε ανιδιοτελώς.
Ναι, από όλο το βιβλίο κράτησα τις ιστορίες από τις οικογενειακές δυσκολίες τους και την ευρηματικότητα της μητέρας του και την ιστορία από το εκπληκτικό βιβλιοπωλείο στο Σαν Φρασίσκο. Χίλιες φορές θα προτιμούσα να διαβάσω ένα αυτογραφικό κείμενο με σταθερή ροή παρά αυτές τις αποσπασματικές δασκαλίστικες διαλέξεις.
ΔιαγραφήΠόσο μα πόσο δίκιο έχεις..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν ξέρεις τι σκέφτομαι ως αιτιολογία; Το βιβλίο αυτοβελτίωσης και ο κάθε Μπουσκάλια-Κοέλο κλπ λειτουργούν ως.. τρίτα πρόσωπα! Οι άνθρωποι που είναι κοντά μας είναι τρωτοί, ενώ εκείνοι όχι.
Δεν το δικαιολογώ, απλώς το σκέφτηκα ως πιθανή αιτιολογία!
Έχω παρακολουθήσει σεμινάριο αυτοβελτίωσης, από πετυχημένη σύμβουλο προσωπικής ανάπτυξης.. και τι διαπίστωσα; Ότι τα περισσότερα που είπε, τα έχω γράψει ήδη στο blog μου χωρίς να έχω παρακολουθήσει σεμινάρια ή να έχω εξειδίκευση. Ίσως τελικά να υποβαθμίζουμε τους εαυτούς μας, να μη πιστεύουμε στις δυνάμεις μας τόσο όσο θα έπρεπε..
Τους δικούς μας δεν τους ακούμε γιατί δεν τους εμπιστευόμαστε, είμαστε καχύποπτοι και νομίζουμε ότι μας λένε πράγματα για να μας χειραγωγήσουν. Αλλά εκτός το ότι μας αρέσει να ακούμε κάποια πράγματα από μακρινά πρόσωπα πιστεύω (δυστυχώς) ότι μας αρέσει να τα ακούμε από πρόσωπα με τίτλους και λεζάντες. Θαμπωνόμαστε λίγο από την φήμη τους και νιώθουμε κι εμείς σημαντικοί διαβάζοντάς τους. Και ναι υποτιμούμε πολύ την εσωτερική μας φωνή.
ΔιαγραφήΠολύ μεγάλο και πολύ σοβαρό θέμα έπιασες σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω αναρωτηθεί κι εγώ για κάποια λογοτεχνικά βιβλία ή ποίηση που έχω διαβάσει, αν άξιζαν τον κόπο και το χρόνο.
Δεν παριστάνω τον κάποιο, ούτε τον λογοτέχνη, ούτε τον ποιητή, ούτε σνομπάρω κανέναν για την προσπάθειά του. Με τι προσόντα άλλωστε; Η λογοτεχνία τις περισσότερες φορές είναι κατάθεση ψυχής (όταν δηλαδή δεν είναι για καθαρά εμπορικούς λόγους).
Διαβάζω παγκόσμιους συγγραφείς και αναρωτιέμαι “προς τι ο πάταγος που έκανε το τάδε βιβλίο;”
Για παράδειγμα, δεν κατάλαβα ποιο είναι το τόσο σημαντικό μήνυμα που μας περνάει ο “Αλχημιστής”. Κάποιοι το διαβάζουν και μένουν με ανοιχτό το στόμα. Εγώ ομολογώ πως δεν τρελάθηκα.
Κάποιος ίσως καταλάβει ότι είμαι ψώνιο, ή αιρετικός, ή κάτι πάω να παραστήσω. Λάθος. Απλά δεν κατάλαβα για ποιο λόγο έχει γίνει τόσος μεγάλος ντόρος για κάποια έργα, ενώ για άλλα εξίσου –αν όχι περισσότερο- σημαντικά δεν έγινε χαμός!
Είναι επίσης αλήθεια αυτό που λες ότι τα λόγια που μας έχουν πει οι δικοί μας άνθρωποι δεν τους δίνουμε σημασία και όταν τα διαβάσουμε από κάποιον διάσημο αποκτούν άλλο νόημα!
Ακαταλαβίστικο δεν είναι;
Κάποτε, λέει, ο Σαλβαντόρ Νταλί κάλεσε μερικούς καλούς του φίλους. Έβαλε την υπογραφή του σε μερικά χαρτιά και τους τα μοίρασε λέγοντας: “όταν πεθάνω ζωγραφίστε επάνω τους ότι θέλετε και θα πλουτίσετε”.
Οι μουτζούρες λοιπόν κάποιων άσχετων απέφεραν λεφτά με ουρά…
Έτσι είναι Πέτρο. Σε όλες τις τέχνες συμβαίνει αυτό. Κάνει ένας κριτικός την αρχή και κάποιοι μετά τρέχουν να συμφωνήσουν για να αποδείξουν πως είναι πνευματώδεις. Κάποια πάλι βιβλία είναι όντως συμπαθητικά και καλούτσικα αλλά χάνουν την ομορφιά τους όταν τους δώσουν μεγάλες διαστάσεις. Τον Αλχημιστή τον είχα διαβάσει όταν πήγαινα σχολείο και στο παιδικό μου μυαλό φαινόταν πολύ όμορφο. Ήταν μάλιστα το πρώτο βιβλίο που μπορούσα να διαβάσω με ευκολία γιατί είχε απλή γλώσσα, απλή πλοκή και μεγάλη γραμματοσειρά. Ήταν μια πολύ ωραία αρχή για να προθερμανθώ στο διάβασμα.
ΔιαγραφήΠολλές φορές μαζοχίστηκα να διαβάσω ''σπουδαία'' βιβλία μόνο και μόνο γιατί κάποιοι άλλοι τα θεωρούσαν σπουδαία. Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω ότι δεν έχει νόημα να παιδεύω τον εαυτό μου αλλά και δεν υπάρχει πρόβλημα να διαφωνώ με τα λεγόμενα κάποιων συγγραφέων. Τώρα είμαι στη φάση που διαβάζω κάποια πράγματα για να αντλήσω ιστορικές και πολιτισμικές πληροφορίες και να συγκρίνω τεχνικές γραφής.
Τα αγαπημένα μου πάντως βιβλία είναι κάποια τόσο απλοϊκά και ξεκούραστα. Λίγοι άνθρωποι γράφουν ανέμελα και αβίαστα χωρίς το κόμπλεξ να πουν σπουδαία πράγματα. ¨Ένα από αυτά είναι το Καυτή σοκολάτα της Τζόαν Χάρις. Ένα βιβλίο του ποδαριού (όπως το λέει η ΄ίδια) που το διάβασα και με ξεκούρασε.
Φτου ξελευτερία!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αγιάσει το στόμα σου Χριστινάκι! Και γω διάβασα Μπουσκάλια το συγκεκριμένο βιβλίο (διάβασα και κανα δυο ακόμα που έγραψε και δεν τα τελείωσα ποτέ, ολο κάτι ήθελε να πει και δεν το έλεγε) όταν το διάβασα όμως δεν είχα δώσει αξία σε αυτά που είχα μπροστά μου, σε αυτά που συνέβησαν για εμένα πριν από 'μενα, δεν είχα δώσει σημασία στην ΑΛήθεια της ζωής. Και τότε ήταν που θεώρησα ότι ήταν ένας πολύ καλός ψυχολόγος....
Σιγά τ'αυγά τώρα λέω!
Και δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο παρά ότι συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με ότι και αν λες σε αυτή την ανάρτηση.
Να 'σαι καλά!
Φιλάκια
χαχαχα αφού δε φάγαμε ξύλο σήμερα καλά είμαστε! Πολύ χάρηκα που μαζευτήκαμε πολλές φωνές απόψε!
ΔιαγραφήΈλα, ήρθε και η αιρετική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Να ζεις Να αγαπάς και Να μαθαίνεις" είναι ανάμεσα στα 3 πρώτα αγαπημένα μου!
Ο Μπουσκάλια για μένα δε, ( και το τονίζω : για μένα) είναι κάτι σαν εμψυχωτής γκουρού!
Είμαι εναντίον κάθε γκρίνιαςκαι κατάκρισης, όταν παίρνει μέρος η υποκειμενικότητα του καθενός μας!
Αν δεν σου αρέσει κάτι, πολύ απλά δεν το διαβάζεις δεν το διαβάζεις, ή το αφήνεις στη μέση και λες : δεν μου άρεσε καθόλου. Αν σου αρέσει το διαβάζεις.
Η κρίση που ξεκινάει με το είναι ωραίο/άσχημο / κλπ κλπ είναι υποκειμενική και βλάπτει!
Το σωστό είναι να λέμε "μου αρέσει" "δεν μου αρέσει" κι έχουμε κάθε δικαίωμα να μας αρέσει ή να μην μας αρέσει κάτι που αρέσει ή δεν αρέσει στο σύνολο!
Αλλιώς η κρίση μας όντως δείχνει σνομπισμό. Δείχνει ότι πιστεύουμε ότι το δικό μας σύστημα αξιών είναι αλάνθαστο, δείχνει να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι έχουμε το ίδιο σύστημα αξιών, και μπορούμε να ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι.
Για μένα ο Μπουσκάλια ( για να έρθω και στο προκείμενο) δεν υποστήριξε ποτέ ότι μας παρουσιάζει μυστικά και αλήθειες πρωτόγνωρες.. Λέει άσε με να σου δείξω τον τρόπο!
Μέσα από το βιβλίο αυτό που το έχω διαβάσει πάνω από 5 φορές, εγώ γαληνεύω! Μου αρέσει γιατί δεν μου πουλάει κάτι που δεν είναι ( όπως κάνουν πολλοί άλλοι!)
Μου αρέσει γιατί έζησε όλη του τη ζωή όπως την περιγράφει στα βιβλία του ( που τα έχω διαβάσει όλα εκτός από ένα - το αφιερωμένο στον πατέρα του-) γιατί τα προσωπικά του βιώματα και οι ιστορίες του με τον τρόπο που ξεδιπλώνονται σου μένουν . Μαγκιά του; Ήξερε τον τρόπο!
Δεν αρκεί να ξέρεις κάτι. Πρέπει να μπορείς να παρακινηθείς ώστε να το πραγματώσεις. Ο συγχωρεμένος δόκτωρ "αγκαλίτσας" ενέπνευσε γενιές σπουδαστών πρώτα απ'όλα και μετά νοικοκυρές να δώσουν σημασία σε ιδέες που προϋπήρχαν και είναι γνωστές. Τελικά είχε χάρισμα! Όχι καλό εκδοτικό οίκο και δημόσιες σχέσεις. Γιατί αν παρακολουθήσεις διαλέξεις του στο διαδίκτυο θα καταλάβεις πως πρόκειται για χάρισμα!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τάξεις του δεν χωρούσαν κι έψαχναν για το πιο μεγάλο αμφιθέατρο. Οι σπουδαστές του έκαναν ουρές για να τον απολαύσουν. Και μιλάμε για μορφωμένους ανθρώπους. όχι για νοικοκυρές του 1960.
Γιατί πέρα από τις γνωστές αλήθειες ιδέες δίδασκε για την εκπαίδευση. και οι ιδέες του πάνω στην εκπαίδευση εκείνη την εποχή ήταν πρωτοποριακές. Γιατί βασίζονταν σε μοντέλα που αναπτύχθηκαν πολύ αργότερα αλλά και που δεν εφαρμόστηκαν ( γιατί δεν συμφέρει τις κυβερνήσεις- αλλά το θέμα αυτό δεν είναι του παρόντος)
Αν γκρινιάζουμε για όλα δεν ΜΑΣ μένει χρόνος να δούμε αυτό που θέλει κι έχει ανάγκη ο καθένας μας. Η γκρίνια είναι κακή σπατάλη του δυναμικού μας!
Πολύ κουβέντα έγινε και για τις 50 αποχρώσεις του γκρι και πιο παλιά για το Κοέλο... και για άλλους πολλούς..
Εμένα προσωπικά μου αρέσει ο Κοέλο. Μπορεί να μην ξετρελάθηκα στον αλχημιστή , αλλά βρίσκω ότι έχουν κάποια βιβλία του να μου πουν πολλά. Με εκνευρίζουν άτομα που απορρίπτουν χωρίς να έχουν διαβάσει.
Δεν έχω διαβάσει τις 50 αποχρώσεις. Δεν μπορώ να τις κατακρίνω. Δεν κάνει να έχω άποψη.
Έχω γράψει σεντόνι κι έχω κι άλλα. Αλλά λίγο πολύ νομίζω ότι έγινε κατανοητή η σκέψη μου!
Ας κοιτάζουμε εσωτερικά μέσα μας να βελτιωνόμαστε και ας μην βάλουμε προς κάθε μεριά ως ειδικοί! Το απλό μου αρέσει δεν μου αρέσει είναι και το ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟ νομίζω.
Ναι Αριστέα μου ο άνθρωπος λέει πολύ όμορφα πράγματα και όλοι βρίσκουμε παρηγοριά και αντλούμε δύναμη από τέτοια κείμενα. γιατί κυρίως μας αρέσει που υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με τόσα συναισθήματα μέσα τους. Είναι και το timing στο οποίο θα πέσει κάτι στα χέρια μας την ώρα που το χρειαζόμαστε.
ΔιαγραφήΤο δικό μου σκεπτικό είναι καθαρά κοινωνιολογικό. Διαβάζοντας το βιβλίο είδα να ξεδιπλώνεται μπροστά μου όλη η μεσογειακή μας κουλτούρα, το ταμπεραμέντο μας. Στο πρόσωπο της μητέρας του Λεό είδα τη γιαγιά μου, στο πρόσωπο του ίδιου του Λεο είδα πολλούς συγγενείς και φίλους. Ένας τέτοιος άνθρωπος με ωραία μεταδοτικότητα ΄έκανε μία πολύ ωραία ένεση ανθρωπιάς και αισιοδοξίας στο κοινό της Αμερικής.
Η δική μου απορία είναι το γιατί δεν μας αγγίζουν κάποια πράγματα όταν τα εντοπίζουμε στη δική μας παράδοση, και μας αγγίζουν όταν μας τα επανεισάγει ένας ακαδημαϊκός σαν τον Μπουσκάλια. Είναι η διατύπωση που κάνει τη διαφορά; Ο ανανεωμένος λόγος; Η απόσταση, η θέση του; Δεν αποδοκιμάζω τίποτα σχετικό με τα λεγόμενα του ανθρώπου, θα ήταν παράλογο. Απλά λεω κοίτα να δεις ρε παιδί μου πού φτάσαμε σαν κοινωνία να μας φαίνονται καινούρια πράγματα που θα έπρεπε να είναι χαραγμένα στο πετσί μας. Πόσο μας έχει παραλύσει συναισθηματικά το σύστημα που ξεχάσαμε κι αυτά που ξέραμε.
Καταλαβαίνω το δικό σου σκεπτικό Χριστίνα μου , αλλά πρόσεξες τα υπόλοιπα σχόλια;
ΔιαγραφήΑν τα ξέρουμε γιατί δεν τα εφαρμόζουμε αλήθεια;
Αν δεν έχουμε ανάγκη τα βιβλία αυτοβοήθειας γιατί όλα όσα υποστηρίζουν μας είναι γνωστά γιατί δεν τα εφαρμόζουμε;
Και το ερώτημα δεν πάει σε σένα ( κατάλαβα πολύ καλά εξ αρχής τη θέση σου) πάει στην κατάκριση. Κάτι που το κάνουμε πολύ εύκολα κι αβασάνιστα.
Άρα είμαστε χαζοί! Τόσο απλό! :))))))
Τι, δεν είμαστε; Τότε γιατί πάμε κατά διαόλου;
Φιλόσοφοι, σοφιστές , Χριστός βούδας, Όσσο, Κρισναμούρτι ... κι όμως ... φόνοι, βιασμοί, φθόνος, κακίες, κακοποίηση , δυστυχία πόνος!
Ανεπίδεκτοι είμαστε.
Δεν ξέρω τίποτα ....μαθαίνω. Κι αν μπορώ να μάθω κι από ένα βιβλίο τσέπης θα το εκτιμήσω και θα μάθω!
Μάλλον έχουμε ανάγκη τη διαρκή επανάληψη ;-)
Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα χαρά μου!
Α μα αυτό είναι που με απασχολεί.Η ανάγκη μας να διαβάζουμε για την αγάπη είναι ανεξάντλητη, και ειδικά αν μιλάμε για ιστορίες αγάπης εκεί είναι που δεν χορταίνουμε ποτέ. Αλλά το ότι βγαίνουν συνέχεια πρόσωπα σαν τον Μπουσκαλια που το παίρνουν πάλι από την αρχή και μας μιλάνε ξανά σα να είμαστε νήπια για πράγματα που θα έπρεπε να παίζουμε στα δάχτυλά μας, μάλλον δείχνει ότι τίποτα δε βάζουμε σε εφαρμογή. Οι αξίες έχουν γίνει μουσειακά κομμάτια. Κι εδώ είναι που εκνευρίζομαι με πρόσωπα του περίγυρου μου, που μόνο αν πει κάποιος διάσημος κάτι το παίρνουν στα σοβαρά.
ΔιαγραφήΗ όλη φάση μου θυμίζει τη βιομηχανία του αδυνατίσματος. Οι γιατροί και οι διαιτολόγοι λενε το σωστό, οτι πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας. Αλλά η υποκρισία του συστήματος που τη μία σε βομβαρδίζουν με καταναλωτικά προϊόντα σε παχαίνουν και μετά σου δίνουν 100 εγχειρίδια αδυνατίσματος.
Ο Μπουσκάλαι κάνει το σωστό, όμως αυτοί που πατούν πάνω στον Μπουσκάλια για να στήσουν το μαγαζάκι τους εδώ μου κάθονται. Από τη μια έχουν κατασκευάσει ένα απάνθρωπο σύστημα αποξένωσης στο οποίο είμαστε όλοι αναλώσιμοι, μας αποτρελαίνουν και μετά μας πουλάνε ξανά τη κλειδί της ευτυχίας. Κι εδώ είναι που λέω, πόσο μα πόσο φταίμε! Στην Ελλαδίτσα μας έχουμε ένα σωρό τέτοιους δασκάλους που μας έχουν πονέσει σαν παιδιά τους και μας μεγάλωσαν με αξίες και σπουδαία μαθήματα ζωής. Και είναι κρίμα όταν όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να είμαστε έτσι, αντιμετωπίζουμε σαν φαινόμενο ανθρώπους που κάνουν το αυτονόητο.
Χρεώνομαι την αποτυχία κατάλαβες;
Δεν μου αρέσει να "πετάγομαι" ακάλεστη, θέλω μόνο να πω ότι αν έχουμε αντίθετη άποψη για κάτι δε σημαίνει ότι γκρινιάζουμε Αριστέα μου ούτε κατακρίνουμε! Ήταν ξεκάθαρα κοινωνιολογικός ο προβληματισμός που έθεσε η Χριστίνα, δεν έχει να κάνει με τον Μπουσκάλια και το έργο του..
ΔιαγραφήΌλα είναι χρήσιμα και απαραίτητα, απλώς δεν είναι για όλους το ίδιο..
Δεν είναι κακό να λέμε πως πρέπει να δυναμώσουμε, να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και να μεταδώσουμε όμορφα πράγματα.. Και φυσικά να είμαστε εκπαιδεύσιμοι αλλά παράλληλα να είμαστε και αγωνιστές χωρίς συνεχόμενες υπενθυμίσεις.. δεν είναι καιρός;
Τα φιλιά μου και στις δύο και πάλι συγγνώμη για την παρέμβαση! :)
Κατερινάκι, καλά τα λέει και η Αριστέα. Μιλάει γενικά για τους ανθρώπους που τα αποστρέφονται όλα και είναι ΄λίγο ελιτιστές. Αν τον κάθε άνθρωπο τον απασχολούσε υπερβολικά η ποιότητα της γραφής του τότε δεν θα έγραφε ποτέ κανείς κάποιο βιβλίο παρά μόνο ο Umberto Εco που τα ''ξέρει όλα''! Δικό μας παιδί η Αριστέα και σήμερα έτσι μας άγγιξε όλους το θέμα και το αναλύσαμε όλοι μας λίγο παρά πάνω. : )
ΔιαγραφήΚαι στο κάτω, κάτω ακόμα και ο ίδιος ο Μπουσκάλια καυτηριάζει την συνήθεια των ανθρώπων να κρέμονται από τα χείλη του και να τον θεωρούν άνθρωπο φαινόμενο όταν ο ίδιος απλώς είναι κάποιος που έχει το τσαγανό να μένει πιστός στις αξίες που πήρε από την αξιοζήλευτη οικογένειά του. Ίσως να φταίω κι εγώ που δεν αποσαφήνισα ότι αναφέρομαι μονάχα σε εκείνους τους αναγνώστες που έχουν την τάση να ειδολωποιούν τους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι απλά βοηθιόμαστε και παρηγοριόμαστε με τέτοιες φωνές. Και θα το πω ξανά, ο Μπουσκάλια είναι αυθεντικός Ιταλός και μεταλαμπαδεύει την κουλτούρα του το ίδιο κάνει ενίοτε και ο Κοέλο που είναι Βραζιλιάνος. Δηλαδή πρόσωπα από χώρες με ταμπεραμέντο συγγενικό με το δικό μας. Ποιος θα πάει δηάδή στον Ζορμπά και θα του πει πως έχει αξία το ρίσκο η λεβεντιά και το γλεντοκόπι; Ποιος θα πάει σε ένα παιδάκι στις φαβέλες και θα του πει να χαμογελά ακόμα και μες στη φτώχεια του, κάτι που ξέρει ήδη να το κάνει καλύτερα από τον καθένα μας. Συνεπώς πρέπει να ανατρέξουμε περισσότερο στην παράδοση και τη ταυτότητά μας. ΄¨Ολα αυτά τα ωραία ανήκουν ήδη στο αποθεματικό της κουλτούρας μας κι εμείς θέλουμε να γίνουμε κάτι άλλο. Θέλουμε να γίνουμε τεχνοκράτες.
ΔιαγραφήΧριστίνα συμφωνώ απολύτως μ' αυτό,που έγραψες πως η όλη φάση σου θυμίζει τη βιομηχανία του αδυνατίσματος.Ίσως κι εσύ να το έχεις παρατηρήσει,ότι σε πολλές στάσεις λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη και φαντάζομαι αυτό θα συμβαίνει και σε άλλες πόλεις,υπάρχουν χίλιες δυο αφίσες για σεμινάρια αυτοβελτίωσης και άλλα περεμφερή.Σ' αυτό,που διέφερε ο Μπουσκάλια πιστεύω,ήταν ότι ως καθηγητής ψυχολογίας έτσι κι αλλιώς έκανε τις διαλέξεις του στο πανεπιστήμιο και το πλήθος πήγαινε να τον παρακολουθήσει.
ΔιαγραφήΚατά τα άλλα ας θυμηθούμε γνωστές ψυχολόγους και οικογενειακές συμβούλους,που έκαναν γκράντε εμφανίσεις σε πρωινάδικα,μεσημεριανάδικα και άλλες ποιοτικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης.
Μωρέ από καιρό ήθελα να κάνω ένα ξέχωρο αφιέρωμα στην βιομηχανία της αυτοβελτίωσης και έσκασαν πιο μπροστά οι σκέψεις και οι συνειρμοί με αφορμή τον Μπουσκάλια. Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά ως γνωστόν. Και πάλι όχι γιατί ο άνθρωπος έκανε ή έγραψε κάτι λάθος, του εναντίον! Αλλά γιατί από παντού μας βομβαρδίζουν για το πώς πρέπει να ορίζουμε τελικά την ψυχή μας και τη ζωή μας και παντού μοιράζουν μυστικά και συμβουλές και στο τέλος φτάνουμε να ζούμε με οδηγείες χρήσεις. Ακόμα και τέλειος να είναι ένας ψυχολόγος ή ένας φιλόσοφος ρε παιδί μου θεωρώ πάντα επικίνδυνο να γράφεις και να μιλάς σε 2ο πρόσωπο. Καθαρά από δική μου σκοπιά προτιμώ τα συμβολικά και τα αλληγορικά κείμενα, τα παραδείγματα, τις παραβολές, τις ιστορίες και τα γεγονότα. Ας πούμε ο Μπουκάι που είναι στην ίδια φάση περίπου, προσπαθεί να βάλλει μέσα στα βιβλία του συγκεκριμένα παραδείγματα για κάθε ζήτημα ξεχωριστά. Μεγάλο το θέμα μας έτσι κι αλλιώς κι αυτό γιατί τα ζητήματα των ανθρωπίνων προβλημάτων είναι τόσο μα τόσο λεπτά κι ο καθένας μας έχει διαφορετικά αντανακλαστικά.
ΔιαγραφήΚαλημέρα. Δεν έχω πρόβλημα με την αντίθετη άποψη, εξάλλου κι εγώ αντίθετη άποψη κατέθεσα. Είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς εννοούσα. Δεν βάλλομαι ούτε εναντίον της ...Δημουλίδου (για παράδειγμα)! Ποια είμαι εγώ; Κι αφού δεν την έχω διαβάσει πως μπορώ πχ να έχω άποψη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό!
Θέλω να υπάρχουν όλα στο χώρο. Πιστεύω στην ελευθερία μου και στη διάθεση μου.
Αν χρειάζομαι επανάληψη θα τη κάνω. Αν χρειάζομαι ενθάρρυνση από άλλους θα τη λάβω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω βούληση...
Κάπως έτσι σκέφτομαι...αλλά εδώ που είμαι και πολλά έγραψα και θα με κυνηγήσουν :-D
Φιλιά!!!
(δεν έχω φορτώσει...έχω ξεκινήσει κι αλλού την ίδια συζήτηση -τυχαίο;- και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον να π εδώ όσα έχω στο χαζοκεφαλάκι μου )
Ελεύθερα, ελεύθερα! Αυτά είναι σοβαρότατα ζητήματα και η ανταλλαγή απόψεων κάνει μόνο καλό. Θα το ξαναπιάσω το θέμα της αυοβελτίωσης γιατί με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Έγω διαβάσει τόσα πολλά πράγματα που σε κάποια φάση κόντεψα να χάσω το μυαλό μου με τις διαφορετικές φόρμουλες ζωής που εντόπιζα. Το μυστικό άν υπάρχει μυστικό βέβαια είναι η εξατομίκευση., Το προσωπικό παίδεμα. Να βρούμε όλοι την προσωπική μας φωνή και να ξεκλειδώσουμε καινούρια μονοπάτια.. Ίσως η καημένη να περίμενα κάτι άλλο από το βιβλίο. Να το περίμενα αλλιώς γραμμένο, πιο μυθιστορηματικά. Και πάλι όμως αποκόμισα πολλά, δεν έχω παράπονο.
ΔιαγραφήΚι εγώ γουστάρω να γράφουν όλοι διαφορετικά θα έπρεπε να κάνουμε σαν τους γιατρούς και να βγάζουμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος πριν συντάξουμε κάτι. Αμαρτία από το Θεό δηλαδή. Άλλωστε είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί και ακόμα και σε ατομικό επίπεδο ο καθένας μας έχει τις διαβαθμίσεις του. Θα επανέλθω στο θέμα να το πιάσουμε αν είναι από την αρχή γιατί καλώς ή κακώς αφορά τις ζωές όλων μας και από παντού ακούμε συμβουλές. Και το ερώτημα είναι αν βοηθιόμαστε τελικά ή αν καλουπωνόμαστε. Δεν ξέρω, απλά θέτω τον προβληματισμό.