Καφεναί

 Για την Αριστέα και τις Ιστορίες του καφενέ...

Αστικόν καφανείον με την ευρηματική επωνυμία ''καφεναί''. 'Όταν η παράδοση συναντά την μοντέρνα οπτική, όλα συγκλίνουν στο να στηθεί το τέλειο σκηνικό για έναν απολαυστικό καφέ. Καφές ελληνικός, καφές στιγμιαίος, φίλτρου, εσπρέσο, καπουτσίνο, αλλά και ποικίλα άλλα ροφήματα και αναψυκτικά για όλα τα γούστα. Περιβάλλον φιλικό και αισθητική εμπνευσμένη από τα παλιά αστικά καφενεία της πάλαι ποτέ κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης. Ασπρόμαυρα μοτίβα στο πάτωμα, μεγάλα υαλοπετάσματα με ξύλινα κουφώματα, μαρμάρινα τραπέζια, ψηλή οροφή με περίτεχνα γύψινα διακοσμητικά, κομψά φωτιστικά κι ένας γάτος, ο Σιλβέστρο να περιφέρεται στο μαγαζί, κάνοντας νάζια σε θαμώνες και προσωπικό. Η δε τοποθεσία του καφενείου από τις πιο ζηλευτές της πόλης. Γωνιακή και κομβική, ακριβώς στη βάση ενός τριγώνου που ενώνει την λέσχη αξιωματικών, το κρατικό θέατρο και το λευκό πύργο.

Ο Αθηνόδωρος είχε αλλάξει πολλά πόστα σε διάφορα καφέ της πόλης αλλά αυτό πίσω από το μπαρ του ''καφεναί'' ήταν το αγαπημένο του. Κάθε τι μέσα στο μαγαζί τον έκανε να μην υπολογίζει την κούραση και τις ατελείωτες ώρες της δουλειάς. Έξι χρόνια τώρα είχε μάθει σχεδόν όλους τους θαμώνες και τις προτιμήσεις τους. Γαλλικό σκέτο για την κυρία Μαργαρίτα, την καθηγήτρια ορθοφωνίας από το κρατικό, βαρύ γλυκό για τον κύριο Πέτρο, τον φιλόλογο από το διπλανό νυχτερινό σχολείο, φραπεδάκια σπέσιαλ για την παρέα από το μαθηματικό, αρωματικά αφέψημα για τα κορίτσια από το παιδαγωγικό. Ακόμα και για κείνους που έβλεπε για πρώτη φορά, μπορούσε να μαντέψει με μεγάλη ακρίβεια τις παραγγελιές τους. Πέρα όμως από τις προτιμήσεις των θαμώνων είχε μάθει να αναγνωρίζει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Τις διαθέσεις τους.. Η πολυετής και καθημερινή συναναστροφή του με τόσο κόσμο τον έκανε να διαβάζει τους ανθρώπους απ΄έξω κι ανακατωτά. Μάτια λαμπερά, μάτια συννεφιασμένα, χαμόγελα μηχανικά, γέλια σπαστικά, βλέμματα νοσταλγικά, βλέμματα νωχελικά. Ομιλίες χαμηλόφωνες, ομιλίες επιτηδευμένα δυνατές. Συζητήσεις ρηχές, συζητήσεις πολιτικές, συζητήσεις εξομολογητικές. Ακόμα και σιωπές, παύσεις και απουσίες, όλα μα όλα είχαν να δείξουν τόσα πολλά για τους ανθρώπους που περνούσαν  το κατώφλι τούτου του καφενέ. Άνθρωποι που είχαν όλοι τους το δικό τους ξεχωριστό στυλ κι αποζητούσαν λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και κοινωνικής συναναστροφής. Ο καφές έχει πάντα αυτή την μαγική ιδιότητα να σε ξεκουράζει. Είναι η ανάπαυλα και η ελευθερία από τα τετριμμένα  του κόσμου που χαρίζει χαμόγελο ακόμα και στον πιο κατσούφη.

Μέσα σε όλη αυτήν την κοσμοσυρροή του καφενέ, υπήρχαν και δύο ιδιαίτερες παρουσίες ανθρώπων που ξεχώριζαν. Δύο περαστικοί θαμώνες που η παραμονή τους στον καφενέ κρατούσε όση ώρα χρειαζόταν για να σκορπίσουν χαμόγελα και αγκαλιές σε όλους τους παρευρισκόμενους. Με τα ίδια γκρίζα κοστουμάκια και οι δύο και τα ίδια γκρίζα μαλλιά αλλά χαμόγελο και καρδιά μικρού παιδιού, δύο δίδυμα αδέρφια, ο Ανέστης και ο Μιχάλης, κάθε που έπεφτε ο ήλιος έβγαιναν από το γειτονικό τους σπίτι για βόλτα στα πέριξ. Επισκέπτονταν όλα τα καφέ της περιοχής και περνούσαν από κάθε τραπέζι ξεχωριστά και χαιρετούσαν τον κόσμο έναν, έναν, με χειραψίες και αγκαλιές. "Να είστε καλά! Σας αγαπάμε πολύ!''΄Οι άβγαλτοι ξαφνιάζονταν, οι εξοικειωμένοι πάλι, περίμεναν πώς και πώς να τους συναντήσουν, για να τους σφίξουν το χέρι, να τους δώσουν μια ζεστή αγκαλιά και γιατί όχι κι ένα γλυκό φιλί.

Ο Αθηνόδωρος τις μέρες που είχε απογευματινή βάρδια, περίμενε πίσω από την μπάρα του ''καφεναί'' την καθιερωμένη επίσκεψη των αγαπημένων πια φίλων του. Είχε πάντα φυλαγμένο ένα μικρό κέρασμα και μόλις τους έβλεπε, τους γέμιζε τις τσέπες. Μα εκείνοι δεν ήθελαν τραταρίσματα αλλά αγάπη κι ανθρώπινη επαφή. Κάθε μέρα, ίδια ώρα, τα δύο αδέρφια ήταν εκεί, πιστά στο άτυπο ραντεβού της ''παρέας''.

Ένα μουντό απομεσήμερο όμως, εμφανίστηκε ο ένας αδελφός μονάχος του."Πού είναι ο αδερφός σου Μιχάλη;'' ρώτησε ο Αθηνόδωρος. " Ο αδερφός μου φυλάει τη μαμά..'' Για κάμποσο καιρό τα δύο αδέρφια σταμάτησαν να κυκλοφορούν μαζί. Έβγαινε μονάχα ο ένας από τους δυο, για να μαζέψει αγκαλιές και να τις πάει σπίτι. Πολλοί έλεγαν πως ίσως να είχε πεθάνει ο ένας τους, μέχρι που ήρθε η μέρα κι εμφανίστηκαν ξανά μαζί. Μόνο που αυτή τη φορά, τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ο Ανέστης κι ο Μιχάλης είχαν χάσει την αγαπημένη τους μητέρα κι απόμειναν μονάχοι. Τα μάτια τους ήταν βουρκωμένα και διψασμένα για παρηγοριά. "Είμαστε πολύ στεναχωρημένοι!'', έλεγαν και ξανάλεγαν μέχρι ο χρόνος να σβήσει τον πόνο και να επαναφέρει την ελπίδα και τη χαρά!

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα όμως, έγιναν πολλές ανακατατάξεις στο μαγαζί και πάρθηκαν καινούργιες αποφάσεις. Ένα βροχερό φθινόπωρο, ο καφενές άλλαξε όνομα κι έπαψε να σερβίρει πια καφέδες. Έγινε μεζεδοπωλείο και γέμισαν τα τραπέζια του με φωνακλάδες οινοπότες. Ο Αθηνόδωρος είχε πρόταση να παραμείνει στην επιχείρηση αλλά τίποτα για κείνον δεν θα ταν όπως πρώτα. Εξάλλου εκείνος ήξερε να φτιάχνει καφέδες και ζεστά ροφήματα για τους θαμώνες που αποζητούσαν λίγη αγάπη και ανθρώπινη συντροφιά.. Κι αφού τα χρόνια πέρασαν και για κείνον και η ζωή τον πίεζε να αλλάξει σελίδα, αποφάσισε να σταματήσει από τους καφενέδες και να αφοσιωθεί στα προσωπικά του σχέδια. Τους αδελφούς πάντως,  τους συναντάει ακόμα, στην παραλία, στις καφετέριες, στους δρόμους και τα στενά. Η μαμά από ότι φαίνεται τους στέλνει χαιρετίσματα από ψηλά...

Υ.Γ. Το ''καφεναί'' είναι υπαρκτό καφενείο, από τα ωραιότερα της πόλης που αποφάσισε να κλείσει την αυλαία του μια για πάντα και να μετατραπεί σε μεζεδοπωλείο, το φθινόπωρο  του 2013. Τα δίδυμα ηλικιωμένα αδέρφια είναι κι αυτά αληθινά πρόσωπα και έχω την τιμή να τα χαιρετώ εδώ και πολλά χρόνια κάθε φορά που τα συναντώ στα καφέ γύρω από τη λέσχη αξιωματικών. Ο Σιλβέστρο κυκλοφορεί ακόμα στο ανανεωμένο πλέον μαγαζί και παίρνει όλα τα καλά κεράσματα. Όσο για τον Αθηνόδωρο θα μπορούσε να ήταν κι αυτός αληθινός γιατί όχι; 'Ίσως  μάλιστα να κυκλοφορεί ανάμεσά μας με άλλο όνομα...

Υ.Γ.2. Αν είστε από Θεσσαλονίκη ή αν ο δρόμος σας σας φέρει προς τα δω, καθίστε να πιείτε έναν καφέ στα μέρη τριγύρω από τη λέσχη, ο Ανέστης κι ο Μιχάλης θα χαρούν πολύ να σας γνωρίσουν...

http://www.parallaximag.gr/parallax-view/otan-ta-symvola-tis-polis-synantioyntai

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=28865