Ο σκοπός είναι να είμαστε μάχιμοι

Ο σκοπός είναι να είμαστε μάχιμοι. Αν είμαστε σε θέση να την παλεύουμε, είμαστε καλά.

Μα να ρε παιδί μου, εκείνο το άλλο.

Να, τα λεφτά δεν φτάνουν,

να οι εξετάσεις από το γιατρό δε βγήκαν καλές,

να δεν έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου,

να δεν έγινε κάτι που ήθελα,

να πνίγομαι από τα τρεχάματα,

να, να, να...

Οκ ναι δεν είσαι παλαβός να παριστάνεις το Βούδα και να υποκρίνεσαι πώς όλα είναι καλά.

Φυσικά και δεν είναι όλα καλά. Για πολύ κόσμο δεν είναι όλα καλά. Για το ένα ή το άλλο θέμα , ο καθένας έχει ένα σοβαρότατο λόγο για να μην είναι καλά. 

Το θέμα όμως είναι να μένουμε εκεί. Σε αυτό το πρόβλημα ως έχει και να μην κρεμάμε μεγαλύτερη πέτρα γύρω από το λαιμό μας. Αν το πρόβλημα ζυγίζει 10 κιλά δεν ωφελεί να βάλλουμε κι εμείς άλλα 50 από πάνω.

Μα θα μου πεις, ρε συ δεν γίνεται. Δε θέλω να σέρνω ούτε αυτά τα 10 κιλά στις πλάτες μου.

Καλά θα ήταν, δίκιο έχεις, αλλά όσο θα αντιστέκεσαι και θα αρνείσαι, το φορτίο σου θα γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Και το θέμα δεν είναι να απαλλαγείς από αυτό αλλά να δυναμώσεις αρκετά ώστε να σου φαίνεται πούπουλο. 

Δυστυχώς τα προβλήματα δεν εξαλείφονται αλλά αφομοιώνονται.  Και δεν εξαλείφονται γιατί πολύ απλά ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Αγοράσαμε μία συσκευή για παράδειγμα και μας βγήκε σκάρτη, ε τα λεφτά που δώσαμε είναι για πάντα χαμένα. Ανώφελο να κλαίμε γι αυτά.  Κάθε τι που μας συμβαίνει, μικρό ή μεγάλο είτε από δικό μας λάθος, είτε από εξωτερικές συγκυρίες, δυστυχώς αφήνει το στίγμα του επάνω μας για πάντα. 

Αν είμαστε όμως μάχιμοι είμαστε καλά. Αν είμαστε προπονημένοι είμαστε καλά. Αν δε δουλεύουν τα πόδια μας, ας δουλέψουν τα χέρια μας. Αν δεν δουλεύει το μυαλό μας, ας δουλέψει η καρδιά μας, Αν δεν προχωράνε οι μέρες μας, ας ρίξουμε άγκυρα κι εμείς και ας κουρνιάσουμε.

Είναι μια συναρπαστική πολεμική τέχνη το tai chi που θα θελα πολύ να μάθω, στην οποία δεν παίζει ρόλο ούτε η φυσική μας κατάσταση αλλά ούτε και η ηλικία μας, παρά μόνο η ικανότητά μας να αφομοιώνουμε τα χτυπήματα του αντιπάλου.  Ότι μας έρχεται το γυρνάμε τούμπα προς όφελός μας.

Να επωφελούμαστε  λοιπόν από τα λάθη μας, από τις ατυχίες μας και γιατί όχι να μαθαίνουμε και από τις κακοτοπιές των άλλων. Γι αυτό είμαστε όλοι μαζί μια κοινωνία, για να είναι η ζωή του ενός και ζωή του άλλου. 

Και στις μεγάλες συμφορές πάλι η ζωή συνεχίζεται. Και στις μεγάλες απώλειες, πάλι η ζωή συνεχίζεται.

Το μεγάλο ζόρι είναι μονάχα η κούραση. Γι αυτό λοιπόν το νου μας στις ασκήσεις ψυχικής και σωματικής ενδυνάμωσης.

Και μη νομίζετε, αυτά σας τα λέω γιατί είμαι κι γω σε μια φάση που δε με βαστάν τα πόδια μου. Μετράω τις μέρες που δε με βαστάν τα πόδια μου. Τις μέρες που το μυαλό και το σώμα μου δεν με υπακούν.  Κάποτε αυτό κρατούσε για μήνες, για πάρα πολλούς μήνες και πέρα από σωματικά με έριχνε και ψυχικά,  με τον καιρό έπεσε στις εβδομάδες και τώρα το έχω ρίξει στις μέρες. Κι αφού είναι οργανικό, μαθαίνω να ζω με αυτό και το αξιοποιώ. Ξεκουράζομαι, ησυχάζω, λουφάζω και ηρεμώ, α και πλέκω…  Το μόνο που ζητάω είναι χρόνος γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν. Κι ο χρόνος όμως δόξα τω Θεώ μου δίνεται. Γιατί όταν είμαστε μάχιμοι και δεν καταθέτουμε τα όπλα, έρχεται πάντα και η βοήθεια. 

Την αγάπη μου σε όλους. 

και για βόλτες εδώ: Salonique mon amour  

(σήμερα πάμε Άθωνος)