Fanζειν

Ένα ευτράπελο μπορεί να σταθεί αφορμή για να έρθεις αντιμέτωπος με πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα. Το δικό μου ευτράπελο που στάθηκε και αφορμή για να στείλω συμμετοχή στης Αριστέας, σχετίζεται με την συμπεριφορά και την αυτοέκφραση και συγκεκριμένα με τον τρόπο με τον οποίο κάποιος/α εκφράζει την ερωτική του διάθεση. Λογικό και ανθρώπινο οι χώροι διασκέδασης να συνδέονται κυρίως με την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Το πώς όμως κάποιος ή κάποια θα επιλέξει να δείξει ότι είναι διαθέσιμος ή διαθέσιμη πάντα με προβλημάτιζε.  Πείτε με συντηρητική, κομπλεξική ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά αφήστε με να θεωρώ πως το νούμερο ένα προσόν σε έναν άνθρωπο είναι το κυμπαριλίκι του. Η αρχοντιά του δηλαδή και η αξιοπρέπεια του, το μέτρο και οι ισορροπίες που κρατάει σε όλα τα πράματα. Τα άκρα πάντα με τρόμαζαν. Ανέκαθεν με τρόμαζαν οι σεμνότυφοι άνθρωποι, ανέκαθεν με τρόμαζαν και οι αχαλίνωτοι άνθρωποι. Μα θα μου πεις οι άνθρωποι είναι  πιεσμένοι, οι καιροί είναι αλλοπρόσαλλοι , οι σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες και περίπλοκες, η μοναξιά είναι μάστιγα,  κάποιοι άνθρωποι πάλι αντιμετωπίζουν και κάποια θέματα ψυχολογικής φύσεως.. ναι τα λαμβάνω όλα υπόψη μου και απλά φροντίζω να κατανοώ την εποχή. Να κατανοώ  το τι συμβαίνει γύρω μου όχι για να αρχίσω να κρίνω και να επικρίνω αλλά για να ξέρω κι εγώ πού και πώς θα βαδίσω σαν αυριανός  γονιός.

Ειδικά μετά και το τελευταίο τραγικό συμβάν με τον μανιακό που γάζωσε τους θαμώνες ενός μπαρ επειδή τον απέρριψε η χορεύτρια, θεωρώ πως έρχεται ακόμα πιο δυναμικά στο προσκήνιο το ζήτημα της πρόκλησης. Ως ποιο βαθμό η πρόκληση σε δημόσιο  χώρο θεωρείται δικαίωμα; Ως ποιο βαθμό η πρόκληση θεωρείται θεμιτό μέσο διαφήμισης ενός μαγαζιού;  Ίσως ένας πολύ σοβαρός λόγος που έκοψα δια ροπάλου την νυχτερινή διασκέδαση σε κλαμπάκια είναι και αυτός.  Το ζήτημα της χύμα αισθητικής που έχει γίνει πλέον μάστιγα. Κάποτε όποιος ήθελε να παρακολουθήσει συγκεκριμένα θεάματα πήγαινε σε συγκεκριμένα μαγαζιά που λειτουργούσαν κατά τέτοιο τρόπο. (μαγαζιά στιγματισμένα με την ρετσινιά του υποκόσμου και της πάσης φύσεως εμπορίας) Πλέον αυτό, πάντα με το πρόσχημα της αναδουλειάς έχει γίνει θεσμός στη νύχτα.  Πας ωραία και καλά να ακούσεις κάπου λίγη μουσική, να δεις λίγο κόσμο, να ρίξεις και μια γυροβολιά ανάλογα με τα ακούσματά σου και τσουπ πετάγονται και κάτι χορευτές  και χορεύτριες πάνω στο μπαρ με τα σώβρακα (στην καλύτερη των περιπτώσεων).

Εεεεε  Basta seniore e siniori ! Φτάνει! Όχι άλλο δεν θα πάρω ευχαριστώ!  Προσωπικά τον οβολό μου δεν τον ρίχνω άλλο πια για να συντηρείται  αυτό το χάλι. Αντίο σας! Μια μπυρίτσα, ένα κρασάκι κάπου ήσυχα κι ωραία και πάλι πίσω σπιτάκι μου!

Και εδώ η συμμετοχή (να με συμπαθάτε για τις γλαφυρές περιγραφές, ήταν κωμωδία το θέμα της Αριστέας)

Fanζειν

Το ραντεβού ήταν στις  δέκα  κι άντε με τις καθυστερήσεις  των αστικών πες καλές δέκα και μισή. Η μία η φιλενάδα η Μελαχρινή είχε ρεπό από τη δουλειά και η άλλη η Ξανθιά είχε ρεπό γενικώς. Φιλενάδες αυτοκόλλητες αναντάμ παπαντάμ από τα γεννοφάσκια τους  ακόμα, είχαν σταματήσει προ πολλού να λένε στους άλλους πόσα χρόνια είναι μαζί για να μην καρφώνουν την ηλικία τους, μικρή κατά τα άλλα, κοντά στα πρώτα άντα αλλά ξέρετε πως είναι αυτά με τα γυναικεία κόμπλεξ.

Η Μελαχρινή ήταν η τεχνοκράτισσα της υπόθεσης, με τετράγωνη λογική και  οργανωμένη ντουλάπα.  Προληπτική διατροφή για να μη πάρει ποτέ της βάρος, κομπόδεμα στην άκρη και αποθέματα από ζυμαρικά και ξύδια στο ντουλάπι της κουζίνας για τις δύσκολες μέρες που πάντα χτυπούν την πόρτα ενός σπιτικού. Η Ξανθιά πάλι ήταν η νταρντάνα της υπόθεσης. Ψηλή με μεγάλη διάπλαση, μονίμως σε δίαιτα για να χάσει βάρος, αλλά από μυαλό ελαφριά σαν πούπουλο. Χαζό παιδί χαρά γεμάτο, τουλάχιστον για αυτούς που την ήξεραν καλά! Και  κοντά στην επίκτητη αδερφή της μπορούσε πάντα να είναι ο εαυτός της και να απελευθερώνεται από το επιβλητικό παράστημά της. 

Κοινό τους χαρακτηριστικό τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια και η  πλούσια μακριά κώμη τους. Κατάμαυρα και γυαλιστερά τα μαλλιά της Μελαχρινής, κατάξανθα κι αστραφτερά τα μαλλιά της  Ξανθιάς. Όταν βρίσκονταν οι δυο τους, τα λόγια ήταν περιττά αφού μιλούσαν πάντα με τα μάτια. Με την άνεση της μακροχρόνιας φιλίας και την αυθάδεια των ανθρώπων που έχουν σταθεί ευλογημένοι στην αγάπη των ξένων (γιατί είπαμε από πατρική οικογένεια καπούτ) άραξαν στο γωνιακό καφέ του πεζόδρομου στην Καρόλου Ντυλ. Μικρό, συμμαζεμένο, με στυλάκι αλά παριζιέν και νότα ολίγον θεατράλε, μουσικούλα ψαγμενέ και θαμώνες που έγραφαν στο κούτελο τους «έχω δεκαπέντε μεταπτυχιακά και άδεια τσέπη». 

Ο κόσμος δεν είχε ακόμα μπουκάρει στο μαγαζί και η περατζάδα στη χειμωνιάτικη Θεσσαλονίκη ήταν όλη δική τους. Καφεδάκι και περιοδικάκι μέχρι να ανοίξει το μάτι και σκόρπιες προτάσεις ανάμεσα στα χασμουρητά. 

Η Ξανθιά, βλαμμένη όπως ήταν πάντοτε, πήρε ένα free press έντυπο για να ξεφυλλίσει ,χωρίς να δώσει βάση στο εξώφυλλο. Fanζειν έγραφε απ’ έξω και είχε κάτι γυμνασμένα παλουκάρια να ποζάρουν με φόντο μοβ neon λάμπες.

-Α,  συγκρότημα θα ναι από αυτά τα house τα ψαγμένα.

Ανοίγει το τευχάκι και πέφτει σε κάτι συνεντεύξεις. Πάλι δεν ήξερε κανέναν.

-Τι στο @#^*!@$^  ντιπ άσχετες είμαστε με την ζωή στην πόλη;

 Πάει μια σελίδα παρακάτω βλέπει έναν ημίγυμνο νεαρό με κοιλιακούς φέτες να παλεύει με κάτι κύματα.

-Μπα;;;  Άρχισαν να βάζουν και αγόρια στις διαφημίσεις εκτός από τσίτσιδες μοντέλες;

Προχωράει, πέφτει σε κάτι βιβλιοπροτάσεις, μετά σε κάτι δισκοκριτικές. Μετά  λίγη ανδρική μόδα με κάτι γυμνασμένους. Μετά λίγο cinema, συναυλίες, συνεντεύξεις και πάει λέγοντας και στο τέλος, μα στο πολύ τέλος, κάτι κοσμικά.

-Ρε μαλάκα, λέει στην Μελαχρινή, εδώ μέσα δεν έχει ούτε μια γυναίκα για δείγμα! Τι σόι περιοδικό είναι αυτό; Ουάου!!!

Κάνει να κοιτάξει και η Μελαχρινή γεμάτη απορία.

-Αχ καλέ ναι! Μόνο άνδρες έχει!

Ξαναγυρνάει η ξανθιά στο εξώφυλλο, διαβάζει Fanζειν, περνάει στα γρήγορα άλλη μια φορά τις σελίδες και όλα της φαίνονται νορμάλ.

-Ποιος ξέρει ίσως να είναι εναλλακτικό περιοδικό…

Και κάπου εκεί φτάνει επιτέλους στην τελευταία σελίδα, αφού είχε προηγουμένως εντοπίσει καμιά δεκαριά ημίγυμνους άνδρες χωρίς να της έχουν κινήσει την υποψία.

-Ρεεεεεεεεε μαλάκααααααα κοίτα αυτόν ρε!

-Ποιον καλέ;

-Αυτόν τον αγιο-Βασίλη πάνω στο μπαρ!

Κι εκεί μπροστά στα αθώα κι έντρομα μάτια της είδε έναν γενειοφόρο μουστακαλή με μίνι αγιο-βασιλιάτικο glam φόρεμα και τρίχα κάγκελο να χορεύει πάνω στο μπαρ με τα αχαμνά του σε κοινή θέα κι από κάτω πέντε έξι ακόμα χαρωπούς μαντραχαλάδες να χαζεύουν τα δασύτριχα αμελέτητά του…

-Ρε συ;;; Πάμε καλά;;;

Ξαναγυρνάει υποψιασμένη πια στο εξώφυλλο και διαβάζει πλέον καθαρά:

F A G ζ ε ι ν

- Ε πάει θα τρελαθώ! Εγώ νόμιζα πώς μόνο οι χαζογκόμενες  τσιτσιδώνονται στα club, δεν ήξερα ότι το κάνουν και οι άντρες! Κοίτα να δεις τι γίνεται στον έξω κόσμο! Κι εκεί που φοβόμουν μην κάνω κόρη και δε μπορέσω να τη συμμαζέψω, τώρα θα φοβάμαι  μη κάνω και γιο;;

Κι από κείνο το πρωί, η χαζοξαθιά και η κρυφοξανθιά Μελαχρινή φιλενάδα της, περισσότερο σοφές από ποτέ, κατέρριψαν κάποια στερεότυπα που είχαν στο μυαλό τους και  συνειδητοποίησαν  πως δεν πρέπει να παίρνει όρκο κανείς για τίποτα!

Μερικούς μήνες αργότερα ένας φίλος της Ξανθιάς, της εξομολογήθηκε πως μάλλον προτιμάει τα αγόρια… Και η χαζοξανθιά του είπε πως ότι κι αν επιλέξει να κάνει τελικά στη ζωή του, πρέπει να το κάνει πάνω από όλα με σύνεση, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό… 

ΥΓ. Το ζητούμενο του κειμένου που είναι αληθινό περιστατικό, δεν είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ανθρώπων (πολύ ευαίσθητο και δύσκολο πεδίο ) αλλά ο τρόπος που δηλώνει κάποιος/α την διαθεσιμότητα του. Έτσι για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις. 

Φιλάκια!!!!!