Δεν είναι μια
τυχαία εικόνα που βρήκα από το διαδίκτυο. Είναι μια αληθινή γωνιά της πόλης που
αντίκρισα σηκώνοντας ψηλά το βλέμμα.
Κι ενώ όλοι
ψάχνουμε χίλιους λόγους για να πούμε πως η ζωή μας είναι άσχημη και βρίσκουμε άλλους
τόσους τρόπους για να κάνουμε τη ζωή μας ασχημότερη, κάποιοι βρίσκουν έστω κι
έναν λόγο για να κάνουν τη ζωή τους ομορφότερη.
Αυτό που είδαν τα
δικά μου μάτια ήταν ένα στενάχωρο περιβάλλον
που φώναζε μοναξιά και δυστυχία και μέσα σε αυτό μια ύπαρξη που είχε σαν
παρηγοριά κι ελπίδα δύο τρία καναρινάκια. Μια ύπαρξη που ενώ είχε κάθε λόγο να
αισθάνεται καταδικασμένη, προτίμησε να βρει την ομορφιά στο κελάδημα δυο
πουλιών.
Η ευτυχία
κατακτιέται με μεγάλο αγώνα και δεν είναι αποτέλεσμα καλοτυχίας και προνομίων
που έρχονται στο δρόμο μας. Η ευτυχία είναι το μετάλλιο που παίρνει η ψυχή μας όταν
μέσα στην καταστροφή βρίσκουμε έστω κι έναν λόγο να δοξάζουμε την ομορφιά του
κόσμου…
ΥΓ. Συγκινήθηκα πολύ και
να ναι καλά αυτός ο άνθρωπος που ζει πίσω από αυτό το παραθυράκι. (η ανάλυση
μου είναι κακή αλλά ο σκοπός είναι το περιεχόμενο) Να γιατί αγαπώ τόσο πολύ την Θεσσαλονίκη μου, γιατί επιμένει...
Αν περάσεις κι εσύ από τη Βασιλέως Ηρακλείου στην Αριστοτέλους, σήκωσε το βλέμμα σου σε αυτόν τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι...
Αν περάσεις κι εσύ από τη Βασιλέως Ηρακλείου στην Αριστοτέλους, σήκωσε το βλέμμα σου σε αυτόν τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι...
Να
παραδειγματιστούμε μικρά και μεγάλα παιδιά μου και να πάρουμε κουράγιο, ο
καθένας στο μέτρο που το χρειάζεται.
ΥΓ2. Και κάπου εδώ
θυμήθηκα κι αυτό το τραγούδι που μου το τραγουδούσε ο παππούς μου κάθε φορά που
στεναχωριόταν.
Μην κλαις και μη
λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε
φτωχοί
του κόσμου η
βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε
μοναχοί
Τα σπίτια είναι
χαμηλά
σαν έρημοι
στρατώνες
τα καλοκαίρια μας
μικρά
κι ατέλειωτοι οι
χειμώνες
Μην κλαις και μη
φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε
φτωχοί
του κόσμου η
απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για
μας μια Κυριακή
Την αγάπη μου
Heips
ΑπάντησηΔιαγραφήI like this post, The window is lovely with hanging cages.
And the last image is so colorful.
Take care :D
Thank u Eila!!!!! I wish i had a better camera... : )))
ΔιαγραφήΜην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει θα έρθει και για μας μια Κυριακή Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ Χριστίνα
τραγουδάρα έτσι; από τις λίγες! καλό βράδυ φίλε μου!
ΔιαγραφήH oμορφιά υπάρχει συχνά στα πιο παράξενα μέρη... Αρκεί να έχεις το μάτι να τη δεις. Εσύ το έχεις, όπως φαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου
Γεια σου Κούνελέ μου! Το ψάχνω ακόμα μη νομίζεις.. εξασκούμεθα!
ΔιαγραφήΤι διαφορά που κάνει μια γλάστρα, ένα κλουβάκι ακόμα και στο πιο μικρό χώρο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει δώσει ωραία πινελιά ο ένοικος αυτός!! Ωραίο πράγμα να επιμένεις στην ζωή και στο χρώμα!!
Γεμάτο νοημα και το τραγούδι!!!! Να σαι καλά Χριστίνα μου!!
Σε φιλώ και καλό σου βράδυ!!
έτσι έιναι, κι ένα μιρκό πραγματάκι κάνει τη διαφορά! Φιλάκια καλή μου!!!!!!!!!!!!!
Διαγραφή"Η ευτυχία κατακτιέται με μεγάλο αγώνα και δεν είναι αποτέλεσμα καλοτυχίας και προνομίων που έρχονται στο δρόμο μας." τεράστια κουβέντα είπες και μπράβο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι αυτό με συγκινεί απίστευτα μαζί με το Βρέχει στη φτωχογειτονιά μου.
Πολλά φιλιά!!!
Κι αυτό ναι, άλλο άσμα κι αυτό! Πάμε για τα καλύτερα Κατερινιώωωωωωωωωω
ΔιαγραφήΣτην αρχή, η επιπόλαιη ματιά βλέπει πόση ασχήμια υπάρχει σε μια τόσο όμορφη πόλη... και μετά, focus σ' αυτές τις δυο πιτσίλες που 'ναι χρώμα, ήχος και ζωή! Κι όλα αλλάζουν, γιατί τελικά... ακόμη και σ' αυτό που τα μάτια βλέπουν άσχημο, η ουσία είναι τόσο "κραυγαλέα" που κανείς αναρωτιέται πώς δεν σκόνταψε πάνω της αμέσως, πριν από καθετί άλλο! Ξέρεις τι μου 'φερε στο μυαλό; Τον "Μικρό Πρίγκηπα"... Βλέπεις μόνο με την καρδιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος ζει εκεί, βλέπει μόνο με την καρδιά!
Τέλειο το έργο της Wronska!
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι, Ανδρομέδα μου!
Κοίτα πόσο φως κελαηδά εκεί...
Φιλιά, καλό ξημέρωμα να έχουμε! ❤
Πολλές αντιθέσεις σε αυτή την πόλη που σε κάθε γωνιά της ακόμα και στα ''καλά'' προάστια ο πλούτος και η φτώχεια πάνε πάντα αντάμα και πάντα ανακυκλώνονται. Όλοι μαζί αχταρμάς κι αυτό είναι το ωραίο.
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ Ρούλα μου που πέρασες!
όλα μέσα στη ζωή είναι άλλος μένει στις βιλάρες και άλλος πίσω από αυτό το παραθύρι με τα καναρινάκια του για θέα... την υγεία τους τουλάχιστον να έχουν και αγάπη .. καλημέρα με ελπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν! Τουλάχοστον να είναι γεροί!
ΔιαγραφήΓεια σου Νικόλα μου!
πω πω αυτη η φωτο μιλαμε λεει τοσα πολλα! εμπνευσις! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα φιλη μου!
Να σαι καλά καλό μου κορίτσι!
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά κοπέλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ συγκινήθηκα!
Τα φιλιά μου♥
Σνιφ! Φιλάκια Αριστάκι μου!!!
ΔιαγραφήΥπέροχη εικόνα και υπέροχες οι σκέψεις σου πίσω από αυτήν. Πάντως εμένα μου θύμισε πιο πολύ γειτονιά του Χονγκ Κονγκ και όχι της Θεσσαλονίκης :) (παλι καλά για την τέντα με τα Ελληνικά από κάτω!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου
Έχείς δίκιο ! Ναι! έτσι είναι χωμένοι σε διαμερισματούδια και τα καναρινάκια τους παρέα.!
ΔιαγραφήΓεια σου Κορίτσι!!!
Υποκλίνομαι στη σημερινή σου ανάρτηση ψυχή μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ και να'ξερες που με πήγες..αχ..
εκεί τριγύρω...χρόνια..τριγυρνούσα..
"Βομβίδια"... μα τι λες?..
με μπούκοβο...και η παρέα να πετάει..
το μπούκοβο..σε τρελά κέφια..ο ένας στον άλλον..
αντί..χαρτοπετσετών..
πω..πω..
υπέροχη η εικόνα...
και τα πολύχρωμα κλουβιά..
την ανεβάζουν στα Ύψη..
μαζί με τη μνήμη μου..και την καρδιά μου..
που πετάνε..πάνω από Σαλονίκη
σε φιλώ!!
Εγώ ακόμα να κάτσω στα Βομβίδια για φαγητό, αλλά τα Χριστούγεννα με τον τρελό το σαματά επιβάλεται!!!
ΔιαγραφήΗ Σαλονική σε χαιρετά και σου κρατάει Θέση Ιώ μου!!!
Αγαπημένη μου Ανδρομέδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ελπίδα και απέραντη αισιοδοξία, βγαίνουν από την σημερινή τρυφερή σου ανάρτηση!!!
Όσο για το τραγούδι, μ αγγίζει πάντα, όποτε κι αν το ακούσω!!!
Σ΄ευχαριστώ!
Φιλάκια
Μάγδα μου! Την ψυχούλα στο παραθύρι να ευχαριστήσουμε που μακάρι οι ευχές όλων μας να την πάνε σε ένα όμορφο μπαλκονάκι με γλαστρούρες και θέα!
ΔιαγραφήΤην αγάπη μου!!!!!!!
Τρομερή η φωτό σου (και την απογείωσε το τραγούδι), Χριστίνα! Πόσες σκέψεις γεννάει... Θα της έβαζα τον τίτλο "φυλακισμένες ψυχές"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι να τρελαίνεσαι με τα ελάχιστα που μπορούν να ομορφύνουν τη ζωή μας και αρνούμαστε ή δεν μπορούμε να τα κάνουμε.
"Μην κλαις και μη φοβάσαι"....
Φιλιά!!!!!!!!!
Επί της ουσίας μόνο όταν μπορείς να αντέξεις τη φτώχεια σου μπορείς να την ανατρέψεις. Αυτό μου λεν τα παραδείγματα τριγύρω μου. Θέλει τέτοιο τσαγανό και τέτοιο ρομαντισμό.
ΔιαγραφήΑλεξάνδρα μου καλή δύναμη!
Πολλά πολλάαα φιλιά!!!!!!
Τι ωραίο τραγούδι, το λατρεύω και από εκτέλεση Μποφίλιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι στιγμές που οι φόβοι και τα άγχη μας φαντάζουν χαζά, γιατί άλλοι άνθρωποι έχουν προβλήματα σοβαρά και όμως αντέχουν, παλεύουν!
Είναι μάχιμοι όπως είχες πει σε μια παλαιότερη ανάρτηση. Και εντέλει αν κάτι θέλω να κρατήσω από την ανάρτηση σου, είναι η δύναμη ψυχής.
Σε γλυκοφιλώ! :)
Ναι Μαρινάκι μου, κάποιοι άνθρωποι είναι σαν φάροι στις ζωές μας. Κάποιο αντέχουν πολλά για να μπορούμε κι εμείς να παίρνουμε δυνάμες για τα λίγα που κουβαλάμε..
ΔιαγραφήΝα σαι καλά κορίτσι μου και να επιμένεις Χριστουγεννιάτικα! Όπως είπαμε!!!!
Μα καλά που το πρόσεξες......τι όμορφο που είναι....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το έχω στο νου μου αν περάσω από εκεί....!
Τι γλυκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αφησω το μυαλο μου να ταξιδεψει θα φανταστω ενα ζευγαρι ηλικιωμενων να μενουν εκει με συντροφια τα καναρινακια τους... :)