Η Όλγα είναι ένα κορίτσι που μόλις έχει πατήσει τα τριάντα. Δεν έχει σπουδάσει κάτι, ούτε έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή της. Ίσως να μην τελείωσε καλά, καλά και το σχολείο. Την γνώρισα πριν μερικά χρόνια όταν ήρθε να μείνει στην παλιά μου γειτονιά στην Άνω πόλη. Τα σπίτια μας ήταν σχεδόν αντικριστά. Κάθε φορά που έβγαινα στο δρόμο εκείνη με έβλεπε από το μπαλκονάκι της και φώναζε δυνατά:
«Γεια σου Χριστίνα! Σ’ αγαπώ πολύ.»
- «Γεια σου Όλγα μου! Κι εγώ σ’ αγαπώ!» της απαντούσα και πήγαινα στις δουλειές μου.
Καμιά φορά όταν έβγαινε κι εκείνη για τον περίπατό της, καθόμασταν στη γειτονιά και τα λέγαμε.
Η άρθρωσή της ήταν πάντα λίγο ψευδή και πολλές φορές μου έπαιρνε λίγη ώρα για να την καταλάβω. Η αγαπημένη της συνήθεια ήταν να αγοράζει περιοδικά και να τρώει σοκολάτες και γαριδάκια. Αγόραζε περιοδικά μόδας για να χαζεύει τις φωτογραφίες με τις ωραίες κοπέλες που φορούσαν όμορφα φορέματα.
Η συνέχεια εδώ
Κι αυτός είναι ο ''καλός'' κακός μου τραπεζίτης που με βοήθησε να περάσω το μάθημα των εικαστικών. Με τα πινέλα ξανά στα χέρια μετά από καιρό...
Ακριλικά σε καμβά 40Χ60cm
Τα χρώματα δεν φαίνονται καλά σε αυτήν την λήψη αλλά τη γενική άποψη την παίρνετε.
Ο τραπεζίτης φοράει τη μάσκα του Μαύρου Θανάτου που φόραγαν οι γιατροί του Μεσαίωνα στα χρόνια της Πανούκλας. Νομίζω καταλαβαίνετε τη σκοπιμότητα της στιλιστικής μου παρέμβασης...
«Γεια σου Χριστίνα! Σ’ αγαπώ πολύ.»
- «Γεια σου Όλγα μου! Κι εγώ σ’ αγαπώ!» της απαντούσα και πήγαινα στις δουλειές μου.
Καμιά φορά όταν έβγαινε κι εκείνη για τον περίπατό της, καθόμασταν στη γειτονιά και τα λέγαμε.
Η άρθρωσή της ήταν πάντα λίγο ψευδή και πολλές φορές μου έπαιρνε λίγη ώρα για να την καταλάβω. Η αγαπημένη της συνήθεια ήταν να αγοράζει περιοδικά και να τρώει σοκολάτες και γαριδάκια. Αγόραζε περιοδικά μόδας για να χαζεύει τις φωτογραφίες με τις ωραίες κοπέλες που φορούσαν όμορφα φορέματα.
Η συνέχεια εδώ
Κι αυτός είναι ο ''καλός'' κακός μου τραπεζίτης που με βοήθησε να περάσω το μάθημα των εικαστικών. Με τα πινέλα ξανά στα χέρια μετά από καιρό...
Ακριλικά σε καμβά 40Χ60cm
Τα χρώματα δεν φαίνονται καλά σε αυτήν την λήψη αλλά τη γενική άποψη την παίρνετε.
Ο τραπεζίτης φοράει τη μάσκα του Μαύρου Θανάτου που φόραγαν οι γιατροί του Μεσαίωνα στα χρόνια της Πανούκλας. Νομίζω καταλαβαίνετε τη σκοπιμότητα της στιλιστικής μου παρέμβασης...
η στυλιστικη παρεμβαση ειναι σουπερ! ειδικα η μυτη κορακα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήνα πας στην παλια σου γειτονια και να ζησεις και παλι ομορφες στιγμες ευχομαι!
φιλακια πολλα! καλο σκ να εχεις!
Καλό σου/κού καλή μου!!!
ΔιαγραφήΈνα έργο τέχνης, μια έντονη διαμαρτυρία! Το πόσο μου αρέσει όταν η Τέχνη σκύβει πάνω από τα "κοινά" δεν λέγεται! Όσο για την αναφορά σου στην Όλγα έμεινα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το κείμενο...αν και είμαι μεγάλη μερικά πράγματα ακόμη με αφήνουν άφωνη και με ξεπερνάνε!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))) τι να πώ τώρα Χριστινάκι; να χαμογελώ χαρούμενη!
Διαγραφήμου αρεσει ο τραπεζιτης! και τον εκανες οπως τον βλεπουν οι περισσοτεροι νομιζω! καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))) Να σαι καλά Ζίνα μου!
ΔιαγραφήΗ αγάπη κάνει θαύματα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίος ο τραπεζίτης σου...!
Καλό σαββατοκύριακο :)
:)))) Πολλά χαμόγελα για ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ καλή μου!
Είσαι καταπληκτική! Συγγραφέας, καλλιτέχνης! Όλα θα πάνε τέλεια Χριστίνα μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεεε πόσα φιλιά πρέπει να σου δώσω;;; με έκανες παντζάρι! :))) Φιλάκια συνονόματη !!!
ΔιαγραφήΑπεικονισες με τον καλυτερο δυνατό τρόπο τον τραπεζίτη! Μπράβο! Μια επίσκεψη στην παλιά μας γειτονιά πολλές φορές είναι απαραίτητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να το δρομολογήσω!!! Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη Νατάσα μου!
ΔιαγραφήΠόσο αληθινή αυτή η ιστορία της Όλγας! Όταν συναντάω τέτοιους ανθρώπους, πάντα αναρωτιέμαι πόσο άρρωστοι είναι αυτοί σε σχέση με τους... τραπεζίτες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκλπηκτική η έμπνευση του τραπεζίτη! (Και ο συνδυασμός πράσινου - μπλε είναι αγαπημένος μου!)
Φιλιά!!!!!!!
Νομίζω πως έχεις ταλέντο στο γράψιμο. Αυτό φάνηκε από τη πρώτη φορά που διάβασα κάτι δικό σου!Είναι πολύ μεγάλο ταλέντο να μπορείς να μεταφέρεις όχι λέξεις...αλλά συναισθήματα στο χαρτί σου. Μπράβο σου Χριστινάκι<3
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια συγκινητική ιστορία της διπλανής πόρτα, που αν δεν τολμήσεις να την χτυπήσεις δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πονάει εκεί μέσα! Υπέροχη η απόδοσή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πίνακας εξαιρετικός και ταιριάζει απόλυτα στην σύγχρονη κατάσταση!
Μπράβο, Χριστινάκι!
Πραγματικά πολύ όμορφος ο τρόπος που μας χάρισες την ιστορία της Όλγας. Σαφέστατα έχεις ταλέντο στο γράψιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα γνώρισα δυο διαφορετικές πτυχές σου, κι αυτό σε μία μόνο ανάρτηση! Και συγγραφέας, και καλλιτέχνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυτάλαντό μου πλάσμα, μπράβο! Πίνακας και κείμενο είναι εξαιρετικά.
Φιλιά!
Η ιστορία της Όλγας πολύ με συγκίνησε!!! Ο τραπεζίτης μοναδικός!!! Τον απέδωσες τέλεια Χριστίνα μου!! Εγώ τη μάσκα τη βλέπω σαν μύτη γερακιού έτοιμη να κατασπαράξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα, σούπερ ο τραπεζίτης αλλά και η Όλγα φυσικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή