Πάρης και Μαργαρίτα
Κάθε βράδυ η
Μαργαρίτα, πάντα λυπημένη,
άλλαζε διαδοχικά
τα κανάλια το ένα μετά το άλλο.
Έτρωγε τη
φρουτοσαλάτα της, έπινε το τσάι της κι όταν τυλιγόταν στην κουβέρτα της
φανταζόταν πως κάποιος ερχόταν να τη σκεπάσει.
Άδεια η διπλανή
θέση του καναπέ, άδεια και η κρεβατοκάμαρα.
«Βράδυ είναι θα
περάσει» σκεφτόταν.
«Αύριο πάλι στη
δουλειά θα ξεχαστείς.»
Δεν ήταν όμορφη
ποτέ η Μαργαρίτα.
Δεν είχε πλούσια
μαλλιά, μήτε λεπτή μέση.
Δεν είχε χέρια
απαλά, μήτε ωραία πόδια.
Κι έτσι κάπως
συνήθισε να είναι μόνη.
Συνήθισε να
πιστεύει πως της αξίζει να είναι μόνη…
Έκανε να αλλάξει
πλευρό και κοίταξε τις κουρτίνες.
«Να θυμηθώ αύριο
να τις αλλάξω…»
Η Μαργαρίτα
ξύπνησε το πρωί, πήγε στη δουλειά κι ύστερα στα μαγαζιά για να αγοράσει καινούριες
κουρτίνες.
Όχι από εκείνες τις γκρίζες, τις μουντές,
αλλά από εκείνες
τις άλλες, τις πολύχρωμες, τις αστραφτερές!
«Επιτέλους μια
ωραία αλλαγή στο σπιτικό μου!»
Κι έτσι όπως πήρε
και πάλι το δρόμο της επιστροφής,
συνάντησε στο
δρόμο της δυο πονεμένα μάτια.
Ένα ταλαιπωρημένο
κουτάβι που ζητιάνευε για λίγο ψωμί ή ένα χάδι.
Δεν ήταν όμορφο
κουτάβι.
Δεν είχε ωραίο
τρίχωμα, μήτε ωραία μούρη.
Κανένας δεν το
άγγιζε ούτε καν γυρνούσε να το κοιτάξει.
Και τότε κάτι
μέσα της ράγισε και ήθελε να κλάψει…
Έβγαλε τις κουρτίνες
από τη τσάντα και μ αυτές τύλιξε το κουτάβι.
Το έσφιξε ζεστά
στην αγκαλιά της και το κουβάλησε ως το κτηνιατρείο της γειτονιάς.
Πρώτη φορά
έμπαινε στη ζωή της σε κτηνιατρείο και πρώτη φορά συναντούσε τον Πάρη, τον κτηνίατρο
της γειτονιάς της.
Δεν ήταν όμορφος.
Δεν είχε πλούσια
μαλλιά, μήτε ωραία δόντια.
Δεν είχε επίπεδη
κοιλιά, μήτε καλοφτιαγμένους ώμους.
Κι έτσι είχε
συνηθίσει κι εκείνος να είναι μόνος.
Μα σαν είδε τη
Μαργαρίτα με το κουτάβι αγκαλιά,
μέσα του κάτι σκίρτησε κι ήθελε να κλάψει…
Κι από κείνο το
απόγευμα, ο Πάρης και η Μαργαρίτα έγιναν ζευγάρι κι όλοι έλεγαν στη γειτονιά
πως κάτι είχε αλλάξει…
(από τη συμμετοχή μου στο Συμπόσιο της Αριστέας.. :)) )
Αν θέλετε και κάτι ακόμα, δεν έχετε παρά να κλείσετε τα μάτια μαζί μου...
ΥΓ. Σας έχω αφήσει πολλές μέρες χωρίς καφέ... αλλά τον έχω στο μπρίκι!
Να μου είστε καλά!!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ η συμμετοχή σου , Χριστινάκι !!!!! Με συγκίνησε πολύ - την ξεχώρισα ανάμεσα σε πολλές άλλες ωραίες συμμετοχές !!!!!! ΜΠΡΑΒΟ !!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαρσιτώωωω Νίκη μου!!!
ΔιαγραφήΔυο όμορφες ψυχές συναντήθηκαν!!! Γιατί εκεί βρίσκεται η ομορφιά, στην ψυχή, στο χάδι, στο νοιάξιμο. Τρυφερό το ποίημά σου, Χριστινάκι, και με happy end! Ξέρω περιπτώσεις που μένουν έτσι για πάντα μόνοι κι είναι κρίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο κρίμα; Είναι σκέτη τραγωδία. Εγώ πάλι έχω δει παρόμοιες περιπτώσεις που ανοίξανε τα ομορφότερα και πιο ευτυχισμένα σπιτικά του κόσμου!!! Φιλάκια καρντασίνα μου!
ΔιαγραφήΜπιούτιφουλ!!!! Γράψε μας κι άλλα!!!! Καλό ΣΚ Χριστίνα μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσα θες Χριστινάκι μου!!!
ΔιαγραφήΛοιπόν, τη συμμετοχή την ξεχώρισα, όντως, αλλά δεν την ψήφισα, γιατί, Χριστινάκι, έμοιαζε πολύ περισσότερο με πεζό παρά με ποίημα... Αλλά το θέμα και η απόδοση ήταν συγκινητική! Άσε που ήμουν σίγουρη πως ήταν της Ρούλας της Γάτας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κλείσω τα μάτια κι εγώ, σίγουρα θα συναντηθούμε! Υπέροχο!
Καλέ τι απολογείσαι; Σιγά! Ο τζερτζελές μετράει!
Διαγραφή:))) Κλείσε τα μάτια να πάμε λούνα παρκ!!!
Ήταν όντως συγκινητικό το κείμενο μα θα συμφωνήσω (εγώ ο ειδικός στην ποίηση!) με την "Woman in Blogs" ότι είχε αποδοθεί ως πεζογράφημα. Χωρίς παρεξήγηση ε! Νομίζω πως αν είχε μικρότερες προτάσεις (ως ειδικός μιλώ) ή έμμετρα δοσμένες, θα είχε ξεχωρίσει και σίγουρα θα το είχα ψηφίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Με την ποίηση δεν έχω καμία σχέση. Αλλά καμία όμως! Απλά είναι θέμα οπτικής (ενός άσχετου).
Καλημέρα.
Γιατί έχω εγώ σχέση; χαχαχα Εξού και το ερωτηματικό στην επικεφαλίδα. Αλλά κάπως έτσι γεννιούνται και οι μόδες! Τσίου Πετράν!!!
ΔιαγραφήΝομίζω πως ο Πάρης και η Μαργαρίτα σου κατάφεραν να κλέψουν τις εντυπώσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλάκια Μαρία μου!!! Σ ευχαριστώ πολύ πολύ!
Διαγραφήήρθα για καφέ αλλά με άφησες.... άναυδο φοβερό το απόσπασμα σου μπράβο σου φίλη μου !!!!!!! με ταξίδεψε σε μια όμορφη θλίψη !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))) όπως το είπες Νικόλα μου, θλίψη! Χαίρομαι που σου άρεσε!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο Ανδρομέδα μου και εκτίμησα το ότι είχε χαρακτήρες αληθινούς και καθημερινούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευτυχία έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις...
Έτσι είναι Λίλιά μου! Η ευτυχία έχει τον τρόπο της να μας χτυπάει την πόρτα! Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΕντάξει, εγώ δεν χρειάζεται να πω και πολλά ε; Έδωσα το τριάρι μου (όχι διαμέρισμα!) κι αν γινόταν και παραπάνω! Ενθουσιάστηκα! Πολύ μου άρεσε, κι από τον τίτλο ακόμα! Πάντα τέτοια ομορφιά μου! Φιλιά πολλά-πολλά και καλό σ/κ :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδα το 3αρι Πετρούλα μου και το χάρηκα τριπλά! Μακάρι όλες οι Μαργαρίτες του κόσμου να βρουν ένα πληγωμένο κουταβάκι κ έναν Πάρη!
ΔιαγραφήΦιλάκια καλή μου!!!
Ναι έκλεψε καρδιές η ιστορία σου, πολύ λιτά και ιδιαίτερα δοσμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστινάκι μου σε ευχαριστώ από καρδιάς που αγάπησες και στηρίζεις Συμπόσιο!
Να'σαι καλά κορίτσι μου γλυκό!
Φιλάκια και αγκαλιές ♥
Χαρά μου Αριστάκι μου! Παρούσα σε κάθε σου κάλεσμα!!!
ΔιαγραφήΜουτς!
Εδώ είναι η καρδιά πρωταγωνίστρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό εκείνες τις αγάπες τις άδολες, τις απόλυτα δοτικές...
Μια τρυφερή συμμετοχή, Χριστίνα μου!
Να σαι καλά Γλαύκη μου! Όμορφα το απέδωσες!! Πολλά φιλιά!!!!
ΔιαγραφήΧριστινάκι αγαπημένο, υπέροχη και συγκινητική η συμμετοχή σου!!! Μίλησε κατευθείαν στην ψυχή!!! Φιλιά καλό μας, πολλά πολλά!!!! <3 <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κορίτσια μου! Κι εγώ συγκινούμαι διπλά με τα σχόλιά σας!! Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΤέλειο! Τρυφερό κι αγαπησιάρικο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά τα κουτάβια μας φέρνουν πιο κοντά!
Εύγε Χριστίνα Ανδρομέδα!
Αχ τα κουταβάκια νιώθουν πολλά! Να τα αγαπάμε κι όλα θα γίνονται γύρω μας αγάπη!
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ Αθηνιώ μου!!
Χριστίνα ειλικρινά με έκανες και δάκρυσα........!!!!!! στο λέω απ τα βάθη της ψυχής μου.......! και διάβασα το κείμενό σου και στην Γυναίκα μου εδώ........ και δεν ξέρω για ποιο λόγο συγκινήθηκε και εκείνη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γυρίσαμε και κοιτάξαμε το κουταβάκι, τον Άρη, που βρήκα στο δάσος λίγο πριν τα Χριστούγεννα και το έφερα σπίτι.....Είναι τρομαγμένο, φοβάται τους ανθρώπους δεν τους πλησιάζει.....ποιος ξέρει.....
Η Αλλαγή που έφερε το διήγημά σου και όσα πρεσβεύει με συγκλόνισαν......!!!! Σε ευχαριστώ
Πωπω πόσο συγκινήθηκα τώρα;; Αλήθεια πήρατε το κουταβάκι; Αχ δεν ξέρεις τι αγάπη έχουν να δώσουν τα ζωάκια! Ανατρίχιασα! Να είστε καλά!! Δώσε φιλιά πολλά στο γυναικάκι σου!!! Σε τρεις μέρες το κουταβάκι θα σας κάνει χαρούλες!! Καλό ξημέρωμα!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα αισθήματά σου Χριστίνα. Το κουταβάκι όταν το βρήκα ήταν 2 μηνών, σήμερα είναι στα 4,5 ήδη, ημίαιμο groenendael μπασταρδεμένο Βελγικο λυκόσκυλο, πανέμορφο, και έχει γίνει κομμάτι της οικογένειάς μας. Αχώριστος χαχαχαχαχαχαχα....
ΔιαγραφήΓια μια ακόμα φορά δεν ξεχνώ το κείμενό σου......! με συγκλόνισε κοπέλα μου ειλικρινά.
Όμορφη η έμπνευση -συμμετοχή σου Χριστίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉσουν από τις λίγες συμμετοχές που εμπνεύστηκαν έτσι την αλλαγή.
Και μου άρεσε.
Σε γλυκοφιλώ και σου εύχομαι μια πανέμορφη Κυριακή ♥
Διαφορετική η συμμετοχή σου! Μου άρεσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά μπράβο, Χριστίνα! Καλή σου εβδομάδα!:)
Απ' αυτά που ξεχώρισα και κέρδισαν το ψηφαλάκι μου, και χαίρομαι που έγινε αφορμή για ν' αφήσω το πρώτο μου μήνυμα εδώ (παρότι σε διαβάζω, αλλά σιωπηλά, και παρακολουθώ τα σχόλια που αφήνεις δώθε-κείθε!). Η συμμετοχή σου ντυμένη σε όλες τις αποχρώσεις της ζωής, μα ευτυχώς, στο τέλος, κέρδισαν οι πιο ζεστές. Μας άφησε(ς) μια υπέροχη γεύση, γεμάτη τρυφεράδα κι ανθρωπιά. Να 'σαι καλά - μπράβο σου! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα που γράφεις Χριστίνα μου!!! Το διάβασα ήδη τρεις φορές και θα το διαβάσω κι άλλες. Πολύ συγκινητική και όμορφη ιστορία!!
ΑπάντησηΔιαγραφή