Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χοντρό είναι το μάτι σου...




Τι υπονοείς όταν λες πως είμαι πιο χοντρός κι από αρκούδο; 


Τι εννοείς όταν λες πως δεν μπορώ να κρυφτώ πίσω από τη γλάστρα;


Τι εννοείς όταν λες πως δε χωράω στο κρεβάτι μου;


Πρόσεξε τα λόγια σου! Θα με χάσεις και θα κλαις! Είμαι ένας κούκλος και απαιτώ να μου καθαρίσεις αυτό το αυγό. Το θέλω τώρα!



Τι;;;; Δίαιτα; Ποιος μίλησε για δίαιτα;



 
Καλά μιλάμε θα τα φάω όλα εδώ μέσα!

 
Δε θα αφήσω κουβέρτα για κουβέρτα!


Φύγε δε σε θέλω!


Δε θέλω να σε ξέρω πια!


Δε σ’ αγαπώ πια πώς το λένε;


Δε μπορώ με πλήγωσες!


Άσε με να κοιμηθώ.


Όταν σηκωθώ ίσως να σε συγχωρέσω.


Ξέρεις τι όνειρο είδα; Ότι με πήρανε σε άλλο σπίτι και με αγαπούσανε πιο πολύ από σένα και μου έδιναν δύο κονσέρβες την ημέρα παλιοτσιγκούνα!


Στο λέω ξεκάθαρα κυρία μου πως δε θα ξαναβρείς τέτοιο γατί σαν εμένα…

Σχόλια

  1. Χαχαχαχαχαχα τι τελεια ολα και ποσο ομορφα τα ταιριαξες με τις λεζαντες :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή Σαρακοστή Χριστίνα μου! Είναι κουκλάαααααακι ο γατούλης!!! Το Μανωλάκι μου αγαπάει πολύ τα γατάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Σαρακοστή Ειρήνη μου! Πάρ του ένα ψιψίνι να χαρεί! Είναι πολύ γλυκά τα γατάκια, μακάρι να μπορούσα να πάρω.! :(((

      Διαγραφή
  3. Απολαυστική ανάρτηση Χριστίνα!!! Μπράβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Χριστινιώ!! Μου έφτιαξες την ημέρα....Χαχαχα.. !!! Κούκλος ο γάτος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χι, χι, χι! Ωραίος ο γατούλης!!! Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...