Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα αστέρια των δρόμων



Πόσα φρικτά πράγματα ακούσαμε και πάλι στις ειδήσεις; Ο πόνος και η δυστυχία πουλάνε στα κανάλια. Υπάρχει όμως πολλή ομορφιά τριγύρω μας που σπάνια θα την παρατηρήσει κανείς. Άνθρωποι αλλιώτικοι ,που θαρρείς είναι φερμένοι από άλλο κόσμο. Άνθρωποι που το άστρο τους δεν φέγγει στις μεγάλες οθόνες αλλά περιπλανιέται στους δρόμους, μέσα στο ανυποψίαστο πλήθος. Άνθρωποι που μοιράζονται το ταλέντο τους απλόχερα και σκορπίζουν τριγύρω τους νότες χαράς.




Ετικέτες

Σχόλια

  1. Unknown18 Ιουνίου 2014 στις 1:22 π.μ.

    I like every street art. Always stop when someone sings, plays. Always photograph when I see graffiti or murals.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιω Τζίντα18 Ιουνίου 2014 στις 10:04 π.μ.

    Καλημέρα Χριστίνα,
    πολύ όμορφο θέμα.. να δεις και την ταινία "Once".. θα σου αρέσει πολύ!
    σου δίνω μια ιδέα εδώ... http://taxidemoi.blogspot.gr/2014/05/blog-post_1853.html

    Φιλιά , Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή18 Ιουνίου 2014 στις 9:45 μ.μ.

      Γεια σου Ιώ! Πολύ αγαπημένη ταινία! Την είχα δει μόλις είχε βγει και δεν μπορούσα να συνέλθω από την συγκίνηση!

      Διαγραφή
  3. Maria Fe19 Ιουνίου 2014 στις 1:08 π.μ.

    Πάντα απορουσα για ποιο λογο να βγαινουν και να καθονται στον δρομο περιμένοντας την βοηθεια τψν περαστικων..Ποση ομως θα μπορουσαν να παρουν κανοντας αυτο το πραγμα ?
    Στην πορεία καταλαβα πως... ..και η αγαπη τους για την μουσική ειναι τοσο μεγάλη που και τιποτα να μην καταφερουν...εχουν αυτο να τους συντροφευει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα Πεταλωτή19 Ιουνίου 2014 στις 1:31 π.μ.

      Α δε το κάνουν μόνο για τα χρήματα, μερικοί δε το κάνουν καν για αυτό. Από φίλους που έχω και παίζουν πού και πού στο δρόμο, το κάνουν περισσότερο για εξάσκηση και για διαφήμηση.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...
33 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα