Όταν βοηθάς ένα αδέσποτο βοηθάς πάνω από όλα τον άνθρωπο

link

Ανοίγω ένα πολύ μεγάλο θέμα συζήτησης που με απασχολεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η εθελοντική μου δράση σαν φιλόζωος, με έφερε πολλές φορές αντιμέτωπη με την απαξίωση των ανθρώπων που θεωρούν τα ζώα παράσιτα. Η γνωστή ατάκα « εδώ παιδάκια υποφέρουν κι εσείς πετάτε λεφτά στα ζώα» έχει ηχήσει στα αυτιά πολλών εθελοντών που μαζεύουν αβοήθητα ζώα από τους δρόμους. 

Συμφωνώ και επαυξάνω πως οι εποχές είναι ζόρικες και οι άνθρωποι υποφέρουν, όμως ένα τέτοιο σχόλιο καθαρής κακίας μόνο φιλευσπλαχνία για τα φτωχά παιδάκια δεν κρύβει. Τα αδέσποτα σκυλιά αυξάνουν στον αριθμό γιατί ανεύθυνοι ιδιοκτήτες παρατάνε στο δρόμο τα κουτάβια που γέννησαν τα αστείρωτα  σκυλιά τους. Ως γνωστόν οι αδέσποτοι πληθυσμοί μπορούν να γίνουν μεγάλη εστία κινδύνου για τις γειτονιές. Τα σκυλιά που δεν λαμβάνουν τροφή, ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινο χάδι μετατρέπονται αργά ή γρήγορα σε αυτόνομες αγέλες που βλέπουν τον άνθρωπο σαν ανταγωνιστικό είδος ως προς την επιβίωσή τους. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους περιθωριοποιημένους  ανθρώπους, έτσι και τα περιθωριοποιημένα σκυλιά γίνονται επικίνδυνα. 

 

link

Κάποιος καλοθελητής τότε θα πει πως πρέπει να ξεφορτωθούμε τα τετράποδα με αποφασιστικές και κτηνώδεις μεθόδους για να μην έχουμε την έγνοια τους. Ντροπιαστικό και μόνο σαν σκέψη. Κι όμως ένας καλοθελητής που ξεστομίζει αυτήν την υποκριτική φράση « εδώ παιδάκια υποφέρουν κι εσείς πετάτε λεφτά στα ζώα» στην ουσία υπονοεί αυτό: «Έχε χάρη που η φόλα είναι ποινικό αδίκημα αλλιώς θα σου λεγα τι θα τα έκανα τα βρωμόσκυλα που φροντίζεις.»

Τα σκυλιά επί τις ουσίας είναι οι φύλακες άγγελοί μας. Σε μια εποχή που η εγκληματικότητα αυξάνει μέρα με τη μέρα τα ημιδεσποζόμενα  αδέσποτα γίνονται οι φύλακες ολόκληρης της γειτονιάς. Και μη μου πείτε το αντίθετο.  Το αδέσποτο που φροντίζεις είναι ετοιμοπόλεμο για σένα 24 ώρες το 24ωρο, ανιχνεύει τις επικίνδυνες προθέσεις από μίλια μακριά. Η φύση της ζωής του είναι τέτοια που το κάνει δέκα φορές πιο έξυπνο από οποιοδήποτε οικόσιτο σκύλο. Ακόμα και σε άσχετη περιοχή να κυκλοφορήσεις, ένα αδέσποτο που είναι εξοικειωμένο με τους ανθρώπους θα σε προστατέψει ακόμα κι αν σε βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του.  Τα αδέσποτα μιας γειτονιάς είναι κοινωνικά με όλους τους κατοίκους της περιοχής, δεν είναι σαν τα αυτιστικά, νευρωτικά σκυλιά μας που αγοράσαμε από κάποιο pet shop και μιμούνται την δική μας γαϊδουριά. Οι περισσότερες επιθέσεις άλλωστε έχουν γίνει πάντα από οικόσιτα σκυλιά που εκπαιδεύονται από τα αφεντικά τους για να είναι επιθετικά. Ο νοών νοείτω φαντάζομαι…

 

link

Κι επειδή πάντα το επιχείρημα είναι τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε θα υπενθυμίσω πως τα σκυλιά ζουν με ξεροκόμματα. Λίγα αποφάγια την ημέρα και λίγο καθαρό νεράκι είναι υπέρ αρκετά για να σου προσφέρουν απλόχερα την αγάπη τους. Εκτός των άλλων, τα ζώα προσφέρουν ανυπολόγιστη χαρά στα παιδιά μας. Τα παιδιά εκτός από υλική τροφή χρειάζονται κι άλλα πράγματα πολύ πιο χρήσιμα και ουσιώδη. Χρειάζονται χαρά, αξίες, παραδείγματα, αγάπη. Θα θυμίσω αυτό το αληθινό περιστατικό που μου έτυχε, http://andromeda-mygalaxy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_15.html όταν ένα ορφανό παιδάκι από ένα ίδρυμα με κάλεσε για να του χαρίσω ένα αδέσποτο κουταβάκι για να νιώσει λίγη ζεστασιά και αγάπη στη ζωή του. 

Τζάμπα γεμίζετε την καρδιά σας με κακία και απαξίωση. Ο άνθρωπος που έχει να δώσει αγάπη δεν κάνει διακρίσεις σε ανθρώπους και ζώα. Η αγάπη πάει παντού!

Σας προτείνω να διαβάσετε και το παρακάτω άρθρο των εθελοντών του καταφυγίου Έδεσσας.

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟ-ΖΩΟΥΣ

link

Αυτήν την εβδομάδα δεν ήξερα τι να γράψω… Νόμιζα ότι έφταιγε η δουλειά, η κούραση, οι δουλειές στον κήπο…. Στην πραγματικότητα, στο μυαλό μου γυρνούσε ο «πόλεμος» που δέχομαι από ορισμένους για τη ζωή που έχω διαλέξει. Στη δουλειά, η κάθε καρακάξα με την τσάντα Louis Vuitton και τα bottox με κριτικάρει χωρίς να ζητήσω τη γνώμη της, μόλις μάθει για τη δραστηριότητά μου σχετικά με τα ζώα. Κουράστηκα πια να ακούω το γνωστό : «Εδώ παιδάκια πεινάνε κι εσύ ασχολείσαι με τα ζώα», και περισσότερο κουράστηκα να απαντάω. Συνήθως αλλάζω την κουβέντα γιατί, όπως λέει και ο άντρας μου, «δεν μπορείς να μάθεις σε μια κότα να λύνει δευτεροβάθμια εξίσωση». Εγώ από την άλλη, θεωρώ πιο πιθανό να μάθει η κότα υψηλά μαθηματικά, παρά να καταλάβουν οι περί ου ο λόγος έστω και στο ελάχιστο. Σήμερα, λοιπόν, κατ΄ εξαίρεση αποφάσισα από τη στήλη μου να απευθυνθώ σε αυτούς τους ανθρώπους.

link

Αγαπητοί μου, αναφέρομαι σε εσάς που είστε διορισμένοι στο δημόσιο, όπου δουλεύω κι εγώ, και όλη μέρα είστε με το τσιγαράκι στο χέρι. Που από τα πολλά κέικ που φτιάχνετε για τον «διαγωνισμό μαγειρικής της κυράτσας» για να εντυπωσιάσετε με τη νοικοκυροσύνη σας τις συναδέλφισσές σας, δε χωράτε από τις πόρτες (ενώ τα παιδάκια πεινάνε!! Σύ είπας) Εγώ, μπορεί να μην είμαι μορφωμένη, αλλά ξέρω ένα πράγμα: ότι στην αγάπη, την κατανόηση και τη φιλευσπλαχνία δεν υπάρχει τσιγκουνιά, μόνο περίσσευμα. Η καρδιά μας μπορεί να χωρέσει έναν άστεγο, ένα παιδάκι από τα χωριά SOS, ένα δαρμένο σκυλί, ένα κοράκι με σπασμένο φτερό, ένα ζώο που ζει φυλακισμένο μια ζωή σε κλωβό για να τρώνε τα παιδάκια σου το αβγουλάκι το φρέσκο, ένα βασανισμένο ζώο που σφάζεται ζωντανό και πετιέται για να φοράς εσύ τη γούνα σου στην εκκλησία την Ανάσταση ακόμα κι όταν το Πάσχα είναι μέσα Μαΐου και σκάει ο τζίτζικας, ένα γεράκι που ο άντρας σου το πυροβόλησε, έναν πελαργό που τραυματίστηκε στα καλώδια της ΔΕΗ, έναν γλάρο που δηλητηριάστηκε από τη φόλα που οι ομοϊδεάτες σου πέταξαν για να σκοτώσουν τα γατιά της γειτονιάς, έναν λαθρομετανάστη που βρέθηκε μόνος στο πουθενά και ψάχνει κάποιον να τον βοηθήσει, έναν ψυχασθενή που η κοινωνία τον βάζει στο περιθώριο, έναν ανασφάλιστο που δεν έχει να πάρει τα φάρμακα στο παιδί του, ένα σκυλί με λευχαιμία, μια κατσίκα με μαστίτιδα, τη μέλισσα που αν εξαφανιστεί δε θα χεις ούτε πορτοκάλια για το ηλίθιο κέικ σου, και τόσα ακόμα…. Δεν είναι πεπερασμένη η καρδιά και η ψυχή μας. Χωράει τους πάντες όταν θελήσουμε.

link

Άλλωστε, το να βοηθάς, στην πραγματικότητα δεν είναι αλτρουιστικό, αλλά, αντιθέτως, εγωιστικό. Είναι κάτι που προκαλεί ευτυχία σε όποιον το κάνει. Για μένα ευτυχία είναι μια γλυψιά ευγνωμοσύνης από ένα άγνωστο σκυλάκι και ένα γουργουρητό από ένα πεινασμένο γατάκι. Για κάποιον άλλον ευτυχία είναι να ψωνίζει παπούτσια και να γλεντάει στα μπουζούκια. Και πολύ καλά κάνει. Είναι δικαίωμά του. Αν σκεφτόταν τα παιδάκια που πεινάνε, θα πεινούσαν και τα παιδάκια όλων αυτών που δουλεύουν στα μπουζούκια και στα μπαρ. Στο κάτω κάτω, όπως κι εγώ, ούτε λεφτά σας ζήτησα, ούτε τη γνώμη σας.

Τα παραδείγματα σχετικά με το θέμα είναι αμέτρητα. Θα περιοριστώ στα ακόλουθα: Το ΧΑΜΟΓΕΛΟ έχει υιοθετήσει πρόσφατα αδέσποτα σκυλιά, με στόχο την ορθότερη ανατροφή των παιδιών, στα παιδικά χωριά SOS υπάρχει ολόκληρο πρόγραμμα με σκυλιά, χορηγούμενο από την pedigree, ώστε να βοηθούνται τα παιδιά στην κοινωνικοποίηση. Τέλος, θα αναφέρω τους πολλούς άστεγους, που δίνουν από το συσσίτιό τους στα γατάκια και τα σκυλάκια που τους συνοδεύουν, γιατί αυτά δεν θα τους εγκαταλείψουν ποτέ, ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗ ΒΙΩΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, και πολλές φορές ακόμα κι από συγγενείς πρώτου βαθμού.

Θα σας έλεγα να διαβάσετε τους νόμους για να το βουλώσετε, αλλά δεν είστε ικανοί ούτε το λογαριασμό του ΟΤΕ να διαβάσετε. Αυτά….. και μη μου τους κύκλους τάραττε!!!
ΑΛ. ΜΑ Αναρτήθηκε από Ομάδα Εθελοντών Καταφυγίου Έδεσσας

http://oekedessas.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9986.html

-προς κοινοποίηση-

link