Άνοιξη έχουμε και
άνοιξη δεν βλέπουμε. Τι κι αν τον πιάσαμε τον Μάη ο καιρός είναι άκρως φθινοπωρινός
κι αν ρωτάτε τη γνώμη μου δεν με χαλάει καθόλου. Η δροσιά πάντα βοηθάει τις αποδόσεις
μας στη δουλειά και στο διάβασμα. Και καλό είναι να μην ξεχνάμε ποτέ πως αυτή η
περίοδος είναι πάντα περίοδος εξεταστικής και πανελλαδικών.
Τώρα για όσους
λαχταρούν μια βολτίτσα στη λιακάδα, υπομονή παιδιά…
Με ανάμεικτα
συναισθήματα και πάλι, κάνω ένα μικρό πέρασμα από το ιστολόγιο, μιας και στην
εβδομάδα που μας πέρασε συνέβησαν κάποια πολύ σπουδαία γεγονότα που δεν θα
μπορούσα να τα προσπεράσω.
Όταν έγραφα το
αρθάρκι για τις πρωτιές των φίλων τον Οκτώβρη του 2013, δεν πίστευα πόσο γρήγορα θα έρχονταν οι
πρωτιές αυτές. Με το που μπήκε το 2014 ήρθαν μαζεμένοι γάμοι, εγκυμοσύνες,
γεννητούρια και εγκαίνια. Φίλοι κοντινοί, φίλοι μακρινοί έκαναν το μεγάλο βήμα
και προχώρησαν ένα βήμα παρακάτω στη ζωή τους.
Μόλις την Κυριακή που μας πέρασε είχα την τύχη να φάω κουφέτα στον πρώτο
γάμο της παρέας. Η χαρά και η συγκίνηση περίσσευαν κι αυτό είναι μόνο η αρχή,
μιας και το καλοκαιράκι αυτό θα είναι γεμάτο από γάμους και βαφτίσια.
Άλλη μια μεγάλη
πρωτιά όμως είναι κι αυτή της φίλης μου Κοραλίας, της οποίας το όνομα θα φιγουράρει πολλές
φορές στον γαλαξία της Ανδρομέδας από δω και πέρα. Η Κοραλία δεν είναι μια απλή
φίλη. Η Κοραλία είναι οικογένεια, ή μάλλον κάτι καλύτερο κι από οικογένεια.
Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη είχε την μεγάλη πρόταση για ένα σπουδαίο διδακτορικό
στο Σικάγο. Μια ευκαιρία που μόνο ένας χαζός θα την κλωτσούσε. Κι όμως η
Κοραλία έμεινε εδώ γιατί δεν μπορούσε ούτε στιγμή να φανταστεί τη ζωή της χωρίς
τους ανθρώπους που αγαπά. Δεν έμεινε, απλώς εδώ, αλλά πείρε και την γενναία
απόφαση να ανοίξει παρέα με την αδερφή της την Αναστασία ένα μικρό μαγαζάκι που μετράει λίγες μόνο μέρες λειτουργίας.
Η τρέλα μου για τον
καφέ με φίλους είναι γνωστή, αυτό που δεν είναι γνωστό, είμαι πως μοιράζομαι
την ίδια τρέλα και με τους φίλους μου. Ως εκ τούτου το μαγαζάκι της Κοραλίας
είναι ένα μικρό καφέ bistro
και φέρει ένα πολύ χαρούμενο και τρελιάρικο όνομα.
Τσούκοου Τσούκου
θα βγω…
Το όνομα έχει την
δική του ιστορία, αλλά επειδή θέλω να φτιάξω ένα καλύτερο αφιέρωμα για το
μαγαζάκι, θα σας δώσω μια μικρή πρόγευση από τον χώρο και δεσμεύομαι να κάνω
μια αντάξια παρουσίαση στο άμεσο μέλλον.
Τσούκου Τσούκου
λοιπόν στην Αλεξάνδρου Σβόλου 55
Για την ώρα πολλά
φιλιά!
Καταρχήν καλή δύναμη για το γνωστό σου αγώνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον,τις θερμότερες ευχές μου για όλα τα ζευγάρια στο νέο του ξεκίνημα!
Τρίτον,το μαγαζί φαίνεται ιδιαίτερα όμορφο!
Τέταρτον,γουστάρω τρελά τη μουσική σου κάθε φορά που έρχομαι!
Πέμπτον και σταματώ...(χαχαχαχα) τις ευχές μου για ένα όμορφο ξημέρωμα!
Πολλά φιλιά:)
Γεια σου τσούπραμ! Ευχαριστώ εις την 5η και ειδικά την τελευταία ευχή την χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο!
ΔιαγραφήΠρεπει να ειναι πολυ γλυκουλι..Ετσι το κοβω εγω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοριζικο το μαγαζακι και πολλες πολλες επιτυχιες να εχει.
Να την χαιρεσαι την φιλεναδα σου και να την καμαρωνεις,
Πολλα φιλια κοριτσι μου.
Αμήν Μαράκι όμορφο, αμήν να πάει καλά!
ΔιαγραφήΤέτοιες χαρές μαζεμένες να έρχονται πάντα!!:-) Κι είναι όπως το λες, χαρά και συγκίνηση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη φίλη σου...την χαίρομαι και την θαυμάζω!!! Δεν ξέρω πόσοι είναι οι άνθρωποι που θα έκαναν κάτι τέτοιο και ειδικά στις μέρες μας... είναι ηρωίδα!!
Και εννοείται ότι μια που είμαστε και στην ίδια πόλη, θα περάσουμε τσούκου τσούκου κι από το μαγαζάκι της!!:-)
Ελπίζω να πηγαίνει καλά η διπλωματική!!
Δε θα ευχηθώ καλό ξημέρωμα για να μη σου δώσω θάρρος και ξημερώσεις...:-)
Γιατί ο ύπνος είναι πολύτιμος σύμμαχος!!
Καληνύχτα λοιπόν!!:-)
Α Σαλονικιά κι εσύ. Α πρέπει εν ευθέτω χρόνο να οργανώσουμε ένα σαλονικιότικο blogo-meeting. Θα το ξημερώσω έτσι κι αλλιώς. Έχει ησυχία το βράδυ κι αποδίδω καλύτερα.
ΔιαγραφήΘα συμφωνήσω...μη νομίζεις κι εγώ τα ίδια κάνω...αλλά που και που χρειάζεται κι εγκέφαλος ένα δώρο!!
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια λοιπόν!!:-)