 |
| link |
Ελλάδα. Οκ Ελλάδα
τι; Τι είναι η Ελλάδα; Παρθενώνας, τζατζίκι και συρτάκι; Καταγάλανες
ακρογιαλιές και κορίτσια με μπικίνι; Επιστήμες, φιλοσοφία, θέατρο και
πνευματικός ιδεαλισμός; Βυζάντιο, ορθοδοξία και μαρμαρωμένος βασιλιάς; Τι στο
καλό είναι η Ελλάδα;
Κάνε μια
προσπάθεια και βρες τι είναι η Ελλάδα!
Το σπίτι μας είναι
βρε η Ελλάδα, το σπιτάκι μας. Το φτωχικό μας που το μοιραζόμαστε όλοι. Προφανώς
όμως συγκάτοικοι είμαστε όλοι ΜΟΝΟ στην τρέλα. Σπίτι μας θεωρούμε μονάχα τα
τέσσερα ντουβάρια του τσιμεντένιου οικήματός μας. Έξω από αυτά να ψοφήσει ο
γείτονας, έτσι δεν είναι; Αλλά θα μου πεις, εδώ και μέσα σε ένα σπίτι τρωγόμαστε
μεταξύ μας, παρά έξω θα κολλήσουμε;
Με όση τσίπα όμως
μας απομένει, αύριο που ανοίγουν οι κάλπες πρέπει να κάνουμε το χρέος μας. Το
ΧΡΕΟΣ μας λέω, όχι το κομμάτι μας. Το κομμάτι μας το κομματικό…
Ποτέ μέχρι τώρα
σε αυτό το ιστολόγιο δεν καταπιάστηκα με πολιτικά θέματα κι ούτε θα το κάνω. Η
πολιτική στη χώρα μας είναι μια μεγάλη, τεράστια μαύρη τρύπα. Πέρασα κι εγώ από
τα φοιτητικά έδρανα, άσκησα κι εγώ το δικαίωμα μου στον πολιτικό λόγο, αλλά
ελεύθερη πρωτοβουλία δεν συνάντησα πουθενά. Παντού η ίδια αντίληψη της κερκίδας.
Ο κομματικοποιημένος που έτσι έμαθε από τον μπαμπάκα του και ξεροσταλιάζει να
κάνει καριέρα στην πολιτική ή στο δημόσιο και ο ανεξάρτητος που έχει αποστηθίσει
15 τόμους ανάλυσης του κεφαλαίου και τώρα πουλάει πνεύμα και κουλτούρα.
Για μένα η
απογοήτευση δεν στρέφεται προς τα κυβερνητικά πρόσωπα, αλλά προς την φτωχή
πολιτική μας συνείδηση, η οποία είναι βαθύτατα, ιδεαλιστική, ανταγωνιστική και τυχοδιωκτική.
Κάποιοι αγωνίζονται για το προσωπικό
βόλεμα και κάποιοι για τον ιδεαλισμό τους.
Λοιπόν αύριο είναι
μια καινούρια μέρα. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Κυρίως πρέπει να ψηφίσουμε. Να
επιλέξουμε. Αυτό είναι το βασικότερο. Η αποχή, τα άκυρα και τα λευκά δεν είναι
άσκηση ελευθερίας και υπευθυνότητας , είναι συνενοχή. Στην αρχαία Ελλάδα η
ουδετερότητα ήταν μεγάλο ποινικό αδίκημα.
Κατόπιν πρέπει να σκεφτούμε, να σκεφτούμε
καλά. Οι δημοτικές εκλογές δεν είναι τυχαίες εκλογές. Είναι οι δημοκρατικότερες
όλων, γιατί ο χαρακτήρας τους είναι αμεσοδημοκρατικός. Εσύ ο ίδιος μπορείς να
είσαι ένα κομμάτι της τοπικής αυτοδιοίκησης, αν όχι σαν εκλεγμένο μέλος του
δημοτικού συμβουλίου, αλλά σαν ενεργός πολίτης, μέσα από την συμμετοχή σου στις
δημοτικές συνελεύσεις, στις εθελοντικές εργασίες και τα συναφή. Οι δε μικροί
δήμοι είναι ακόμα πιο αμεσοδημοκρατικοί. Ίσως βέβαια μερικές συγχωνεύσεις να
έγιναν σκόπιμα για να γίνει η τοπική αυτοδιοίκηση απρόσωπη σαν την κυβερνητική.
Δεν πειράζει όμως, ακόμα έχεις περιθώριο να σκεφτείς για το καλό του τόπου σου.
Διάλεξε έναν προκομμένο άνθρωπο και στήριξέ τον. Μη κολλήσεις και πάλι στα
γνωστά γλυψιμέϊκα, κάτσε και δες τι χρειάζεται ο τόπος σου και κυρίως τι
χρειάζεται ο διπλανός σου.
Οκ έγιναν πολλά
λάθη. Οκ μπήκαμε σε χοντρό λούκι και οι δυσκολίες της ζωής μας έχουν γονατίσει.
Όμως έχουμε περάσει και πολύ χειρότερα σαν λαός. Κάτσε διάβασε ιστορία, ποτέ
δεν είναι αργά, αλλά κυρίως άλλαξε μυαλά. Γιατί τι είναι η Ελλάδα μας τελικά;
Είναι οι γειτονίτσες μας ενωμένες. Από τις γειτονιές μας θα αλλάξουμε εμείς κι
από τις γειτονιές μας θα αλλάξει όλη η χώρα.
Το "μουζάκας" ξέχασες! Δεν είναι κακό που επιτέλους ορισμένοι ασχολούμαστε με τον τρόπο μας , με τα πολιτικά δρώμενα. Τα αφησαμε όλα σε χέρια άχρηστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει κι εμείς να μαστε ξηγημένοι!
ΔιαγραφήΑπό το "στόμα" σου και στου λαού τα "αυτιά"!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Μακάρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι κριμα που ακομα και οι εκλογες κρυβουν απο πισω μεγαλα συμφεροντα. Η λογικη που εχει παει ???
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι κριμα στο τιμονι να βρισκονται ατομα που δεν το αξιζουν.
Ειναι κριμα να αφηνουν την Ελλαδα να βουλιαζει.
ΕΙναι κριμα να αφηνουν τον κοσμο να πειναει.
ΕΙναι κριμα να καταστρεφουν τον πολιτισμο μιας μεγαλης χωρας..
Καλη σας ψηφο...
Παντού το ίδιο συμβαίνει απλά σε άλλες χώρες οι πολίτες είναι λίγο πιο υπεύθυνοι και ενημερωμένοι. Επιπλέον σε μια μικρή χώρα τα προβλήματα είναι πιο αισθητά. Είναι θέμα αναλογιών. Αν στα δέκα άτομα τα 4 είναι άνεργα τα άλλα 4 χαμηλόμισθα και τα 2 ζουν καλά το πρόβλημα φαίνεται τεράστιο. Στα χίλια άτομα όμως τα 200 που περνούν καλά και τα 400 που απλά ζορίζονται είναι ικανά σαν αριθμός να κουκουλώσουν το όποιο πρόβλημα. Στις μεγάλες χώρες για παράδειγμα οι φτωχοί περιθωριοποιούνται και χαρακτηρίζονται ως αλήτες και υπόκοσμος και το θέμα θεωρείται λήξαν. Στην Ελλάδα όμως, εξαιτίας της ενότητας που έχουμε σαν κοινωνικός ιστός, (ισχυρές φιλίες, ισχυρές οικογένειες) και ο τελευταίος άνθρωπος είναι ένας από εμάς, ανήκει κάπου, δεν είναι απλά κάποιος τυχαίος αλήτης που δεν έχει να φάει.
Διαγραφή