Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια συνηθισμένη φοιτητική μέρα στη Θεσσαλονίκη



 
 Σκάει η τελευταία μέρα που πρέπει να πληρώσεις το ρεύμα. Φυσικά και έχει λήξει και πρέπει να πας στα κεντρικά. Έχεις βάλει το ξυπνητήρι στις 12 πρωί πρωί καθότι και ξενυχτισμένος/η από τη χθεσινοβραδινή μπυρίτσα, αλλά εσύ σηκώνεσαι στη μία παρά τέταρτο. Φτου δεν προλαβαίνεις ούτε καφέ να πιεις ούτε πρωινό να φας. Φοράς ότι πιο πρόχειρο βρεις μπροστά σου και βάζεις φτερά στα πόδια σου για να προλάβεις. Αν μένεις κάπου προς Άνω πόλη, το παίρνεις κοφτό από τα στενά για να βγεις στη στήλη των Όφεων επί της Αγίου Δημητρίου, όπου και στεγάζονται τα κεντρικά της ΔΕΗ. Ο συλλογισμός σου είναι να πληρώσεις μάνι μάνι το ρεύμα και να επιστρέψεις στο σπίτι για να ετοιμαστείς σαν άνθρωπος για την καινούρια μέρα που δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Κι έτσι όπως έχεις φτάσει στον γκισέ σκάει μήνυμα από φιλαράκι. «Έλα που είσαι; Έχω κάτσει για καφέ Ναυαρίνου.» Αμάν! Και τώρα τι κάνεις; Ε δε βαριέσαι; Τι ψυχή έχει ένα καφεδάκι. Μετράς πρόχειρα τα ψηλά στις τσέπες σου και πετάγεσαι μια στιγμή στη Ναυαρίνου για καφέ. Ένα καφεδάκι θα πιεις και μετά θα γυρίσεις. Εξάλλου δεν είσαι μακριά. Αγίου Δημητρίου-Ναυαρίνου δυο βήματα.
 Πας στην καφετέρια, στρογγυλοκάθεσαι, πίνεις το καφεδάκι σου, χαζεύεις τον ήλιο ή τη βροχούλα αντίστοιχα και πιάνεις το κουβεντολόι. Πάνω στο δίωρο σου λέει η παρέα σου: «Θα έρθει και η Αριάδνη (τυχαίο όνομα)» Α πολύ ωραία. Και το διωράκι γίνεται τετράωρο κι έχει πιάσει απόγευμα. Και τότε πέφτει η πρόταση στην παρέα για φαί. Ε άντε να  πάμε να τσιμπήσουμε κάτι, να πιούμε κι ένα κρασάκι. Και πας στο μεζεδοπωλείο και έρχονται κι άλλοι και μέχρι να τσιμπήσεις κάτι νύχτωσε. Κι εκεί που λες άντε να συμμαζευτώ να κάνω κι εκείνη την εργασία, σκάει κι άλλο μήνυμα και λέει. «Πάμε στο τάδε μαγαζί που παίζει ο Τάκης;» Μα φυσικά τον είχες ξεχάσει τον Τάκη τον κολλητό τον μπασίστα που έχει Live-άκι στο γνωστό μαγαζί. Κι εσύ ενώ είχες ξεκινήσει να πληρώσεις τη ΔΕΗ καταλήγεις στο livάδικο όπου γνωρίζεις κάτι καινούρια παιδιά που σου φαίνονται πολύ οκ και κανονίζετε καινούριο καφεδάκι για την επόμενη μέρα.
 Μια τυπική μέρα από τη ζωή όλων των νυν και πρώην φοιτητών. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Και εις άλλα με υγεία…


Σχόλια

  1. Τελικά υπάρχουν κι άλλες συνόνοματες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον είναι η μέρα σου Αριάδνη γιατί δεν έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου καμία Αριάδνη. Κι όταν έβαλα το όνομα από καθαρή φλασιά, λέω έχει γούστο να το διαβάσει κανείς και να πει ρε σεις αυτοί σα να μιλάνε για την παρεά μας... Γιατί όχι λοιπόν όλες οι παρέες στην φοιτητική Θεσσαλονίκη μοιάζουν!

      Διαγραφή
  2. Χαχαααα, ωραίο!!!!
    Τι όμορφα που γράφεις!!!!!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καφέ, δεύτερο καφέ και καπάκι τρίτο καφέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλλοι σου λένε το καφέ ,η Χριστίνα μπορεί απλά κοιτώντας το ποτήρι να σου πει από ποια καφετέρια είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...