Το μεγάλο ‘’ναι’’

 Η στιγμή που μια μικρή κοπέλα, πείρε στις πλάτες της την ευθύνη μιας ολόκληρης ανθρωπότητας. Ένα έφηβο κορίτσι που είπε το μεγάλο ‘’ναι’’ στον εγκαινιασμό μιας νέας σχέσης με τον Δημιουργό. 

 Δεν έγινε καμία μαζική συνέλευση, κανένα δημοψήφισμα για να συμφωνήσουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι για αυτό το ‘’ναι’’. Μια μικρή κοπέλα απλά πήρε την πρωτοβουλία και προχώρησε μπροστά. Πόση αξία έχει λοιπόν η πρωτοβουλία σαν ανθρώπινη ενέργεια; Γιατί το έκανε αυτό η μικρή Μαρία; Γιατί δεν συμβουλεύτηκε κανέναν πριν δώσει την απάντησή της; 

Σιμόνε Μαρτίνι, «Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου» (1333), τέμπερα σὲ ξύλο, 184Χ210 ἑκ., Galleria degli Uffizi, Φλωρεντία.

 Πόσες φορές στις ζωές μας δεν κλιθήκαμε κι εμείς να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις κι αντί να δώσουμε μία ευθεία απάντηση, τρέξαμε σε γνωστούς και αγνώστους για να κρυφτούμε πίσω από τις δικές τους συμβουλές; Τι θάρρος μπορεί να είχε ένα μικρό κορίτσι κι εμείς περιμένουμε δεκαετίες ολόκληρες για να μεστώσει το μυαλό μας και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;

 Πολύ εύκολα θα έλεγε κανείς πως αυτό το θάρρος είναι υπερφυσικό, αφού ο λόγος γίνεται για την Θεοτόκο. Κι όμως αυτή η νοοτροπία που μας κάνει να θεωρούμε τα βιβλικά πρόσωπα σαν εξωπραγματικές οντότητες που ήρθαν από το πουθενά, κατέχοντας στα χέρια τους υπερκόσμιες δυνάμεις αγιότητας, είναι τόσο προσβλητική για το νόημα της σωτηρίας. 

 Όχι, η Μαρία ήταν ένα απλό κοριτσάκι από μία κανονικότατη ανθρώπινη οικογένεια, που η απόφασή της ήταν αυτή που άνοιξε τελικά το δρόμο προς τη Θεία Χάρη. Σίγουρα η εκλογή της από το Θεό δεν ήταν τυχαία. Σίγουρα το κορίτσι αυτό έφερε μία ποιότητα που καμία γυναίκα δεν την είχε μέχρι τότε. Αλλά και πάλι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως πίσω από τη μικρή Μαρία, κρύβονταν και δυο υπέροχοι γονείς, δύο αφανείς ήρωες,  που όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, είχαν βρει έναν μοναδικό τρόπο να μεγαλώσουν το παιδί τους. 

 

Botticelli, Annunciazione , between 1489 and 1490

 Δυστυχώς τα περισσότερα παραδείγματα γονιών που συναντάμε γύρω μας, είναι παραδείγματα γονιών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ευνουχίζουν τα παιδιά τους, είτε γιατί τους δίνουν υπερβολικές δόσεις παρεμβατικής αγάπης, κάνοντάς τα μαλθακά, είτε γιατί τους κόβουν τα φτερά με τις διαρκείς επικρίσεις τους, κάνοντάς τα δειλά και αντιδραστικά. 

 Αν σήμερα χωλαίνουμε τόσο πολύ σαν κοινωνία, είναι γιατί πάσχουμε πραγματικά από οικογένειες. Έχουμε γεμίσει με ανθρώπους που πάσχουν από συμπλέγματα είτε ανωτερότητας, είτε κατωτερότητας. Έχουμε γεμίσει ανθρώπους που είτε θα είναι αδύναμοι να πάρουν γενναίες αποφάσεις, αφήνοντας τους άλλους να τους προσπερνάν και να τους ποδοπατούν, είτε θα είναι τόσο δυναμικοί που δεν θα διστάζουν  να ποδοπατήσουν τον διπλανό τους. 

 Ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε να σκαλώνουμε στα μεγάλα θεολογικά ζητήματα της πίστης και να ξεκινήσουμε από τις απλές πληροφορίες που αντλούμε από τις γραφές. Αυτές τις πληροφορίες που μπορούν να μας δώσουν πρακτικές απαντήσεις για την  καθημερινή μας ζωή. Γιατί από τα απλά και τα τετριμμένα χτίζονται λιθαράκι, λιθαράκι τα μεγάλα και τα σπουδαία. 

Χρόνια πολλά