Μπήκε η άνοιξη και μη μου δικαιολογηθεί κανείς πως δεν είναι εποχή για περπάτημα. Βγείτε έξω και να θυμάστε να κοιτάτε ψηλά. Η πόλη είναι γεμάτη ομορφιές και κάθε κτίριο είναι ένα στολίδι. Κι αν δε με πιστεύετε ιδού. Νεοκλασσικό στη συμβολή των οδών Ελευθερίου Βενιζέλου και Αγίου Μηνά στο δεξί μας χέρι όπως κοιτάμε τη θάλασσα.
Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Κι έμενα είναι απ΄τους αγαπημένους μου δρόμους και απ' τα αγαπημένα μου κτίρια !!! Δεν θα ήταν τέλεια αν η πόλη είχε μόνο τέτοια νεοκλασικά !!! Καλησπέρα και καλή συνέχεια, Christina !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Ιωάννα μου! ¨Ολη η Θεσσαλονίκη ήταν γεμάτη νεοκλασικά και παραδοσιακά αρχοντικά αλλά οι πόλεμοι οι πυρκαγιές και οι αντιπαροχές τα ισοπέδωσαν όλα. Και τα νέα κτίρια που χτίζονται ακολουθούν άλλα αρχιτεκτονικά στυλ. Πολύ μεγάλη κουβέντα.
Διαγραφή