Don't Stop Believing

Μια φορά κι έναν καιρό είχα γνωρίσει μία καλή ψυχή που ήταν λίγο μπερδεμένη. Η ψυχή αυτή ήταν τρομοκρατημένη και κρατούσε αμυντική στάση απέναντι στον κόσμο. Η άμυνα αυτή πολλές φορές μεταφραζόταν σε ειρωνεία σκληρότητα και ανταγωνισμό. Μάλιστα είχε φτάσει στο βαθμό να έχει αναπτύξει μοναδικά ταλέντα επιβίωσης και προσαρμοστικότητας σε εχθρικά περιβάλλοντα. Οι συχνότερες φράσεις που χρησιμοποιούσε ήταν: «Να την φέρεις στους άλλους πριν σου τη φέρουν εκείνοι» και «Όλοι είναι κακοί μέχρις αποδείξεως του εναντίον.» 

Όπως καταλαβαίνετε σε μια τέτοια ψυχή δεν υπήρχε και πολύς χώρος για ηρεμία και χαρά. Στη ζωή της υπήρχε μονάχα ο νόμος του ισχυρού. Όποιος είχε τα φόντα να παλέψει επιβίωνε κι όποιος ήταν εκ φύσεως αδύναμος ήταν καταδικασμένος να χαθεί.

Πολλές όμως ήταν οι φορές που κι εμένα στη ζωή μου με έπαιρνε το ρεύμα από κάτω. Λογισμοί σύγκρισης με έκαναν να πιστεύω πως υστερώ σε πολλά πράγματα έναντι των άλλων και αυτό κατ’ επέκταση με οδηγούσε στο να πιστεύω πως δεν θα είχα και πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου να αδράξω τα όνειρά μου. Και ξέρετε αυτό το συναίσθημα είναι πολύ άσχημο και σε βάζει απ’ ευθείας στην διαδικασία να νιώθεις πως οι άνθρωποι γύρω σου μπορεί να είναι εν δυνάμει επικίνδυνοι για τη ζωή σου. 

Επί παραδείγματι, ένας άνθρωπος που έχει πολλά εφόδια και διασυνδέσεις, εκ των πραγμάτων στον κόσμο της αγοράς είναι πιο ευνοημένος από κάποιον άλλον που αγωνίζεται μόνος του. Άρα ο πρώτος γίνεται απειλή για τον δεύτερο. Και κάπως έτσι γεννιέται σε όλους μας το αίσθημα της αδικίας, του φόβου και γιατί όχι και του φθόνου. 

Άλλοτε πάλι βλέπουμε το άλλο φαινόμενο, που άνθρωποι χωρίς καμία περγαμηνή καταφέρνουν να κατακτήσουν πολλά πράγματα στη ζωή τους επιστρατεύοντας ότι πιο ανήθικο και δόλιο μέσο διαθέτουν στην φαρέτρα τους. Κι εκεί κάπου μπορεί να μπεις στην άλλη λογική του γιατί να είμαι σωστός και καλός όταν όλοι γύρω μου είναι λωποδύτες. Κι αν τύχει και σε πάρει η μπάλα και κάνεις τα ίδια με δαύτους, θα εκπαιδεύσεις τόσο πολύ την όρασή σου ώστε να βλέπεις παντού τις βρωμιές των άλλων για να δικαιώνεις τον εαυτό σου που δεν είχες άλλη επιλογή. 

Σίγουρα ο κόσμος αυτός που ζούμε δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Οι αντιξοότητες μας κάνουν καθημερινά να γονατίζουμε. Πολλοί από εμάς κρατούν ηθικό ακέραιο και αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο αλλά κάπου, κάπου οι δυνάμεις τους εξαντλούνται. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν καθόλου αντοχές και αντιστάσεις και παραδίνονται αμαχητί στην τρέλα του κόσμου. Και κάποιοι άλλοι μονοπωλούν το ενδιαφέρον τους με όλα τα στραβά της κοινωνίας και γεμίζουν μέσα τους με θυμό, φόβο και απελπισία. 

Καθημερινά πέφτουμε πάνω σε άσχημες ειδήσεις με φοβερά εγκλήματα. Διαπλοκές, εξαπατήσεις, δολοφονίες, κακοποιήσεις… Παντού βία, δυστυχία και σπαραγμός. Αλλά και γύρω μας αν κοιτάξουμε θα δούμε μέσα στα απλά και καθημερινά πράγματα, ανθρώπους να πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Θα δούμε σχέσεις σαθρές και επιφανειακές. Γονείς αυταρχικούς, καθηγητές ανταγωνιστικούς, συντρόφους αναξιόπιστους, υπαλλήλους προσβλητικούς, εργοδότες αδίστακτους. Από παντού βομβαρδιζόμαστε με άσχημες παραστάσεις.  

Κι αν λοιπόν όλα γύρω μας είναι τόσο χαοτικά τότε, πού υπάρχει χώρος για ομορφιά και ζεστασιά; Αν όλοι οι άνθρωποι διαπράττουν με τόση μεγάλη ευκολία εγκλήματα εις βάρος των συνανθρώπων τους, πού έχει πάει η καλοσύνη; Μήπως τελικά ο άνθρωπος είναι ένα κτήνος και τίποτα άλλο; Μήπως φταίει μία διεφθαρμένη κοινωνία; Μήπως φταίει ένας κακός Θεός που αδιαφορεί για τα δημιουργήματά του; Μήπως υπάρχουν κάποιοι κακοί εξωγήινοι που μας ψεκάζουνε με ψυχοτρόπες ουσίες;  Ή μήπως είμαστε κάποιοι τυχαίοι χιμπατζήδες σε ένα τυχαίο ακυβέρνητο σύμπαν που εξελιχθήκαμε σε ανθρωποειδή με ολίγη νοημοσύνη και πολλά πάθη;

Αν ένας νέος γνωρίσει μια κοπέλα και του φερθεί άσχημα, αυτομάτως αυτός ο νέος μετά, θα κάνει την γενίκευση και θα πει πως όλες οι κοπέλες είναι άτιμες. Θα υψώσει γύρω του τείχη και θα γίνει καχύποπτος. Θα γνωρίζει πάντα παρόμοιες κοπέλες για να έχει να λέει το πόσο καλά ξέρει να διαβάζει τους ανθρώπους ώσπου μια μέρα θα αρχίσει να κάνει κι ο ίδιος αυτό που του έκαναν. 

Αν πάλι κάποιος γνωρίσει την προδοσία από έναν φίλο, θα πει πως δεν υπάρχουν αληθινοί και σωστοί άνθρωποι κι έτσι θα αποτραβηχτεί από τον κόσμο και κάπου παρακάτω μπορεί κι αυτός με τη σειρά του να γίνει ένας αναξιόπιστος άνθρωπος.

Αν ένας μαθητής έχει μια σημαντική αποτυχία στις εξετάσεις και πιστέψει πως είναι κουτός και πως δεν θα καταφέρει να κάνει τίποτα στη ζωή του,  κάπου παρακάτω πιθανότατα να παρεκτραπεί και να καταλήξει σε ανώφελα μονοπάτια. 

 

Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται κακός. Όλοι μα όλοι κάπου βίωσαν μία τραυματική εμπειρία η οποία τους παρέλυσε την θέληση για πρόοδο.  Η μεγαλύτερη παγίδα του ανθρώπου είναι να πάψει να πιστεύει στο καλό. Είναι να χάσει την ελπίδα. Είναι να στραγγίξει τη χαρά και την αισιοδοξία από μέσα του. Πολλές φορές αυτό που μας χωρίζει από την ευτυχία είναι μια πράξη γενναιότητας. Γιατί στη ζωή θέλει πραγματικά γενναιότητα για να βγούμε στο ξέφωτο. Αν πούμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί μπορεί κάπου παρακάτω να γίνουμε κι εμείς χειρότεροι. Αν γνωρίσαμε τον πόνο και την δυστυχία εξ αιτίας άλλων ανθρώπων και μαραζώσαμε εξ αιτίας αυτού, θα είμαστε απλά κάποιοι δειλοί που δεν απλώσαμε το χέρι να ζητήσουμε βοήθεια από κάπου αλλού. Αν παντού γύρω μας βλέπουμε μόνο το κακό, πιθανότατα να είμαστε απλά τεμπέληδες που δεν θέλουμε να κουραστούμε για να κάνουμε εμείς κάτι καλύτερο. Αν πάλι υπερπροσπαθούμε για να επικρατήσει παντού το καλό και δεν αναπαυόμαστε ποτέ, τότε είμαστε απλά αλαζόνες που θέλουμε να υποκαταστήσουμε τον Θεό. 

Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να ανοιγόμαστε στον κόσμο και να αναζητούμε τα ωραία παραδείγματα της ζωής με την ίδια επιμέλεια που έχουμε όταν ψαχουλεύουμε τις συνωμοσίες και τις πλεκτάνες. Αν συναντάμε έναν απογοητευμένο άνθρωπο, δεν μας κοστίζει τίποτα να του δώσουμε μια ενθάρρυνση για να πάρει τα πάνω του. Αν πάλι συναντάμε κατ΄ επιλογήν  μίζερους ανθρώπους καλό είναι να τους αποφεύγουμε όσο μπορούμε και να τους αφήνουμε στη τύχη τους πριν μας ρουφήξει και μας η μαύρη τρύπα. 

Το καλό πηγάζει πάντα από την ευτυχία. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν βάζει ποτέ στο νου του το κακό. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος έχει μέσα του χαρά και πληρότητα. Όλοι μας στις μαύρες μας έχουμε κάνει πράγματα που δε μας κολακεύουν κι αυτό είναι μια απόδειξη πως δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον άνθρωπο με την κακία αλλά την κακία με την δυστυχία. 

Τώρα το τι είναι ευτυχία και πως κατακτιέται, αυτό είναι ένα υπέροχο θέμα που θέλει το δικό του αφιέρωμα!