Μου αρέσουν πολύ
κάτι φυλές του Αμαζονίου και της Αφρικής που τρώνε το φαγητό τους μέσα σε κάτι
πλατιά πράσινα φύλλα των οποίων το όνομα δυστυχώς μου διαφεύγει. Αυτοί έχουν επίσης
και κάτι άλλες πατέντες που ψήνουν τα φαγητά τους στην άμμο ή σε σούβλες από μπαμπού
και πίνουν τα αφεψήματά τους σε τσόφλια από καρύδες. Ωραία πράματα.
Πρακτικότατα.
Να, αυτά
βλέπω και προτιμώ πολλές φορές την ξηροφαγία από το να κάθομαι και να μαγειρεύω. Ποιος κάθεται να πλύνει πιάτα
τώρα μωρέ; Να σου κατσαρόλες, να τηγάνια και ταψιά. Ποτήρια, μπρίκια, κούπες κι
ατελείωτα μαχαιροπίρουνα. Ειδικά αυτά τα μικρά κουταλάκια του καφέ εδώ μου
κάθονται! Αμ το άλλο πού το βάζεις; Που θες τουλάχιστον μια ώρα για να τα πλύνεις
όλα και μετά για πότε γεμίζουν οι στοίβες ούτε που το παίρνεις χαμπάρι! Κι καθώς είσαι ψόφιος από την προηγούμενη λάντζα, έτσι και λερώσεις ένα πιάτο, το
παρατάς στο νιπτήρα και λες «Έλα μωρέ,
δε βαριέσαι; Ένα πιατάκι είναι.» και μετά το άτιμο το πιάτο πώς τα καταφέρνει
και φωνάζει κι άλλα τόσα και κάνουν πάρτι;
Κάτι τέτοιες
στιγμές μνημονεύω έναν παλιό μου φίλο που σιχαινόταν κι αυτός την λάντζα και
εφάρμοζε το εξής καταπληκτικό σύστημα. Είχε σταμπάρει ένα συνοικιακό σούπερ
μάρκετ που όταν έκανες ψώνια για ένα συγκεκριμένο ποσό σου έκανε δώρο κάθε φορά
ένα σερβίτσιο πιάτων. Έτσι λοιπόν ότι λερωμένα πιάτα είχε τα πετούσε και
έπαιρνε τα καινούρια. Ενίοτε ως εναλλακτική λύση είχε και τα χάρτινα και
πλαστικά πιατάκια. Η τεμπελιά τέχνας κατεργάζεται θα λέγαμε! Αυτό το τελευταίο
με τα πλαστικά πιατάκια πολύ μου αρέσει. Όταν καμιά φορά οργανώνουμε παρείστικες
μαζώξεις και είμαστε αποκλειστικά φίλοι μεταξύ φίλων, χρησιμοποιούμε πιατάκια
και ποτηράκια μιας χρήσης για να μην κουραστεί κανένας μας.
Βέβαια κάποιος θα
μου πει πως σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν και τα πλυντήρια πιάτων. Σαφώς και
υπάρχουν και αυτά, αλλά αυτό που ξέρω είναι πως αν δεν λερώσει κανείς τα χέρια του
σωστές δουλειές δεν γίνονται. Αφού θα περάσεις που θα περάσεις τα πιάτα από την
βρύση για να τα ξεπλύνεις, τα περνάς και από την σαπουνάδα και τελείωσε.
Υ.Γ. Πάντως
επειδή ξέρω πως ο μεγαλύτερος βραχνάς της κουζίνας είναι τα ταψιά με τα
κολλημένα λύπη, η καλύτερη λύση είναι να στρώνετε μία λαδόκολλα στον πάτο και
είστε καλυμμένοι. Έτσι ούτε το φαγητό στεγνώνει ούτε και το ταψί λερώνεται
πολύ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!