Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η αγάπη έρχεται με ένα φλιτζάνι…



Όταν ήμουν μικρή, δεν είχα ποτέ ξυπνητήρι. Ξυπνητήρι ήταν η γιαγιά μου. Κουλουριασμένη καθώς ήμουν ακόμα μες στα σκεπάσματά μου, την άκουγα να πίνει τον καφέ της στην κουζίνα παρέα με τον παππού. Οι χαμηλόφωνες ομιλίες τους, ο ήχος του φλιτζανιού πάνω στο πιατάκι, το συρτό ρούφηγμα των χειλιών για να μην τους κάψει το καϊμάκι, τα σκασίματα της σόμπας καθώς ζεσταινόταν το μαντέμι. Κι ύστερα η πόρτα του ψυγείου, που σαν άνοιγε καταλάβαινα πως κόντευε η ώρα του σχολείου. Άκουγα το χέρι της γιαγιάς μου να τραβάει το μπουκάλι από το ράφι και να γεμίζει με αυτό το μπρίκι. Και μετά από λίγο, άκουγα και το όνομά μου. 



Όταν κάπως μεγάλωσα, έμαθα να ζεσταίνω το γάλα μόνη  μου και μαζί με το δικό μου ζέσταινα και της γιαγιάς. Καμιά φορά όμως όταν αρρώσταινα, άκουγα και πάλι τα φλιτζάνια να τσουγκρίζουν όσο εγώ βρισκόμουν κουκουλωμένη κάτω από την κουβέρτα μου. Τότε το μπρίκι γέμιζε με τσάι και το φλιτζάνι ερχόταν μέσα στο πιάτο συνοδευμένο με ελιές, τυρί και παξιμάδια. Μου άρεζε πολύ μικρή να αρρωσταίνω, αλλά αρρώσταινα σπάνια κι αυτό ήταν το άσχημο.

Όταν μεγάλωσα κι άλλο ήρθαν οι φίλοι. Φίλοι, που τα χέρια τους ήταν πιο ζεστά κι από τον ήλιο. Και τότε τα φλιτζάνια άρχισαν να γεμίζουν με ροφήματα. Ζεστές σοκολάτες και αχνιστούς καφέδες. Καφέδες στιγμιαίους, χτυπημένους στο χέρι με λεπτές αδιάλυτες κουκίδες να μένουν πάνω στον αφρό. Καφέδες διπλούς με βαρύ χαρμάνι και αμέτρητες φουσκάλες. Καφέδες της χαράς, της πίκρας και της παρηγοριάς. Καφέδες της συντροφιάς, του μοιράσματος και της αγάπης. Και τότε σταμάτησα να μεγαλώνω, γιατί πολύ απλά μεγαλώναμε όλοι μαζί και αρχίσαμε να μετράμε τα χρόνια μας όλοι μαζί και να σβήνουμε τα κεράκια μας από την ίδια τούρτα. 


Τώρα πια μεγαλώσαμε για τα καλά και μαζί μας μεγάλωσε και η αγάπη. Όλοι μας λίγο πολύ, βρήκαμε το ταίρι μας και ανοίξαμε τα δικά μας σπίτια. Η ζωή θα λέγαμε, πως κυλάει πιο όμορφα κι ας έχει τα σκαμπανεβάσματα της. Πότε με τα πάνω της , πότε με τα κάτω της, τίποτα δεν είναι εύκολο. Μέσα από δύσκολους καιρούς και μέσα από λογής συμφορές, μάθαμε κάτι απλό όλα αυτά τα χρόνια, πως όσο το φλιτζάνι μας μένει αχνιστό, η αγάπη θα έχει πάντα τον τρόπο της τα σκεπάζει όλα…


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...