Η γωνιά μου

Όχι δεν είναι το παιδικό δωμάτιο της ανιψιάς μου, είναι το γραφείο μου.. το μικρό μου αρχηγείο από όπου σας μιλώ και σας γράφω. Ναι έχω ένα κόλλημα με τα παιχνίδια και δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω να κατασκευάζω τα δικά μου!! Οι κούκλες είναι σχετικά καινούριες και ευελπιστώ να μου φέρει και φέτος ο Αη Βασίλης ακόμα μία. (τα παιδικά μου παιχνίδια τα έχω ακόμα στην αποθήκη του πατρικού μου και δεν έχω ιδέα σε τι κατάσταση βρίσκονται…)

Όχι δεν στόλισα για τα Χριστούγεννα κι ούτε θα στολίσω γιατί δε θα προλάβω να χαρώ τίποτα! Μας έβαλαν Χριστουγεννιάτικα να παρουσιάσουμε την εργασία μας σε έναν αρχιτέκτονα που κάνει μεγάλη καριέρα στο New York και έχω φάει την ξενέρα της ζωής μου που λένε. Βαρετά πράματα  φίλοι μου. Ενώ προχτές σε ένα άλλο μάθημα εικαστικών, κάναμε κάτι πολύ ωραίες χειροτεχνίες σαν σε νηπιαγωγείο ένα πράμα και πολύ το ευχαριστηθήκαμε όλοι. Αφήστε που είχε και κάτι πραγματικά παλαίμαχους που επέστρεψαν στη σχολή  για να πάρουν το πτυχίο τους κι ένιωσα πολύ μικράκι ξαφνικά!

Πάντως οι τελευταίες εμπειρίες μου από το πανεπιστήμιο είναι πως τα μικρότερα παιδιά είναι πολύ πιο προσγειωμένα και φιλικά από ότι ήταν τα παιδιά του έτους μου. Η δική μου η φουρνιά είχε πολύ μεγαλεπήβολα σχέδια και τα έπαιρνε όλα πολύ στα σοβαρά. Τελικά μπορεί να έχει γεννηθεί κάποιος πιο μπροστά από τον καιρό του; Γιατί νιώθω πως τώρα βρίσκω την θέση μου ανάμεσα στους ανθρώπους και γιατί νιώθω να ταιριάζω περισσότερο με τους τωρινούς τελειόφοιτους;;

Αυτές τις μέρες θα περνάω πολύ βαρετά οπότε η καλή σας η κουβέντα θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη!

Χρόνια πολλά στους Σπύρους που γιόρταζαν και στην κουκλάρα Κέρκυρα που έχει την τιμητική της!