Στα στέκια σταμπάρεις τους ίδιους θαμώνες. Πας να κάτσεις κάπου και λίγο πολύ ξέρεις ποιους θα βρεις. Κι ειδικά αν είναι κάποιο από εκείνα τα εναλλακτικά, σιγά-σιγά τους μαθαίνεις όλους.
Σε ένα απ’ αυτά είχα ξεχωρίσει μια παρέα. Μια χούφτα παλικάρια από εκείνα που δύσκολα μια κοπέλα γυρνάει να τα κοιτάξει. Εκείνα όμως είχαν τη φιλία τους και τη μουσική τους. Με μια μπύρα ή καφέ στο χέρι σιγοτραγουδούσαν όλα τα τραγούδια και κουβέντιαζαν ώρες ατελείωτες για δίσκους και συγκροτήματα.
Τον έναν απ’ αυτούς τον πιο ψηλό τον πετύχαινα από καμιά φορά στο αστικό, στη βιομηχανική ζώνη όταν σχόλαγε από το εργοστάσιο. Είχε πάντα ακουστικά στ' αυτιά και φορούσε μπλούζες συγκροτημάτων. Δεν έδειχνε να τον χαλάει η δουλειά. Σιγοτραγουδούσε τα κομμάτια που γούσταρε και ήταν καλά.
Η συνέχεια εδώ
Η κοινότητα της enfo.gr αγγίζει το ευαίσθητο θέμα των αστέγων. Τα μέλη της ομάδας προσεγγίζουν το θέμα μέσα από σκέψεις, ρεπορτάζ και αληθινά περιστατικά που έχουν βιώσει σε μια προσπάθεια να θιχτεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων, εκείνο του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης αυτών των ανθρώπων.
Ανατριχιαστικά συγκλονιστική ανάρτηση Χριστίνα μου... Κι εγώ γνώρισα το περιοδικό "σχεδία" μια μέρα από την Κανελλάκη. Μετά έμαθα και τα υπόλοιπα... Η Αθήνα βλέπεις, έχει πολύ περισσότερα θύματα φτώχειας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάστιγα των μεγαλουπόλεων. Πληρώνουμε τον συγκεντρωτισμό. Η σχεδία πέρα από ένα μικρό εισόδημα χαρίζει και την αξιοπρέπεια στους ανθρώπους...
ΔιαγραφήΠοτέ δεν ξέρει κανείς τι του ξημερώνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι δεν έχουμε ακούσει πολλά για την Θεσσαλονίκη και το θέμα των άστεγων, ενώ στην Αθήνα
βλέπεις παντού!
Πρέπει να βρεθούν λύσεις ουσιαστικές και όχι του ποδαριού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανάγκη να
ξαναμπούν ενεργά στην ζωή. Χρειάζονται οργανωμένη κρατική υποστήριξη και όχι μόνο την εθελοντική που
προσφέρουν απλοί πολίτες ή κάποιες κοινωνικές ομάδες.
Καλή σου μέρα, Χριστίνα μου!
Ακριβώς Γλαύκη μου! Με χαπάκια παρηγοριάς δεν λύνεται το πρόβλημα, είναι τρελά εξευτελιστικό από νοικοκύρης να γίνεις ξαφνικά επαίτης. Εδώ δε μιλάμε για άτομα που είχαν τάσεις φυγής ή ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα με το νόμο και αποφάσισαν μια μέρα να ζουν στο δρόμο (γιατί υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις) Εδώ μιλάμε για φορολογούμενους πολίτες που τα έχασαν όλα εξαιτίας της πολιτείας.
ΔιαγραφήΜπράβο για το κείμενο, Χριστίνα! Μου άρεσε ο τρόπος που προσέγγισες ένα πραγματικά ευαίσθητο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα να έχεις, φιλιά πολλά!
¨Ελλη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Σου χρωστάω κάποιες επισκέψεις κι ελπίζω να επανορθώσω σύντομα!
Διαγραφήδικοι μου και οι προβληματισμοι σου φιλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλονών Κική μου, ολονών. Φιλάκια καλή μου!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο και εξαιρετικό...! Μπράβο..... και το περιοδικό συνολικά με τη δράση του σημαντικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Χριστίνα.
Το περιοδικό κάνει θαύματα! Πολύ μεγάλη υπόθεση! Καλό βράδυ Γιάννη μου!
ΔιαγραφήΚάποτε ένοιωθα τυχερή που ζω στην Αθήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα είναι τυχερός όποιος δεν ζει στην Αθήνα.
Την Αθήνα που γέμισε με ανθρώπους που μέχρι χθες ζούσαν με αξιοπρέπεια και που από την μια μέρα στην άλλη έμειναν στους δρόμους.
Καταστήματα και επιχειρήσεις που έκλεισαν, δουλειές που χάθηκαν, ζωές που καταστράφηκαν, χαμόγελα που σβήστηκαν, παιδάκια που λιμοκτονούν.
Δεν ξέρω πως είναι η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη, θέλω να ελπίζω όχι τόσο τραγική.
Πολύ ευαίσθητο το θέμα που ακούμπησες Χριστίνα μου.
Παρ' όλα αυτά εγώ αισιοδοξώ, και έχω εμπιστοσύνη στην νέα γενιά, μια γενιά που τα είχε όλα και που ξαφνικά στερήθηκε τα περισσότερα, και μέσα από όλα αυτά θα μάθει να παλεύει και θα τα καταφέρει.
Σε φιλώ, καλό βράδυ!
Στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα γιατί και οι αποστάσεις είναι μικρές και οι οικογένειες δεμένες. Υπάρχει τεράστια οικονομική στενότητα αλλά υπάρχει και αλληλοϋποστήριξη. Το ένα χέρι νίβει τ άλλο και είναι και η φιλοσοφία του καφέ που συντηρεί την τοπική οικονομία κι να λέμε και την αλήθεια έχουμε έναν υπέροχο δήμαρχο που κάνει μεγάλο αγώνα. Ο τουρισμός έχει ανέβει και μας βοηθά. Το συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα και γενικά μια χώρα χρειάζεται αποκέντρωση. Έχει αποδειχθεί ότι όταν μια πόλη ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο κατοίκους αρχίζει και βαλτώνει κι έχει μεγάλες αντιθέσεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση.
Διαγραφήσε διαβαζω και με ξεξυπνας!!! να σαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λες αλήθεια; Σ ευχαριστώ πολύ Ζϊνα μου!
ΔιαγραφήΔεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να τους νιώσει αν δεν μπει στη θέση τους........ :-(
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και τώρα δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι εμείς που έχουμε μια σκεπή ακόμα πάνω από το κεφάλι μας και ένα πιάτο φαγητό πόσο μεγάλο θαύμα ζουν αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά. Ξυπνούσα να πάω στη δουλειά 7π.μ και έξω είχε -4, φορούσα 2 μπλούζες, παλτό, γάντια, σκούφο, ήμουν προστατευμένη στο αμάξι μου αλλά μέχρι να ζεστάνει η μηχανή και να ανάψω το καλοριφέρ ήμουν με κομμένες ανάσες..... και τότε σκεφτόμουν που και που πως κάποιοι εκεί έξω δεν έχουν τη δική μου τύχη και μένουν όλη νύχτα σε ένα παγκάκι, όπου τελοσπάντον- και θαύμαζα "πως γίνεται να επιβιώνουν παραπάνω από μια μέρα;" και όμως επιβιώνουν και αρκετοί κρατάνε γερά την αξιοπρέπεια τους και αυτό είναι ακόμα πιο θαυμαστό!
Νιώθω τυχερή από τη μια που δεν το βλέπω, αλλά από την άλλη σιχτιρίζω τον εαυτό μου που σκέφτομαι έτσι....
Τι να σου πω Xριστινάκι μου! Άγγιξες φλέβα με το θεματάκι αυτό και είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος που το χειρίστηκες πραγματικά.....
Ειρωνικό Νίκη μου αλλά το πιστεύεις ότι μπορεί κάποιοι στη ζεστούλα τους να έχουν πιο μεγάλες αγωνίες. Όταν είσαι έξω στο κρύο σκέφτεσαι μόνο το κρύο και το μυαλό σου αδειάζει. Ο αληθινός εχθρός αυτών των ανθρώπων είναι ο κοινωνικός ρατσισμός. Του να σε δουν κάποιοι που σε ήξεραν στα καλά σου και να γυρίσουν και να πουν ρε πώς κατάντησε ο Μπάμπης. Και πόσοι θα σκεφτούν πως αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα μας; Και ποιος σκεφτόταν κι από πριν πως άστεγοι δε μένουν μόνο οι φυλακόβιοι και οι μπεκρίδες αλλά και οι νοικυραίοι;
ΔιαγραφήΑλίμονο σε κείνους που δεν έχουν πάρει κανένα μάθημα από αυτήν την κρίση.
Χαίρομαι τόσο πολύ όταν σε διαβάζω Νίκη μου!
απ'τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ταυτόχρονα.. απαραβίαστο δικαίωμα
είναι συν τοις άλλοις..και αυτά..η ιδιοκτησία..
και η ασφάλεια..
χάνοντας. το.."κεραμίδι πάνω απ'το κεφάλι σου"..
τα χάνεις..και τα δυο..
και συχνά τον κόσμο..κάτω απ'τα πόδια σου..
εκεί..αναλαμβάνουν..τα χέρια..που αγαπούν..
που φροντίζουν..που προσφέρουν..
με τέτοια χέρια να γεμίσουμε τις ζωές μας..
και τέτοια..χέρια να γίνουμε και εμείς..
ο Ed Sheeran..ο διάσημος πλέον τραγουδοποιός..
πριν τον ανακαλύψουν ήταν άστεγος..
και την έβγαζε σε σταθμούς του μετρό..
όπως δήλωσε..ο ίδιος.. αυτό που τον έσωσε..
ήταν το γεγονός..ότι ήταν πολύ κοινωνικός..
είχε πολλούς φίλους..
οπότε..κατάφερε και επιβίωσε..
εύγε για την ανάρτηση γκαρντάσι μου!!
τα φιλιά μου..
Που να δεις τι πρόβλημα υπάρχει εδώ που είμαστε και μικρή πόλη υποτίθεται... Δράμα η κατάσταση και δεν βλέπω πως θα βελτιωθεί αν δεν αλλάξει η μεταναστευτική πολιτική της χώρας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο που το ανέρτησες κορίτσι.
Φιλί σου στέλνω!
♥
ΑπάντησηΔιαγραφή