Για το Αριστάκι...
Ιστορίες του καφενέ... Γύρος τρίτος !
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν έχει περίπλοκο νόημα,
μήτε ευφάνταστη πλοκή. Είναι μια απλή καθημερινή ιστορία της διπλανής πόρτας,
μια καθημερινή ιστορία του καφέ, πού ίσως έχει κάτι να μας πει...
Ήταν ένα από τα πολλά ράθυμα μακρόσυρτα κι ανέμελα
Θεσσαλονικιότικα μεσημεράκια της φοιτητικής μας ζωής, όπου η φιλεναδούλα μου κι
εγώ είχαμε πάρει τον κατήφορο για τα στέκια της πόλης. Είχε λιακάδα και είπαμε
να αράξουμε στο αγαπημένο μας, στα αρχαία του Γαλερίου, με όλη την αφρόκρεμα της
εναλλακτικής νεολαίας. Πιάσαμε μια προεδρική θέση στην τζαμαρία με θέα τα ανάκτορα και την περατζάδα.
Τι ωραία που ήταν, με τα ζεστά καφεδάκια στο χέρι πάνω
στο λευκό μάρμαρο του τραπεζιού και τον ήλιο κόντρα να λούζει την πρώιμη νιότη μας. Κι όσο εμείς τεμπελιάζαμε, μια παρέα στο διπλανό τραπεζάκι πάσχιζε
να βολευτεί όσο καινούρια μέλη προσθέτονταν κάθε τόσο στο μπούγιο. Ένας από αυτούς
μας πλησίασε ευγενικά και μας παρακάλεσε αν είχαμε την καλοσύνη να μεταφερθούμε σε
άλλο τραπεζάκι για να χωρέσει όλη η παρέα. Με σώμα απρόθυμο αλλά καρδιά
καλόβολη, αποφασίσαμε να κάνουμε το χατίρι στα παιδιά και να πάμε σε άλλο
τραπεζάκι.
Σαν ήρθε η ώρα μας να φύγουμε, οι καφέδες μας ήταν κερασμένοι…
Μερικά χρόνια αργότερα, μεσημεράκι πάλι, σε ένα άλλο αγαπημένο
στέκι, είχαμε μαζευτεί κάμποσοι νοματαίοι για καφέ. Δυο πιτσιρικάδες από δίπλα,
ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, στην πρώιμη νιότη τους κι αυτοί, προθυμοποιήθηκαν
χωρίς να τους το ζητήσουμε να αλλάξουν τραπεζάκι για να βολευτούμε με την άνεσή
μας.
Συγκινήθηκα. Έκανα τον συνειρμό και το αστραπιαίο ταξίδι
στο χρόνο και βούρκωσα. Σ αυτούς τους πιτσιρικάδες είχα δει τον εαυτό μου...
Όταν ήρθε η ώρα τα παιδιά να φύγουν, τα καφεδάκια τους ήταν
κερασμένα…
Εντάξει! Συγκινήθηκα! Η αλυσίδα της αγάπης με βουρκώνει πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο κοριτσάρα μου! Πρόσθεσεςκι εσύ έναν διαφορετικό καφέ: αυτόν της αγάπης!
Να'σαι καλά!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! ♥
Αριστάκι μου σ ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
ΔιαγραφήΠώς με κάνεις από το τίποτα να συγκινούμαι ,βρε,αθεόφοβο!Βούρκωσα πάλι ...Τι όμορφα που γράφεις και περνάς συναισθήματα!!!Σ'αγαπώ γι'αυτό, γιατί με κάνεις και νιώθω κι έτσι καταλαβαίνω ότι η ψυχή μου παραμένει ακόμη ζωντανή.Καλή συνέχεια σ'ό,τι κι αν κάνεις.Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπαμε έχεις πολύ τριφερή καρδιά που ανοίγει σαν τριαντάφυλλο! Ευχαριστώ Αλεκάκι μου.
Διαγραφή:)) Εμένα αυτή η ιστορία μου άφησε ένα χαμόγελο! Δεν μου έχει τύχει να μου ζητήσουν να αλλάξω τραπέζι αλλά πιστεύω πως ιδως να μην το έκανα πρόθυμα, όμως τελικά επί βεβαιώνεται πως ότι δίνεις-παίρνεις! Πολύ όμορφη χειρονομία από εκείνους τότε αλλά και από εσάς! Καλημέρα Χριστίνα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς ξενερώσαμε στην αρχή αλλά η ευγένεια μας αφόπλισε τελικώς.
ΔιαγραφήΝα σαι καλά Ελεάνα μου!
Χριστίνα, εγώ θέση σε καφετέρια..."δωρεάν", δεν ξανά αλλάζω ουδεπόποτε!!! Αχαχαχα! Πέρα από το αστείο, πολύ συγκινητικές οι πράξεις όλων σας, ρε παιδιά, και με κάτι τέτοιους νοματαίους σαν κι εσάς, ελπίζουμε ότι θα πάμε ένα βήμα παραπάνω! Καλημερούδια και φιλιά :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες;;; Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!
ΔιαγραφήΦιλάκια Πετρούλα μου!!!
Αχ, βρε Χριστινιώ, μεγάλο προσόν να θυμάται κανείς τη νιότη και πώς φερόταν και πώς του φέρονταν!!! Ίσως είναι το μυστικό για να μην υπάρχει το γνωστό "χάσμα γενεών"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η ιστορία σου, την απολαύσαμε!!!
Φιλιά, Μαρίνα - Όλγα
Νομίζω πως το χάσμα γενεών το προκαλούν τα απωθημένα και οι μικρο-κακίες αλλά αυτό είμαι μια πολύ μεγάλη κουβέντα από μόνη της!
ΔιαγραφήΝα είστε καλά κορίτσια μου!
Ε μα είναι να μην συγκινηθείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού μέχρι κι εγώ που το διάβασα συγκινήθηκα!
Πάω τώρα στο προηγούμενο ποστ να κάνω μαζί σου μια βόλτα στην αγκαλιά της πόλης σου!
:))) Αλήθεια;;; Να σαι καλά Αθηνούλα μου!
ΔιαγραφήΠόσο κοστίζει ένας καφές??
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο κοστίζει μια καρδιά καλόβολη, μια καλή διάθεση, μια πράξη ασήμαντη μα στην πραγματικότητα τόσο σημαντική??
Πολύ συγκινητική η ιστορία σου!
Φιλιά, καλό μεσημέρι!
Σ ευχαριστώ πάρα πολύ Ελένη μου. Κάποιες καταστάσεις μας βρίσκουν από μόνες τους και μας καθοδηγούν. ;)))
ΔιαγραφήΚύκλος είναι η ζωή κοριτσάκι...Υπέροχο άρθρο<3
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώωωωωωωωωω Φιλί!
ΔιαγραφήΠολύ γλυκιά η ιστορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
Σ ευχαριοστώ για το πέρασμα Ρένα μου, καλώς σε βρίσκω!
ΔιαγραφήΠολύ τρυφερή η ιστορία σου και με όμορφο τρόπο γραμμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Χριστίνα και να έχεις ένα γλυκό απόγευμα!
Φιλάκια!:))
Σ ευχαριστώ πολύ Κατερίνα!!! Να είσαι καλά!!!
ΔιαγραφήΗ καλόβολη καρδιά και η Ανθρωπιά, κάνει τους κατοίκους αυτής της πόλης να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη Θεσ/νίκη αποτελεί από μόνη της εγγύηση!!!!!
Χριστίνα, σ’ ευχαριστώ για το κερασμένο καφεδάκι σου!!!
Το πιστεύεις αλήθεια αυτό για τους Θεσσαλονικείς; Είναι πολύ τιμητικό! Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω γιατί θα μεροληπτήσω, έχω πολλούς λόγους να αγαπώ τους συντοπίτες μου.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Ινώ!!!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!
Το πιστεύω, γιατί το έχω ζήσει!!!
ΔιαγραφήΣας λατρεύω και έρχομαι πολύ συχνά στην πόλη σας!!!!!
Φιλιά!!!
Πράγματι... Η ζωή μας κύκλους κάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η συμμετοχή σου!
Καλό απόγευμα, φιλιά!
Γεια σου κοριτσάκι μου!
ΔιαγραφήΕίναι σαν να κλείνει ένας κύκλος...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη ιστορία...αυτοί οι καφέδες στην Θεσσαλονίκη πάντα κρύβουν μια όμορφη ανάμνηση ;)
Καλό σου βράδυ!
Εντελώς όμως;;; Δε σταματάνε οι εκπλήξεις.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά κορίτσι μου!
Τι ωραία ιστορία και η αλήθεια είναι ότι από τα μικρά πράγματα καταλαβαίνεις τους ανθρώπους!AriadnefromGreece!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ Αριάδνη μου! Να είσαι καλά!!!
ΔιαγραφήΤα καφεδάκια μας φέρνουν πιο κοντά τελικά. Άμα είσαι και Σαλονίκη, γίνονται θεσμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυσύνοπτο αλλά πλήρες "γεύσεων" το καφεδάκι σου Χριστίνα.
Φιλιά πολλά!
Ευσύνοπτο, ωωωω τι ωραία λέξη, δεν την χρησιμοποιούμε συχνά! Ο επόμενος καφές στην υγειά σου!!!!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά ευχαριστώ πολύ!
Πόσο όμορφη ιστορία φιλεναδα! Τιποτα δεν κοστίζει ένας καφες, αγαπη, καλή διαθεση και ζεστή καρδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη ξεκούραση
Φιλια :)
Σε ευχαριστώ κουρτσούδι μου!!!! Φιλάκι γλυκό!
ΔιαγραφήΑπλή και γεμάτη ανθρωπιά η ιστορία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν δεν χρειάζεται κανείς να σου πει τι θα κάνεις, αλλά ξέρεις.
Όταν λειτουργείς ως κοινωνικό ον και δεν ζεις μόνο για την πάρτη σου!
Όταν στον χώρο ενός καφέ όλοι είναι μια συντροφιά κι όχι εχθροί.
Μοιράζομαι και είμαι ευτυχής γι' αυτό.
Όπως σε κοινά μακρόστενα τραπέζια, όπου εκεί μοιράζεσαι το τραπέζι και
με άλλη συντροφιά. Συνηθισμένο στο εξωτερικό, που δεν τους έχουμε και πολύ κοινωνικούς,
και εδώ και καιρό και στον τόπο μας.
Σ' ευχαριστούμε, Χριστινάκι, για τον διαφορετικό αλλά γλυκό καφέ σου!
Αυτά τα τραπεζάκια που λες τα συναντούμε συχνά πυκνά σε μικρότερα μαγαζάκια και είναι από τα αγαπημένα μου. Μια φορά μάλιστα στάθηκαν και αφορμή για ένα άλλο καφεδο-περιστατικό. Θα το φυλάξω όμως για έναν άλλο καφέ...
ΔιαγραφήΕγώ ευχαριστώ Γλαύκη μου!!!! Φιλάκι!
ενταξει...μια χαρα τα λες...αλλα δεν εχουν περασει και τοοοοσα χρονια. Τζοβενα ειμαστε ακομα φιλεναδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε, είμαστε! Δεν έχω παράπονο!!! Φιλάκια Ζήνα μου!
ΔιαγραφήΤα πιο γλυκά κεράσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέτο πετιμέζι!!!
Χαρά μου να σας γλυκαίνω!!!!! Να είσαι καλά Πετράν!
ΔιαγραφήXριστινιώ μου απόλαυσα το κερασμένο καφεδάκι σου όπως και την ιστορία σου !!! Αυτά τα μικρά πράγματα που γλυκαίνουνε τη ζωή μας , μας προκαλούνε συγκίνηση και το χαιρόμαστε !!!Καλό σου βράδυ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Κλαύδια μου! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ! Χαίρομαι που σου άφησε ωραία γεύση!
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες πάλι Χριστίνα μου. Τι όμορφη χειρονομία! Κάτι τέτοια σε κάνουν να ξαναβρίσκεις την πίστη σου στους ανθρώπους!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι γλυκιά ιστορία!!!!! με συγκίνησες σε λίγες μόλις λέξεις!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή