Τα δώρα των Χριστουγέννων

Επίσημα πλέον του Αη-Γιαννού κλείνει η αυλαία των Χριστουγέννων και για μένα κλείνει η αυλαία των ωραιότερων Χριστουγέννων που είχα ποτέ στη ζωή μου! Τι κι αν μαυρίσαμε για λίγο στο ενδιάμεσο με κάποια στενάχωρα πραματάκια, αυτά είναι πάγια θεματάκια που δεν τελειώνουν ποτέ, το φορτίο που αναλογεί στον καθένα από εμάς. Εξάλλου το στοίχημα δεν βρίσκεται στο να απαλλαγούμε από κάποια προβλήματα αλλά στο να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε με σοφία και αποτελεσματικότητα. Κι αν θέλετε το μεγάλο δώρο των φετινών γιορτών ήταν ακριβώς αυτό το πράγμα, μια ισχυρή ένεση εμψύχωσης και ενδυνάμωσης.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σας είχα κάνει συχνά πυκνά κάποιες νύξεις στο παρελθόν για παρεμβατικούς συγγενείς. Συγγενείς «παντογνώστες» που έχουν άποψη για όλα. Τι θα κάνεις; Πώς θα το κάνεις; Γιατί θα το κάνεις; Παρατηρήσεις, συμβουλές, αξιολογήσεις, επιπλήξεις, κριτική κι  Άγιος ο Θεός. Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε αποξένωση. Γιατί μια δυο τρεις άμα σου τα κάνουν οι συγγενείς τσουρέκια λες βρε δε με παρατάτε. Μακριά κι αγαπημένοι, καλύτερα να τα λέμε μόνο σε γάμους και βαφτίσια.

Κοντά όμως στους παρεμβατικούς συγγενείς που θέλεις να αποφύγεις δυστυχώς χάνεις λίγο επαφή και με αγαπημένα ξαδέρφια. Ε λοιπόν αυτό το λάθος πήρε την πρωτοβουλία η αγαπημένη μου ξαδέρφη Τούλα να διορθώσει. Μας συντόνισε, μας συγχρόνισε, μας μάζεψε (δυναμικός και μητρικός καρκίκος παιδί μου!) και μας συσπείρωσε σε ένα μοναδικό reunion που έδωσε σε όλους μας φτερά! Ναι καλά το καταλάβατε δεν είμαι η μοναδική στην οικογένεια που πάσχει από αυτόν τον φορτικό παρεμβατισμό, είμαστε πολλοί οι παθόντες! Ε λοιπόν, είπαμε να κάνουμε τη δική μας ομάδα κρούσης εμείς οι νεολαίοι και να χτίσουμε την οικογένεια που επιθυμούμε. Ξαδέρφια δεμένα σαν αδέρφια, αντί να μαστε σκορποχώρι δεξιά κι αριστερά και να κρυβόμαστε πίσω από την σκιά των πρεσβύτερων που τα «ξέρουν» όλα, κάναμε στην εκπνοή του ’14 την κίνηση να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο από τη μεταξύ μας επικοινωνία αλλά και από τη ζωή μας γενικότερα.

Είπαμε, πολλά!  Είπαμε πάρα πολλά γιατί κάποια προβλήματα μας είναι κοινά ή έστω παρόμοια και δώσαμε υπόσχεση ο ένας να εμψυχώνει τον άλλον στα θέματα που υστερεί. Κι αυτό ήταν το ωραιότερο δώρο που έλαβα αυτές τις γιορτές! Κι ακολούθησαν κι άλλα δωράκια! Ο Δεκέμβρης ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί μου! Ακολούθησαν τα συναπαντήματα και οι συσφίξεις  σχέσεων με φίλους αγαπημένους που οι υποχρεώσεις και οι αναβλητικότητα μας  κράτησαν λίγο μακριά. Ακολούθησαν καινούριες γνωριμίες με φίλους από την μπλογκογειτονιά.  Συναντηθήκαμε από κοντά με την Αχτίδα μας και την Αλέκα μας με αφορμή τα χριστουγεννιάτικα Bazaar που έτρεχαν.  Ακολούθησαν βεβαιότατα και τα υλικά δωράκια που εμένα τουλάχιστον με ξετρελαίνουν όταν είναι μικρά και συμβολικά.

Με σειρά παραλαβής:

Το χειροποίητο γούρι της Αχτίδας

Το σαπουνάκι της Κατερινούλας 

Το ημερολόγιο του Συλλόγου μας (οκ εγώ δεν είμαι ακριβώς μέλος αλλά μια συναδελφική αλληλεγγύη την έχω όσο να πεις) Αρχιτεκτόνων από την αρχιτεκτόνισσα καρντασίνα μου Σοφία, που ήταν και η μία εκ των τριών συντακτών του τεύχους.

 https://www.facebook.com/ArchitectsSKG

Δώστε βάση στη λεπτομέρεια

Το λαμπάκι usb πάλι από τη Σοφούλα μου. (τρελό γκατζετάκι λέμε!)

Την χριστουγεννιάτικη ξυλοκατασκευή της Αλέκας μας για το μπαλκόνι. 

Και φυσικά την καθιερωμένη κουκλίτσα μου από τον άντρα μου! 

 ΥΓ. Δώστε βάση φίλοι μου. Προσπαθώ να βρω τι φταίει και ζορίζεστε να αφήσετε σχόλια. Άλλαξα  κάποιες ρυθμίσεις και συνεχίζω να το ψάχνω. Αφήστε όσοι έχετε πρόβλημα ένα δοκιμαστικό σχόλιο και πείτε μου!

 
Κι όπως πάντα οι καλύτερες τσάρκες στο

 Salonique mon amour