Πλεκτά κουκλάκια (Και αλήθειες που πονάνε)

Μια φίλη blogger με ρώτησε πώς μπορώ και συνταιριάζω τα πλεκτά με την πολιτική. Αρχικά δεν γνώριζα ούτε κι εγώ αλλά η απάντηση ήταν πολύ απλοϊκή. Μα η πολιτική κατάσταση της χώρας με οδήγησε στο πλέξιμο. Μπορεί να έπλεκα από μικρή για να έχω ένα κοινό σημείο επαφής με τη γιαγιά μου που με μεγάλωνε σαν μάνα, αλλά για πολλά χρόνια είχα καταχωνιάσει τις βελόνες μου στη ντουλάπα. Όταν ήρθε η κρίση και έπρεπε αναγκαστικά να περνάω τις περισσότερες ώρες μου στο σπίτι, θυμήθηκα την εποχή που ξεχνούσα τα προβλήματά μου με το πλέξιμο. 

Και κάπως έτσι πήραν ξανά οι βελόνες μου φωτιά. Πλεκτά κασκόλ, σκουφιά, μπλούζες, ζακέτες, γάντια. Άλλα τα κράτησα, άλλα τα δώρισα. Η ουσία ήταν ότι για κάποιο λόγο αντί να παίζω παιχνίδια στο facebook άρχισα να νιώθω και πάλι χρήσιμη και δημιουργική και κατ επέκταση πιο δυνατή. Και κοντά στο πλέξιμο άρχισε η ψυχή να ζητάει κι άλλες δημιουργικές εργασίες. Δεν πήραν μόνο οι βελόνες φωτιά, πήραν και τα μολύβια, πήραν και τα πληκτρολόγια. Εδώ θα μαστε να τα λέμε και να τα δείχνουμε.

Μετράμε μέρες αντίστροφα για την 25η Ιανουαρίου. Ας αναλογιστεί ο καθένας τι έχει αξία περισσότερο, το συλλογικό συμφέρον ή το ατομικό; Τι έχουν αξία, οι καταθεσούλες μου στην τράπεζα ή τα παιδάκια που λιποθυμούν στα σχολεία από τον υποσιτισμό; Οι μεγάλοι σταυροί που κάνω στην εκκλησία και το δόγμα μου ή οι οικογένειες των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν; Οι καθαρές και οι original αριστερές αντισυστημικές μου θέσεις και το κύρος μου σαν διανοούμενος ή οι γέροντες που ξεροσταλιάζουν για τα σαπισμένα μαρούλια της λαϊκής; 

Χόρτασες φίλε μου ευρουλάκια, δόγματα και ιδεολογίες; Αυτά θα σε βοηθήσουν τη στιγμή της κρίσης να ξεπλύνεις τη συνείδησή σου;

Κανείς δε θα σου φάει τα λεφτά.
Κανείς δε θα σου κλείσει τις εκκλησιές.
Κανείς δε θα σου προσβάλει τον Λένιν και τον Τρότσκι.

Μονάχα εγώ ο συμπολίτης σου θα σε κοιτάξω στα μάτια και θα σε ρωτήσω ΓΙΑΤΙ;

Γιατί κρατάς τα λεφτά σου μονάχα για σένα;
Γιατί ψάχνεις το Θεό μονάχα στα εικονίσματα και όχι στο πρόσωπο του αδελφού σου;
Γιατί αναζητάς την επανάσταση μονάχα στις ιδεολογίες και όχι στο ζύγωμα του άλλου;

Γιατί να μην ξεβολευτούμε όλοι μας για να στεγνώσουν κάποια μάτια που κλαίνε βουβά πίσω από τυφλά ντουβάρια;

Πήγα στον κρεοπώλη για το κοτόπουλο και τον κιμά της εβδομάδας κι ένιωσα Βαρδυνογιάννενα που έχω ακόμα στο σπιτικό μου καλό φαγητό την Κυριακή. Και ξέρεις τι μου είπε ο κρεοπώλης; Πως του ζητάνε ένα τέταρτο κοτόπουλο σε μια περιοχή κατά τα άλλα καλοβαλμένη, που παρακαλάει ο παπά-Βασίλης της ενορίας όποιος έχει ανάγκη να ζητήσει βοήθεια και κανείς δεν αρθρώνει λέξη από αξιοπρέπεια. 

Κι αν δε με πιστεύεις άκου κι αυτό 
https://www.youtube.com/watch?v=TV6_Oqr3H7w